கீற்றில் தேட...
அண்மைப் படைப்புகள்
- சாத்தான்குளம் படுகொலைகளுக்கு நீதி, தண்டனைக் கலாச்சாரத்தை ஒழித்துக் கட்டுவதே!
- கொரோனா முதலாளித்துவத்துக்கு முடிவு கட்டுமா?
- பண்டைத் தமிழரின் மட்பாண்டக் குறியீடுகளும், சிந்துவெளி எழுத்துகளும்
- மிஸ். மேயோ
- பறவைக் காதல்
- பெருங்காமநல்லூர் படுகொலையின் நூறு ஆண்டுகள் - ஏகாதிபத்தியத்தை எதிர்த்த வீர வரலாறு
- சேவா பாரதி மூலம் தமிழக காவல்துறையை ஆர்.எஸ்.எஸ் இயக்குகின்றதா?
- நிழல் போல் தொடரும் சாதி
- தப்லீக் ஜமாத் அமைப்பைச் சார்ந்த வெளிநாட்டு உறுப்பினர்கள் அனைவரையும் உடனடியாக விடுதலை செய்க!
- தலித் ஆண்மைய ஆய்வு - ஒரு மறுகூராய்வு
திசைகாட்டிகள்
- விவரங்கள்
- அம்பேத்கர்
- பிரிவு: அம்பேத்கர்
(மத்திய சட்டமன்ற விவாதங்கள், தொகுதி IV, எண். 7, மார்ச் 26, 1946, பக்.2926-31)
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: (தொழிலாளர் நலத்துறை உறுப்பினர்): இந்திய நிதி மசோதாவின் மீது நடைபெறும் விவாதத்தின்போது இடையில், எனக்கு விளக்கமளிக்க அனுமதி வழங்கிய அவைத் தலைவருக்கு, முதலில் என் நன்றியினை உரித்தாக்கிக் கொள்ளுகிறேன். நான் எடுத்துரைக்கும் கருத்துக்கள், தொழிலாளர் நலத்துறையினைச் சார்ந்தவைகள் அல்ல எனினும், ஒரு சில முக்கியமான விஷயங்களை உங்கள் முன் எடுத்து வைக்க விழைகிறேன்.
இதுவரையில், நான் சார்ந்த தொழிலாளர் நலத்துறைக்கு எதிராக எந்தவித விமர்சனமும் எழவில்லை என்பதில் மிகுந்த மகிழ்ச்சியடைகிறேன். நிதிநிலை மசோதாவின் மீது, நேற்று நடை பெற்ற விவாதத்தின்போது, என் அருமை நண்பர் மதிப்பிற்குரிய பண்டித கோவிந்த மாளவியா தாழ்த்தப்பட்ட இனத்தைச் சார்ந்தவர்களுக்காக நிறுவப்பட இருக்கும், ஒரு கல்லூரியின் செயல்திட்ட வடிவினைப் பற்றிய குறிப்புகள் சிலவற்றை, இந்த அவையின் முன்வைத்ததால் அவைகளுக்கு விளக்கம் அளிக்கும் நிர்ப்பந்தம் காரணமாக, நான் குறுக்கிட நேர்ந்திருக்கிறது.
இந்த திட்டமானது, கல்வித் துறையின் சார்பாளர்களுடன் ஆலோசிக்கப்பட்டு, நிதித்துறையின் ஒப்புதலையும் பெற்று இருப்பதால், சாதாரணமாக, இந்த விஷயத்தினை தற்காத்துக் கொள்ளும் பொறுப்பைக் கல்வித் துறையின் சார்பாளரிடமே விட்டு இருக்க முடியும். எனினும், இப்படி ஒரு திட்டத்தினை செயல்முறைப்படுத்த நான் முன்மொழிந்தமையாலும், என் அருமை நண்பர், இதற்கு அரசியல் வண்ணம் பூச முற்பட்டிருப்பதாலும், நான் குறுக்கிட்டு விளக்கம் அளிக்கும் நிலை ஏற்பட்டு இருக்கிறது.
அவர், எடுத்து வைத்த கருத்துகளை, உன்னிப்பாக கவனித்ததில் இருந்து, இந்த செயல்திட்ட முன் வடிவு, அவருக்கு மிகுந்த வியப்பளித்ததாகவம் இந்தியக் கல்வித் துறையில் இனப்பற்று பிரிவினை மனப்பாங்கைப் புகுத்த முயற்சிப்பது போன்று இருப்பதாகவும் கூறியிருக்கிறார். கண்ணாடி மாளிகையில் குடியிருப்போர், கல் எறிய முயற்சிக்கக் கூடாது என்ற எல்லோரும் நன்றாக அறிந்த முதுமொழி என் நினைவுக்கு வருகிறது. இந்த முதுமொழியின் உட்கருத்தினை, என் நண்பர் பண்டித மாளவியா ஒப்புக் கொள்வாரா எனும் சந்தேகம் வந்திருக்கிறது.
மாறாக, எனக்கும், இந்த அவையின் மற்ற உறுப்பினர்களுக்கும், திரு.மாளவியா நாட்டுப் பற்றைப் பற்றிக் கற்பிக்க முன்வந்து இருக்கிறார் என்பது, எனக்கு மிகுந்த வியப்பினை அளிக்கிறது. அவருடைய தனிப்பட்ட பழக்க வழக்கங்கள் நமக்கொன்றும் புதியதல்ல. சாதாரண இந்து சமுதாயத்தைச் சார்ந்தவரிடம் மட்டுமல்ல, மற்ற பிரிவுகளைச் சார்ந்த பிராமணரின் இல்லத்தில் கூட இவர் தண்ணீர் பெற்று அருந்த மாட்டார்.
திரு.எம்.அனந்தசயனம் அய்யங்கார் (ஒதுக்கீட்டு மதராஸ் மாவட்டங்கள் மற்றும் சித்தூர், முகமதியரல்லாதவர், கிராமப்புறம்): அவர் பாரபட்சமற்று நிதி நெறியோடு செயல்படுகிறார்!
திரு.ஶ்ரீபிரகாசா: பிராமணர்களில் கூட புத்தி பேதமையுள்ளவர்கள் இருக்கலாம்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: அவருடைய உயர்ந்த கொள்கைகள் என்பவை தன்னுடைய தனித்தன்மையை, தூய்மையைப் பாதுகாப்பதாக எண்ணி, மனிதர்களோடு எவ்வித தொடர்பும் வைத்துக் கொள்ளாமல், தனி வலையில் வசிக்க விரும்பும் எலியின் கொள்கையைப் போன்றதுதான். இப்படிப்பட்ட வித்தியாசமான சித்தாந்தங்களைக் கடைபிடிக்கும் ஒருநபர், மக்கள் முன் சென்று, நாட்டுப் பற்று பற்றியும், இனப்பற்று பிரிவினை மனப்பாங்கு கூடாது என்றும் பேசுமுன், நன்கு சிந்தித்துப் பேச வேண்டும். அது மட்டுமல்லாமல் இவர், காசி இந்து பல்கலைக்கழகத்தின் செயல்பாடுகளில் மிகுந்த அக்கறை கொண்டவர் என்பதையும் நாம் நன்கு உணர வேண்டும். காசி இந்துப் பல்கலைக் கழகம் குறுகிய இனப்பற்றை அடிப்படையாகக் கொண்ட பல்கலைக் கழகம் இல்லை என்றால் குறுகிய இனப்பற்று கொண்ட நிறுவனம் என்பதுதான் என்ன என்ற அறிய விரும்புகிறேன். முதலில், இதை இந்துக்களின் பல்கலைக் கழகம் என்பதையே நான் ஒப்புக் கொள்ளவில்லை. ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தின் கலாசார நலன்களைப் பாதுகாக்கும் குறுகிய நோக்கோடு செயல்படும் பல்கலைக்கழகம் என்பது மட்டுமே உண்மை. காசி இந்து பல்கலைக்கழகத்தில், மேலிருந்து அடிமட்ட நிலை வரையில், பிராமணர் அல்லாதோர் யாருமே இல்லை என்பது உண்மையா இல்லையா என்ற வினாவினை என் அருமை நண்பர் முன் வைக்க விரும்புகிறேன்.
ஓர் உறுப்பினர்: இருக்கிறார்கள்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: பிராமணர் அல்லாத ஒரு இந்து சமூகத்தை சார்ந்தவர் இந்து தர்மத்தில் (சட்டத்தில்) எவ்வளவு சிறப்பான கல்வித் தகுதியினைப் பெற்றிருந்தாலும் இந்து மதத்துறையின் பேராசிரியராகப் பணியாற்ற அவர் தகுதியற்றவராவர் என்று 1916 ஆம் ஆண்டு, இந்து பல்கலைக் கழக நிர்வாக சபையில், நிரந்தர தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டு இருக்கிறதா இல்லையா என்ற வினாவினைக் கேட்க ஆசைப்படுகிறேன். சில மாதங்களுக்கு முன்பாக இந்துமத “காயஸ்தா” வகுப்பினை சார்ந்த ஒரு பெண்மணி, காசி இந்து பல்கலைக் கழகத்தில், இறை இயல் ஆய்வுத் துறையில் பயில சேர்த்துக் கொள்ள அனுமதி மறுக்கப்பட்டதால், உண்ணாவிரதம் மேற்கொண்ட நிகழ்ச்சியும் என் நண்பருக்கு மறந்துவிட்டதா என்பதையும் வினவ ஆசைப்படுகிறேன். இப்படிப்பட்ட நிகழ்வுகள் குறுகிய இனப்பற்று இல்லையெனில் அது வேறு என்ன என்ற வினாவினையும் முன்வைக்க விரும்புகிறேன். நேற்று நடைபெற்ற விவாதங்களைப் படிக்கும்போது, தாழ்த்தப்பட்டோருக்கான தனிக்கல்லூரி பற்றிப் பிரஸ்தாபிக்கப்பட்டபோது என் நண்பர் திரு.அய்யங்கார் மிகுந்த ஆச்சரியப்பட்டார் என்று பதிவாகியுள்ள குறிப்பினை கவனிக்க முடிந்தது. சிறிது காலத்திற்கு முன், சேலம் நகரத்தில் என்ன நடந்தது என்பதைப் பற்றி அவர் அறிந்திருக்கவில்லையோ என வியப்பாக இருக்கிறது. ஒருவேளை அவர் மறந்து போயிருக்கலாம்...
திரு.எம்.அனந்தசயனம் அய்யங்கார்: எனக்கு நினைவில்லை.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: .........அல்லது, அவரது ஏராளமான அரசியல் பணிகள் காரணமாக, தான் சார்ந்திருக்கும் சமூகத்தின் அங்கத்தினர்கள் என்ன செய்து கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்று அறியவில்லையோ என்னவோ. எனினும் இந்த மாதம் 12 ஆம் தேதியிட்ட “இந்து” பத்திரிகையின் சென்னைப் பதிப்பில் வெளிவந்திருக்கும் செய்தியினை அவர் கவனத்துடன் பரிசீலிக்க வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்.
அந்த செய்தியின்படி, பிராமணர்களின் நல்வாழ்க்கை மட்டும் மேம்படுத்தும் எண்ணத்துடன், பிராமணர்களுக்கென்று ஒரு சங்கம் அமைப்பதற்கான பூர்வாங்க ஏற்பாடுகளைச் செய்வதென சேலம் பிராமணர்களின் கூட்டத்தில் முடிவு செய்யப்பட்டு இருக்கிறது. பிராமணர்களின் வாழ்க்கைத் தரத்தை மேம்படுத்துவது, அவர்களது உரிமைகளைப் பாதுகாப்பது, பிராமணர்களுக்கு மட்டுமான ஒரு சங்கத்தினை ஏற்படுத்துவது, பிராமண சமுதாயத்தவர் மாத்திரம் கல்வி கற்க ஒரு தனிக் கல்லூரி நிறுவுவது மற்றும் பிராமண சமூகத்தவர்கள் மட்டும் பங்கேற்கும், பணியாற்றும் விதமான தொழிற்சாலைகள் அமைப்பது போன்ற முடிவுகள் அந்தக் கூட்டத்தில் எடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இவ்வாறு நடைபெற்ற கூட்டத்துக்கு தலைவர் யார் தெரியுமா? வேறு யாரும் அல்ல, மாமேதை என்று போற்றப்படும் சச்சிவோத்ம சர் சி.பி.இராமசாமி ஐயர்தான் அக்கூட்டத்திற்கு தலைமை தாங்கினார்.
திரு.எம்.அனந்தசயனம் அய்யங்கார்: உங்களுடைய முன்னாள் உத்தியோக சகாதானே.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: எனக்குத் தெரியாது. இந்த நாட்டில் பலர் நாட்டுப்பற்று பற்றிப் பேசிக் கொண்டே, நடைமுறையில் குறுகிய இனப்பற்றுப் போக்கைக் கடைபிடிக்கிறார்கள்.
திரு.எம்.அனந்தசயனம் அய்யங்கார்: இரண்டு விஷயங்களுக்காகவும் நான் வருந்துகிறேன்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: சமூகத்தின் அடித்தளத்தில், அதலபாதளத்தில் தள்ளப்பட்டு, போராடிக் கொண்டிருக்கும் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் போன்ற ஒரு சமூகத்தினர் தங்கள் வாழ்வில் முதல் முறையாக தங்களது இயலாமைகளை, இக்கட்டுகளை, இடர்ப்பாடுகளை உணர்ந்து, தாங்கள் மேற்படிப்புப் படிப்பதற்குத் துணைப்புரியும் கல்லூரிகளை அமைக்க முயன்று வருகின்றனர். இத்தகைய மக்களுக்காக குரல் கொடுக்க இங்கு வந்திருப்பதாகக் கூறிக்கொள்ளும் உறுப்பினர்கள் இந்த மக்கள் குறுகிய இனப்பற்றுடன் நடந்து கொள்கிறார்கள் என்று குற்றம் சாட்டுவது விவேகமின்மையே தவிர, பேதைமையே தவிர வேறல்ல என்பது என் கருத்து. இந்தக் கல்லூரி தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர்களுக்கான தனிக் கல்லூரி என்று கூறுவது முற்றிலும் தவறான கூற்றாகும் என்று இந்த அவைக்குச் சொல்லிக் கொள்ள விரும்புகிறேன். இந்த கல்லூரி, வழக்கமான மற்ற கல்லூரிகளைப் போலவே, எல்லா சமூகத்தை சார்ந்தவர்களும் சேர்ந்து பயன்பெற அமைக்கப்படுவதுதான். அதில், எவ்வித பாரபட்சத்திற்கும் இடமில்லை. யார் பயன் பெறுவதற்கும் தடையில்லை.
பண்டித கோவிந்த மாளவியா (அலகாபாத் மற்றும் ஜான்சி மண்டலங்கள் முகமதியர் அல்லாதோர் கிராமப்புறம்): நிதிநிலை அறிக்கையில் சொல்லப்பட்டிருப்பது என்ன?
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: இப்பொழுது, இப்படி உங்கள் எதிர்ப்பினை தெரிவிக்கும் முன்பாக, உங்கள் முன்னிலையில் ஒருமாத காலமாக இருக்கும் நிதிநிலை அறிக்கையினை முழுவதுமாக ஆய்ந்து பார்த்து, இதற்கு விளக்கம் பெறும் விதமாக, குறுகிய கால அவகாசத்தில் கேள்வியினை எழுப்பி, முழு விவரங்களையும் பெற்று இருக்கலாம். நான் முன்பே கூறியதுபோல், இது எல்லோருக்கும் பொதுவான கல்லூரிதான். அதுமட்டுமன்றி, கல்லூரியில் பணியாற்ற சாதி, மத, இன, மொழி பேதங்கள் இல்லாமல் சமூகத்தின் பல பிரிவினரும், ஒருமுகமாக தேர்வு செய்யப்பட்டு இருக்கிறார்கள். இவர்களில், இந்துக்கள், பிராமணர்கள், பிராமணர் அல்லாதோர், மற்றும் பார்சி, கிருத்தவர், முகமதியர் என அனைத்து வகுப்புகளைச் சார்ந்தவர்களும் இடம் பெற்று இருக்கிறார்கள்.
அதுமட்டுமல்லாமல், பம்பாய் பல்கலைக்கழகத்தோடு இக்கல்லூரியினை இணைப்பதற்காக, விண்ணப்பித்தபோது, எந்தவிதத் தயக்கமும் இன்றி, பல்கலைக்கழகத்தினரால் இணைப்புச் சான்றிதழ் வழங்கப்பட்டது. இவ்வளவு நேர்த்தியாக சிந்திக்கப்பட்ட ஒரு திட்டத்துடன் இணைப்புச் சான்று பெற இன்றுவரை பம்பாய் பல்கலைக்கழகத்திடம் யாருமே அணுகவில்லை என்ற பாராட்டினையும் பெற்று இருக்கிறது. முதன்முதலாக கல்லூரி ஒன்றினைத் தொடங்கும்போதே, தேவையான எல்லா கூறுகளையும் ஒருங்கே கொண்டும், செயல்முறைக்குக் கொண்டு வரப்பட்டும், மனநிறைவோடு அங்கீகாரம் அளிக்கப்பட்டது என்பது, பம்பாய்ப் பல்கலைக்கழக வரலாற்றில் இதுவே முதன்முறை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அது மட்டுமன்றி, கல்லூரியின் நிர்வாகமும், அதன் அங்கத்தினர்களும், பணியாற்றுபவர்களும், அவர்களின் செயல்முறை முன் ஏற்பாடுகளும் மிகுந்த பாராட்டுகளுக்கு உரித்தானவையாக இருந்தன. எனவே, அறிவுப்பூர்வமாக எவ்வித கோணத்தில் பார்க்கினும், இக்கல்லூரி “தாழ்த்தப்பட்ட இனத்தினருக்கு மட்டுமான கல்லூரி என்பதை யாராலும் ஏற்க முடியாது.
தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினரைப் பொறுத்த வரையில் இக்கல்லூரி செய்யவிருக்கும் ஒரே காரியம் கல்லூரியில் அனுமதிப்பதிலும், உபகாரச் சம்பளங்கள் வழங்குவதிலும், தங்கும் விடுதியில் இட ஒதுக்கீடு செய்வதிலும் அவர்களுக்கு முன்னுரிமை அளிப்பதேயாகும்.
இப்படிப்பட்ட ஒரு கல்லூரியினை ஏன் நிறுவ வேண்டியிருந்தது என்பதற்கான காரணத்தினை அவையின் முன்பு தெரிவித்துக் கொள்ள ஆசைப்படுகிறேன். பம்பாய் மாகாணத்தில், மாணவர் சமுதாயத்தின் பெருக்கம் என்பது அளவுக்கு மிஞ்சிய நிலையில் இருக்கிறது என்பது உறுப்பினர்கள் அனைவரும் அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. கடந்த ஆண்டு 19 புதிய கல்லூரிகளைத் திறக்க பம்பாய் பல்கலைக்கழகம் அனுமதியளித்ததை எனக்கு எதிரில் அமர்ந்திருக்கும் மரியாதைக்குரிய என் நண்பர் திரு.காட்கில் அறிவார். இதிலிருந்து மாணவர்கள் கல்லூரிகளில் இடம்பெறுவதற்கு படும் சிரமங்களை நன்கு உணரமுடியும். அது மட்டுமல்லாமல், மிக முக்கியமாக கவனிக்க வேண்டிய செய்தி என்னவெனில், இந்த இட நெருக்கடியில் தாழ்த்தப்பட்ட இனத்தைச் சார்ந்தவர்கள் பள்ளிக் கல்வி முடிந்து கல்லூரியில் சேரும் நிலையினைப் பெறும்போது, இடம் கிடைக்காமல் மற்றவர்களைவிட மிகுந்த சிரமத்திற்கு உள்ளானார்கள்.
நான், இப்படிப்பட்ட நெருக்கடியான நிலையினை நன்கு உணர்ந்ததால் தாழ்த்தப்பட்ட சமூக மேம்பாட்டிற்கு மட்டும், முன்னுரிமை வழங்கும் விதமாக செயல்படும் ஒரு கல்லூரி செயல் வடிவினை இந்திய அரசாங்கத்திடம் முன் மொழிந்தேன். இதைத் தவிர இன வேறுபாடு அல்லது பிரிவினைக்கு வழிவகுப்பது போன்ற எந்த ஒரு கூறும், இந்த திட்ட முன்மொழிதலில் இல்லை என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
அவைத்தலைவர் அவர்களே, என் மரியாதைக்குரிய நண்பர் இந்த அவையில் எழுப்பிய மற்றொரு விஷயத்துக்கு வருகிறேன். இப்படிப்பட்ட ஒரு விஷயத்தை ஏன் இங்கு புகுத்துகிறார் என்பதை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. இங்க அரசியலைப் புகுத்தி தேர்தல்கள் என்ற நிலைப்பாட்டில் நான் முற்றிலும் துடைத்தெறியப்பட்டவன் என்ற கருத்தினைக் கூறியிருக்கிறார். இதன் மூலம், யாருக்கு என்ன செய்தியினைக் கூற விரும்புகிறார் என்று தெரியவில்லை. அதாவது, நான் இந்திய அரசாங்கப் பணிக்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு இருக்கக் கூடாது அல்லது அதைப் போன்ற வேறு ஏதாவது நிலைக்கு தேர்வு செய்திருக்கக் கூடாது என்பது போன்ற குறிப்பினை வழங்க அவர் எண்ணுகிறாரா என்பது தெரியவில்லை.
பண்டித கோவிந்த மாளவியா: நீங்கள் அரசியல் வாழ்வில் முற்றிலும் தோற்றுப் போனவர் இல்லையா?
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: தேர்தல்களின் அடிப்படையில் கூறும்போது, நான் வாடிப்போன செடியின் நிலையில் இருக்கிறேன் என்று சொல்லலாம். எனினும், நான் வேரோடு சாய்ந்து போன நிலையில் இல்லையென்பதைத் திட்டவட்டமாக, என் எதிரில் இருக்கும் நண்பர்களுக்குத் தெரியப்படுத்திக் கொள்ளுகிறேன். மதிப்பிற்குரிய என்னுடைய நண்பர் தேர்தல் முடிவுகளைப் பற்றிக் கூறி, அதில் தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்கான இடங்களைக் காங்கிரஸ் கட்சியினர் எந்தெந்த வழிகளில் இந்த வெற்றிகளைப் பெற்றார்கள் என்பதை ஆராய அவர் தயாராக இருக்கிறாரா என்பதை அறிய விரும்புகிறேன்.
பேராசிரியர் என்.ஜி.ரங்கா: நாங்கள் தயாராக இருக்கிறோம்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: காங்கிரஸ் கட்சியினர், எந்தெந்த வழி வகைகளில் வெற்றி பெற்றார்கள் என்பதைத் தெளிவுபடுத்த விரும்புகிறேன்.
திரு. எம். அனந்தசயனம் அய்யங்கார்: அதே வழக்கமான குற்றச்சாட்டுகள்தான்!
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: அதே வழக்கமான குற்றச்சாட்டுகள் அல்ல. இவைகளை, அதிகாரப்பூர்வமாக ஆய்வுக்கும் எடுத்துக் கொள்ளும் வகையில், உண்மையான ஆதாரங்களை சபையின் முன் வைக்கிறேன்.
பேராசிரியர் என்.ஜி.ரங்கா: ஆழம் தெரியாமல் காலை வைக்காதீர்கள்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: தீண்டத்தகாத இன வாக்காளர்கள் யாருமே வாக்குகளைப் பதிவு செய்ய, வாக்குச் சாவடிகளில் அனுமதிக்கப்படவில்லை என்பதை மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினர் முதலில் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். சத்தாரா மாவட்டத்தில் நடைபெறும் நிகழ்வு ஒன்றினைப் பற்றி நன்றாக தெரிந்து கொள்வது மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். அந்த மாவட்டத்தில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கத்திற்கு இணையாக ஓர் அரசாங்கமே நடந்து வந்தது.
361 கிராமங்களில் இருந்து, தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சார்ந்த வாக்காளர்கள் அனைவரும், உயர்சாதி இந்துக்களால், கிராம சாவடிக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார்கள். அவர்கள் அனைவரும் காங்கிரஸ் கட்சிக்கு வாக்களிக்க தயாராக இருக்கிறார்களா என்று கேட்கப்பட்டது. அவர்கள் மறுத்தபோது அனைவரும் கிராம சாவடியில் பாதுகாவலில் வைக்கப்பட்டு எங்கும் நகர முடியாத நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டார்கள். இன்னும் இதைப் போன்ற நிறைய நிகழ்வுகளை நான் ஆதாரமாகக் கொடுக்க முடியும்.
பண்டித கோவிந்த மாளவியா: அப்படியானால், தயவு செய்து கொடுங்கள்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: காங்கிரஸ் கட்சியினரை எதிர்த்து போட்டியிட்ட தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சார்ந்த வேட்பாளர்கள் கூடத் தாக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். மிக அண்மைக் காலத்தில் ஆக்ரா நகரில் நடைபெற்ற சம்பவத்தினை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். வாக்குப்பதிவு தினத்தன்று தாழ்த்தப்பட்ட இனத்தவரின் 50 வீடுகள் தீக்கிரையாக்கப்பட்டன. வாக்குச்சாவடிக்குச் சென்றிருந்த அந்த இனத்தவரின் வீடுகள் சூறையாடப்பட்டன. கான்பூர் நகரில் ஏழு நபர்கள் கொலை செய்யப்பட்டனர்.
திரு.திவான் சமன்லால்: (மேற்கு பஞ்சாப்: முகமதியர் அல்லாதோர்): சூறையாடியவர்கள் யார்?
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: இந்துக்கள் இப்படிப்பட்ட வழிமுறைகளில்தான் இந்த தேர்தலில் வெற்றி வாகை சூடினார்கள். (இடைமறிக்கப்படுகிறது). என் மரியாதைக்குரிய நண்பருக்கு, நான் சொல்லிக் கொள்ள விரும்புவதெல்லாம், இறுதித் தேர்தலை வைத்து, காங்கிரஸ் கட்சி வெற்றி பெற்றதா அல்லது, நான் சார்ந்திருக்கும், தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் சம்மேளனம் வெற்றி பெற்றதா என்று நிர்ணயிப்பது அறிவுடைய செயலாகாது. ஏனெனில் இறுதித் தேர்தல்களில் 95 சதவீத பெரும்பான்மையினராக உள்ள உயர்சாதி இந்துக்களோடு ஒப்பிடும் போது தீண்டப்படாதவர்கள் பூதக் கண்ணாடியில் பார்க்கும் அளவுக்கு 5 சதவீத மிகச் சிறிய பங்கினையே பெறுகிறார்கள். இப்படிப்பட்ட இறுதிநிலை தேர்வுகளின் அடிப்படையில் யாருக்குப் பலம் இருக்கிறது, யாருக்கு யார் பிரதிநிதிகளாக இருப்பது என்பதைத் தேர்வு செய்வது அறிவீனமான செயலாகவே இருக்கும். உண்மையான பலப்பரீட்சையை முதற்கட்ட தேர்தல்களை வைத்தே பரிசோதிக்க முடியும். முதற்கட்ட தேர்தல் என்பது அனைத்து தாழ்த்தப்பட்ட இனத்தவர்களும், பங்கேற்கும் தனி வாக்காளர் பட்டியல் மூலம் நடைபெறுகிறது. முதற்கட்ட தேர்தல்களில் என்ன நடந்தது, அதன் முடிவுகள் எப்படி இருந்தது என்பதைப் பற்றிய சில கருத்துக்களை உங்கள் முன் வைக்க ஆசைப்படுகிறேன். பஞ்சாப்பிலும், பம்பாயிலும் தலா மூன்று தொகுதிகளில் முதற்கட்ட தேர்தல்கள் நடைபெற்றன.
திரு. மோகன்லால் சக்சேனா: மொத்தம் எத்தனை இடங்களில் 3 இடங்கள்?...
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: நான் சொல்லி முடித்துவிடுகிறேன்.
அவைத்தலைவர்: அவர் தொடர்ந்து பேச அனுமதிக்க வேண்டும்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: மத்திய மாகாணங்களில் 3 இடங்களுக்கும், சென்னை மாகாணத்தில் 10 இடங்களுக்கும், ஐக்கிய மாகாணங்களில் 2 இடங்களுக்கும் முதற்கட்ட தேர்தல்கள் நடைபெற்றன. (குறுக்கீடுகள்). என் மரியாதைக்குரிய நண்பர் உண்மையை அறிந்து கொள்ள வேண்டுமெனில், முதற்கட்ட தேர்தல் என்பதே கட்டாயமாக நடைபெற்றாக வேண்டுமென்பதல்ல என்பதை முதலில் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். குறைந்தபட்சம் 5 நபர்கள் போட்டியிட்டாலொழிய, பூர்வாங்கத் தேர்தலை நடத்த முடியாது எனும் நிலையில், தாழ்த்தப்பட்டச் சமூகத்தைச் சார்ந்த மக்கள், இம்மாதிரியான பூர்வாங்கத் தேர்தலில் போட்டியிடுவதைக் கூட விரும்புவதில்லை. காரணம், இந்த தேர்தல்களுக்குக் கூட அதிகப்படியான தொகை செலவாகும் என்பதாகும். எங்களிடம் செலவு செய்ய கணக்கில் வராத கருப்பு - கள்ளச் சந்தைப் பணம் இல்லையென்பதுமேயாகும். (அதிகமான குறுக்கீடுகள்). இந்த 3 மாகாணங்களிலும், மொத்தம் 22 இடங்களுக்குப் பூர்வாங்கத் தேர்தல் நடைபெற்றது. அனைத்து இடங்களிலும் காங்கிரஸ் கட்சி போட்டியிட்டது. போட்டியிட்ட மொத்த இடங்களில் 19 இடங்களில் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் சம்மேளனம் வெற்றி வாகை சூடியிருக்கிறது என்பதைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.
திவான் சமன்லால்: பஞ்சாப் மாகாணத்தில் எத்தனை இடங்களில்?
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: ஒரு நிமிடம் பொறுங்கள். பம்பாய் மாகாணத்தில்.... எனக்கு நேரம் குறைவாக இருப்பதால் முழு விவரங்களை கொடுக்க இயலவில்லை.
பண்டித கோவிந்த் மாளவியா: அது உங்களுக்கு எதிராகவே போகும்!
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: பம்பாய் நகரின் இரண்டு தொகுதிகளில் பூர்வாங்க தேர்தல் நடைபெற்றதில், பைகுலா தொகுதியும் ஒன்று. இங்கு தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் சம்மேளன வேட்பாளர் 11,334 வாக்குகளையும் காங்கிரஸ் கட்சி வேட்பாளர் 2,096 வாக்குகளையும் பெற்றனர். பம்பாய் நகரத்தின், புறநகர் தொகுதியில் நடைபெற்ற தேர்தலில், தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் சம்மேளன வேட்பாளர் 12,899 வாக்குகளையும், காங்கிரஸ் வேட்பாளர் 2,088 வாக்குகளையும் பெற்றனர். மற்றும் உதாரணத்திற்கு மத்திய மாகாணங்களின் இரு தொகுதிகளை எடுத்துக் கொள்கிறேன்...
திரு. எம். அனந்த சயனம் அய்யங்கார்: அங்கு கள்ளச்சந்தை நடைமுறையில் இல்லை.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: நாக்பூர் தொகுதியில் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் சம்மேளன வேட்பாளர் 1933 வாக்குகளையும் காங்கிரஸ் வேட்பாளர் 270 வாக்குகளும் பெற்றனர். பந்த்ரா மாவட்டத்தில் சம்மேளன வேட்பாளர் 3,187 வாக்குகளும் சுயேச்சை வேட்பாளர் மற்றும் காங்கிரஸ் வேட்பாளர் உட்பட அனைவரும் சேர்ந்து 976 வாக்குகள் மட்டுமே பெற்றனர். ஐக்கிய மாகாணங்களின் ஆக்ரா தொகுதியில் சம்மேளன வேட்பாளர் 2,248 வாக்குகளையும், காங்கிரஸ் உள்ளிட்ட மற்ற அனைவரும் சேர்ந்து 840 வாக்குகள் மட்டுமே பெற்றனர். பஞ்சாப் மாகாணத்தில் லூதியானா: ஃபெரோஸ்பூர் தொகுதியை மற்றுமோர் உதாரணத்திற்கு எடுத்துக் கொள்ளப்படுமாயின், அங்கு சம்மேளனம் 1,900 வாக்குகளையும் காங்கிரஸ் 500 வாக்குகளையும் பெற்றது.
திவான் சமன்லால்: பஞ்சாப் மாகாணத்தில், ஷெட்யூல்டு வகுப்பு வேட்பாளர் யாரும் இல்லை.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: தொடர்ந்து விவரங்களை சொல்ல என் நண்பர் அனுமதிப்பாரா? இந்த விஷயமாக, அவருக்குத் தெரிந்திருப்பவைகளைவிட, எனக்கு அதிகம் தெரியும் என்று எண்ணுகிறேன்.
திவான் சமன்லால்: மாண்புமிகு நண்பருக்கு, தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பு சம்மேளன வேட்பாளர் ஒருவர் கூட இல்லை என்பது தெரியும்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பு சம்மேளனத்தின்.....
திவான் சமன்லால்: இது முழு பொய்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: என்னுடைய மாண்புமிகு நண்பர் அவர் கூறிய வார்த்தைகளைத் திரும்பப் பெற வேண்டும். அதற்காக, அவைத் தலைவரின் பாதுகாவலை வேண்டுகிறேன்.
திவான் சமன்லால்: பஞ்சாப் மாகாணத்தில், ஒரே ஒரு தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பு சம்மேளன வேட்பாளர் கூட இல்லை எனும் என்கூற்றை மறுதலிக்குமாறு அறைகூவல் விடுக்கிறேன்.
அவைத் தலைவர்: ஒழுங்கு, ஒழுங்கு. மாண்புமிகு உறுப்பினர், விவாதத்தில் பல்வேறு புள்ளிவிபரங்கள் எடுத்து வைக்கும் போது, காரசாரமான நிலை உருவாவதைத் தவிர்க்க வேண்டும். கேட்கப்பட்ட குறிப்பிட்ட வினாவுக்குத் தக்க பதில் கோரப்பட்டு இருக்கும்போது, அவர் என்ன சொல்ல வந்தாலும், அதனைக் கண்ணியத்தோடு, அமைதியாகக் கேட்க வேண்டும். கேட்கப்பட்ட கேள்விக்கு உறுப்பினர் கூறிய பதிலானது, உண்மையான தகவல்கள் தானா இல்லையா என்பதைப் பற்றி நான் கருத்து கூற விரும்பவில்லை. எனினும், இந்த அவையின் மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினர்கள் யார் ஒருவருக்கும் மற்ற மாண்புமிகு உறுப்பினரைப் பார்த்து, அவர் கூறுவது முழு பொய் என்று கருத்துக் கூறும் நிலையோ, உரிமையோ இல்லை என்பதைச் சுட்டிக்காட்ட விரும்புகிறேன்.
திவான் சமன்லால்: ஐயா... நான் கூறிய வார்த்தைகளை திரும்பப் பெற்றுக் கொள்கிறேன். எனினும், நான் கூறிய வார்த்தைகளுக்குப் பதிலாக “அவர் கூறுவது உண்மையல்ல” என்று கூற விழைகிறேன்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: சென்னை மாகாணத்திலிருந்து ஒரு எடுத்துக்காட்டு அதாவது, அமலாபுரம் தொகுதியில் சம்மேளனத்தின் வேட்பாளர் 10,540 வாக்குகளையும், காங்கிரஸ் வேட்பாளர் 2,683 வாக்குகளையும் பெற்றனர். இவைகள்தான் பூர்வாங்கத் தேர்தல்களின் முடிவுகள், ஆகவே நேர்மையான முறையில் ஒவ்வொருவரின் பலம் அறிய வேண்டுமெனில், பூர்வாங்கத் தேர்தல்கள் நடைபெற்றே ஆகவேண்டும் என்பதை அனைவரும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். என் எதிரே அமர்ந்திருக்கும், மதிப்பிற்குரிய நண்பர்களுக்கு சொல்லிக் கொள்வதெல்லாம், கடந்த தேர்தலில் வெற்றிபெறக் கையாளப்பட்ட வழிமுறைகளுக்கு உண்மையாகவே மதிப்பு இருக்கிறது எனில்... என் மனதுக்குட்பட்டதைச் சொல்ல விரும்புகிறேன். இத்தகைய “தேர்தல் முறை” என்பதே,. பொது மக்களை, வஞ்சித்து, ஏமாற்றம் போலித்தனமானது என்பதை தக்க ஆதாரங்களோடு, சந்தேகத்திற்கிடமின்றி நிரூபிக்க முடியும். எனவே, ஷெட்யூல்டு வகுப்பினரின் சார்பாளர்களைத் தேர்ந்தெடுக்க, அவர்களுக்கென்று, தனி வாக்காளர் தொகுதிகள் இருக்க வேண்டும்.
என் மரியாதைக்குரிய நண்பர், பண்டித மாளவியா இன்னொரு கருத்தினைக் கூற முயற்சித்தார். தாழ்த்தப்பட்ட சமூக மக்களின் முன்னேற்றத்திற்காக, இந்து சமுதாயத்தினர் நீண்ட காலமாக பாடுபடுவதாகவும் அவர்கள் சுயமரியாதை மற்றும் - பொருளாதார முன்னேற்றம் பெறுவதற்காக, அதிக அளவு நன்கொடை பெற்றுத் தர முடியும் என்றும் கூறினார்.
பண்டித கோவிந்த மாளவியா: அவைத் தலைவர் அவர்களே! ஓர் ஒழுங்குப் பிரச்சினை எழுப்ப விரும்புகிறேன். இந்த அவையில், முன்னதாகவே, தன் கருத்துக்களை எடுத்துரைத்து, மீண்டும் விளக்கம் அளிக்க வாய்ப்பு கிடைக்காத நிலையில் இருக்கும் ஒரு மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினரைச் சுட்டிக்காட்டி மற்றொரு மாண்புமிகு உறுப்பினர், மிகத் தவறாக மேற்கோள் கட்டி, அவரால் கூறப்பட்டதாக, உண்மைக்குப் புறம்பான பல கருத்துக்களை அறிவிக்கும்பட்சத்தில், அந்த உறுப்பினர் தன்னைத் தற்காத்துக் கொள்ள இருக்கும் வழிதான் என்ன?
அவைத்தலைவர்: அனுமானத்தின் அடிப்படையில் கேட்கப்படும் கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்ல, நான் அதிக சிரமம் எடுத்துக் கொள்ள விரும்பவில்லை. அதிகாரபூர்வமான தகவல்களைத் தருவது என்பது ஒரு விஷயம். ஒரு நிகழ்ச்சியினை, தான் புரிந்து கொண்ட விதத்தில் ஒரு கருத்தினைக் கூறுவது என்பது வேறொரு விஷயம். ஆகவே மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினர் இவை இரண்டையும் சேர்த்துக் குழப்ப வேண்டாம் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: என்னுடைய மதிப்பிற்குரிய நண்பர், தன் உரையினிடையில் கூறிய, அதாவது: “தாழ்த்தப்பட்ட சமுதாய மக்களின் சமூக நலம், மற்றும் பொருளாதார நிலையின் மேம்பாட்டிற்காக இந்து சமுதாயத்தைச் சார்ந்தவர்கள், தன்னலம் பாராது மிகுந்த அக்கறையோடு, தொடர்ந்து தீவிரமாக செயலாற்றி வருகிறார்கள்” என்ற கருத்தினைப் பற்றி விவாதித்துக் கொண்டு இருந்தேன். இந்த அவையின் நான்கு சுவர்களுக்கு மத்தியில் நடந்து கொண்டு இருப்பதை வைத்து, ஒருவர் முடிவுக்கு வரவேண்டிய நிலையிருப்பின் என்னுடைய மதிப்பிற்குரிய நண்பர் கூறியது போன்ற “வாக்குமூலங்களை” நேர்மையான மனிதர்கள் யாராலும் ஒப்புக்கொள்ள முடியாது.
நான் இந்த சபையில் மிகக் குறைந்த காலமாகத்தான் உறுப்பினராக இருக்கிறேன் என்ற போதிலும் முன்பே, இங்கு நடந்த விவாதங்கள், மற்றும் எல்லாவித செய்திகளையும், அதிகாரப்பூர்வ சபைக் குறிப்பேடுகளில் தொடர்ந்து படித்து வருகிறேன். அப்படி எந்த ஒரு செய்தியினையும் ஒதுக்கித் தள்ளாமல், எல்லா விஷயங்களையும் முழுமையாக படித்தறிந்திருக்கிறேன். எனவே, அவைத்தலைவர் அவர்களே! கடந்த காலச் செயல்பாடுகளின் மீது எனக்கு மிகுந்த மதிப்பு உண்டு என்ற போதிலும், நான் அறிந்துகொண்ட செய்திகளின் அடிப்படையில், இதற்கு முன்பு எப்போதும், எதிர்க்கட்சி வரிசையில் இருந்த எவரும், தாழ்த்தப்பட்ட சமூக மக்களுக்கு, அன்றாடம் இழைக்கப்படும் கொடுமைகள், கொடூரமான செயல்கள், மற்றும் அவர்கள் அநியாயமாக ஒடுக்கப்படுவது போன்ற பிரச்சினைகளைப் பற்றி அரசுத் தரப்பிடம் அபூர்வமாகக் கூட எந்த ஒரு கேள்வியையும் கேட்டதில்லை என்பதைச் சுட்டிக்காட்ட விரும்புகிறேன். இது தொடர்பான எந்தவிதமான குறிப்போ, தீர்மானங்களோ எங்கும் காணப்படவில்லை.
திரு.எம். அனந்தசயனம் அய்யங்கார்: நீங்கள், இதை மாகாண வரம்புகளுக்குட்பட்ட விஷயங்கள் என்று சொல்லலாம்.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: ...ஒரு சில முக்கியமான செயல்கள், அந்த சமூகத்தினரின் முன்னேற்றத்திற்காக செய்யப்பட்டிருக்கலாம். ஒரே ஒருமுறை மட்டும், அதாவது 1932 அல்லது 1934 ஆம் ஆண்டிலோ, எதிர் வரிசையில் இருந்த மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினர்கள், தீண்டாமையை அடியோடு ஒழிக்க வேண்டும் என்று தீவிரமாக முயற்சித்திருக்கிறார்கள் என்று நினைக்கிறேன். என் நினைவில், சரியாக எந்த....
மதிப்பிற்குரிய ஓர் உறுப்பினர்: 1933 ஆம் ஆண்டு.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: ....ஆலயப் பிரவேச மசோதா கொண்டு வரப்பட்டு வைசிராய் அதற்கு அனுமதி வழங்க மறுத்தபோது, எப்படிப்பட்ட ஆர்ப்பாட்டம் நடத்திருக்கிறது! இந்த மசோதாவினைக் கொண்டு வர அனுமதி மறுக்கப்பட்டதால், மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினர்கள் பலர் உண்ணாவிரதப் போராட்டங்களில் ஈடுபட்டதோடல்லாமல், தற்கொலை செய்து கொள்வோம் என்றும் மிரட்டல் விடுத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் அனுமதி வழங்கப்பட்டபின் நடந்தது என்ன? அந்த மசோதாவைக் கொண்டுவர ஆதரவு தந்த பெரிய மனிதர்களே, அதைத் தூக்கி எறிந்ததோடல்லாமல், அதை ஏற்க மறுத்துப் புறக்கணித்தார்கள். அந்த மசோதாவைக் கொண்டு வந்த திரு.ரங்க ஐயர் தனித்து விடப்பட்டார். அவர் தமக்கு நம்பிக்கைத் துரோகம் செய்தவர்களை வெகுவாக சாடியிருக்கிறார். இரண்டு சந்தர்ப்பங்களில் தான் அந்தப் பிரச்சினை...
மதிப்பிற்குரிய ஓர் உறுப்பினர்: நீங்கள் நடந்த விவாதங்களை முழுமையாக படிக்கவில்லை.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: எல்லா விவாதங்களையும் முழுமையாக படித்திருக்கிறேன். இரண்டே இரண்டு சந்தர்ப்பங்களில் மட்டும் தாழ்த்தப்பட்ட இன மக்களின் பிரச்சினைகளைப் பற்றி விவாதித்திருக்கிறார்கள். தற்போது, இன்னொரு சபையின் தலைவராக பணியாற்றும் திரு.மனக்ஜி தாதாபாய், 1916 ஆம் ஆண்டு, தாழ்த்தப்பட்ட இன மக்களின் பிரச்சினைகளைப் பற்றி ஆராய ஒரு குழு அமைக்க வேண்டும் என்ற தீர்மானத்தினை முன்மொழிந்தார்.
இந்த விவாதத்தினைத் தொடங்கிவைத்த மதிப்பிற்குரிய என்னுடைய நண்பர், அந்த தீர்மானத்தின் விவாதங்களை நுணுக்கமாக ஆராய்ந்து பார்த்தாரானால், அந்தத் தீர்மானத்தினை மிகக் கடுமையாக எதிர்த்தவர் வேறு யாருமல்ல, அவருடைய தகப்பனார்தான் என்பது புரியும். இரண்டாவதாக, 1927 ஆம் ஆண்டு பிர்க்கென் ஹெட் பிரபு ஷெட்யூல்டு வகுப்பினரை, சிறுப்பான்மையினர் என்று கூறி, அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் மூலம் அவர்கள் பாதுகாக்கப்பட வேண்டியவர்கள் என்று கருத்துத் தெரிவித்துள்ளார். அரசியல் ரீதியான பிரச்சினைகளைப் பற்றி பேசும்போது மட்டும்தான், நான் இருப்பதே, எதிர்கட்சி நண்பர்களுக்குத் தெரிகிறது. அதாவது: தனி வாக்காளர்கள் தொகுதிகள் வேண்டும், பணியிடங்களில் இட ஒதுக்கீடு வேண்டும், கல்வித் துறையில் மானியம் அளிக்கப்பட வேண்டும் என்பவை போன்ற விஷயங்களைப் பற்றி பிரச்சினை எழுப்பும் போது மட்டுமே நான் இருப்பது இவர்களுக்கு தெரிகிறது. இல்லையென்றால், அவர்களைப் பொறுத்தவரை, நான் இறந்து போனவள்...
மதிப்பிற்குரிய ஓர் உறுப்பினர்: அப்படி ஒன்றும் இல்லை.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: ....ஆக, எனக்கு சமூக மற்றும் அரசியல் உரிமைகள் மறுக்கப்படுகிறது. அதற்குக் காரணம், நான் ஓர் “இந்து” என்று அவர்கள் சொல்கிறார்கள். சமுதாயம் இந்த கண்ணோட்டத்தில் பார்க்குமானால், அவர்கள் சொல்வதுபோல், நான் அவர்களின் உடன்பிறந்த சகோதரனாக இருக்க முடியாது... அவர்களின் ஒன்றுவிட்டச் சகோதரனாகத்தான் இருக்க முடியும்.
அடுத்து, இவர்களுக்கு உறுதியாக ஒன்றைச் சொல்லிக் கொள்ள ஆசைப்படுகிறேன். இவர்களது ஈகையால் நான் வாழ வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்று திட்டவட்டமாக, எதிர் வரிசை நண்பர்களுக்கு தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். நான் இந்த நாட்டின் குடிமகன். மற்ற எந்த ஒரு சமுதாயத்தினரும் தங்களின் முன்னேற்றத்திற்காகக் கோரிப் பெறும் உரிமை எனக்கும் உண்டு. யாருடைய தயவும் எனக்குத் தேவையில்லை. ஈகை என்று கூறும் சொல்லின் நோக்கமே, என்னையும், நான் சார்ந்திருக்கும் சமுதாயத்தினரையும் அடிமைப்படுத்த நினைப்பதும், நிலைகுலையச் செய்வதும் தான். தாழ்த்தப்பட்ட சமுதாய மக்கள் அவர்களின் உரிமைகளைப் பெற விரும்புகிறார்கள். இந்த வாய்ப்பினைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு இந்த அவைக்கு நான் திட்டவட்டமாக தெரிவிக்க விரும்புவதெல்லாம் அவர்கள் கோரும் உரிமைகள் எதிர்க்கப்படுமானால் அவைகளைப் பெற அவர்கள் இரத்தம் சிந்தவும் தயங்க மாட்டார்கள் என்பதுதான்.
(டாக்டர் பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் : பேச்சும் எழுத்தும் நூல் தொகுப்பு, தொகுதி 18)
- விவரங்கள்
- அம்பேத்கர்
- பிரிவு: அம்பேத்கர்
(மத்திய சட்டமன்ற விவாதங்கள், தொகுதி I, எண்.13, 1946, பிப்ரவரி 8, பக். 716.)
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர் (தொழிலாளர் நலத்துறை உறுப்பினர்):
தலைவர் அவர்களே,
“1923 ஆம் ஆண்டின் இந்தியச் சுரங்கங்கள் சட்டத்தை மேலும் திருத்துவதற்கான மசோதாவை” முன்மொழிகிறேன்.
இம்மசோதா ஓர் எளிய நடவடிக்கையே.
(இக்கட்டத்தில் அவைத் தலைவர், தலைமைப் பொறுப்பைத் துணைத் தலைவர் (சர் முகமது யாமின் கான்) பால் விடுத்து, நீங்குகிறார்.)
சுரங்க முகப்புகளில், சுரங்க உரிமையாளர்கள், பூட்டக்கூடிய நிலையடுக்குகளுடனும், தாரைக் குழாய்களுடனும் குளியலறைகள் அமைத்துத் தருவதைக் கட்டாயக் கடமையாக்குவதே இம்மசோதாவின் நோக்கம். குளியல் அறைகளின் எண்ணிக்கை வரையறுப்பு பொதுப்படையாகவோ, அல்லது சுரங்கத்தில் அன்றாடம் பணியாற்றும் ஆண், பெண் தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கையின் அடிப்படையிலோ செய்யப்படலாம். குறியலறையின் அளவு, இருக்க வேண்டிய வசதிகள் ஆகியவையும் அவ்வாறே வரையறுக்கப்படலாம். சுரங்க முகப்புகளில் குளியல் அறைகள் அமைப்பதன் அவசியத்தை யாரும் மறுக்க மாட்டார்கள்; இதனால் சுரங்கத் தொழிலாளர்களின் தன்மதிப்பு வெகுவாக உயரும். அவர்கள் தூய உடலுடனும் உடைகளுடனும் இல்லம் திரும்புதல் மிகவும் விரும்பத்தக்கதல்லவா? நிலக்கரிச் சுரங்கத் தொழிலாளர் நலநிதியை நிருவகிப்பதற்காக, இந்திய அரசு நியமித்த, ‘நிலக்கரிச் சுரங்க ஆலோசனைக் குழு’வின் பரிந்துரையின்பேரில் இந்நடவடிக்கை உருவாகியுள்ளது. நிலக்கரிச் சுரங்க முகப்புகளில் குளியலறைகள் கட்டுதல் சுரங்க உரிமையாளர்களின் கடமையென்பதே குழுவின் ஒருமித்த கருத்தாகும். இக்கருத்துக்குச் செயல்வடிவம் கொடுக்கும் பொருட்டாக, சுரங்கச் சட்டத்தின் 30வது பிரிவின் கீழ் இந்திய அரசுக்குக் கொடுக்கப்பட்டுள்ள விதிமுறை வகுக்கும் அதிகாரங்களைப் பயன்படுத்தி, சுரங்க முகப்புக் குளியலறைகளைக் கட்டாயமாக்கும் அதிகாரம் இந்திய அரசுக்குக் கிடைக்க இம்மசோதா முற்படுகிறது. இதுவே மசோதாவின் நோக்கமாகும்.
இந்தியச் சுரங்கச் சட்டத்தின் 31ஆவது பிரிவில் வரையறுக்கப்பட்டிருக்கும் விதிமுறை உருவாக்க நடைமுறையிலிருந்து இந்திய அரசுக்கு விலக்கு அளிப்பதே, மசோதாவின் இரண்டாம் பகுதியின் நோக்கம், சட்டத்தின் 31ஆம் பிரிவின்படி, விதிமுறைகள் வெளியிடப்பட்ட பின்னரே நிறைவேற்றப்படலாம். நாம் இப்போது உருவாக்கவிருக்கும் விதிமுறைகளுக்குச் சட்டத்தின் 31ஆம் பிரிவிலிருந்து விதிவிலக்கு பெற முனைகிறோம். கடமை விதிக்கப்படுவது மட்டுமன்றித் தாமதமின்றி நடைமுறைக்குக் கொண்டு வரப்பட வேண்டும் என்பதுமே விதிவிலக்கு கோருவதற்குக் காரணங்களாகும்; நாம் தாமதத்தைத் தவிர்க்கவே விரும்புகிறோம். சுரங்க முகப்புக் குளியலறைகள் எல்லாச் சுரங்கங்களிலும் உடனடியாகக் கட்டப்பட வேண்டும் என்பதில் இந்திய அரசு கொண்டிருக்கும் அக்கறைக்கு அடையாளமாக, குளியலறைகளை ஓராண்டு காலத்திற்குள் கட்டி முடிக்கும் சுரங்க உரிமையாளர்களுக்குச் செலவுத் தொகையில் 10% மானியமாக இந்திய அரசு வழங்கும் எனவும் மசோதாவில் கூறப்பட்டுள்ளது. இதனை நிறைவேற்றுதல் பொருட்டாகவும், இந்த விதிமுறைகளுக்குச் சட்டப்பிரிவு 31இல் இருந்து விதிவிலக்கு கோரப்படுகிறது. இந்த மசோதா மிக எளியது; மிக முக்கியமானது; மாறுபட்ட கருத்துக்கிடமில்லாதது; ஆதலின் அதிகத் தடைகளின்றி அவை இதனை ஏற்கும் என்ற கருத்தில் மசோதாவை அவை முன் வைக்கிறேன்.
துணைத் தலைவர்: 1923 ஆம் ஆண்டின் இந்தியச் சுரங்கச் சட்டத்தில் திருத்தங்கள் கோரும் இம்மசோதா அவைமுன் வைக்கப்படுகிறது.
* * *
டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: இந்த நடவடிக்கை விரைந்து செயல்படுத்தப்பட வேண்டுமென்று இந்திய அரசு விரும்புவதாலேயே, குறிப்பிட்ட நாளிலிருந்து 12 மாதங்களுக்குள் குளியலறைகள் கட்டும் சுரங்க உரிமையாளர்களுக்கு இச்சலுகையை (10% மானியம்) அரசு வழங்குகிறது. இல்லையேல், முழுக் கட்டுமானச் செலவையும் சுரங்க உரிமையாளரே ஏற்க வேண்டும்.
பண்டித கோவிந்த மாளவியா: சுரங்க உரிமையாளர்கள் 12 மாதங்களுக்குள் குளியலறைகள் கட்டியாக வேண்டும் என விதிமுறை இயற்றினால் அந்நோக்கம் நிறைவேறாதா?
டாக்டர் அம்பேத்கர்: சிறிது அவகாசம் கொடுத்தல் அவசியம்.
* * *
1டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்:(1.மத்திய சட்டமன்ற விவாதங்கள், தொகுதி I, எண்.13, 1946, பிப்ரவரி 8, பக்கங்கள் 719-20.)எனது மதிப்பிற்குரிய நண்பர் திரு.சித்திக் (தற்சமயம் அவர் அவையில் இல்லை) தாரைக் குளியல் குழாய்கள் குறித்து இவ்வளவு ஆவேசமடைவார் என நான் சற்றும் எதிர்ப்பார்க்கவில்லை. குளியலறையில் தூவல் குழாய்கள் இருக்க வேண்டுமென்பது, இந்திய அரசு ஏதோ தன்னிச்சையாக எடுத்த முடிவல்ல என்பதை அவைக்குத் தெரிவிக்கக் கடமைப்பட்டுள்ளேன். ஏற்கெனவே நான் அவையில் அறிவித்துள்ளவாறு, இத்திட்டத்திற்காக, பீகார் மாகாண அரசுகள் ஆகிய அமைப்புகளின் சார்பாளர்களைக் கொண்ட ஆலோசனைக் குழு ஒன்று இயங்கி வருகிறது. இக்குழுவே, சுரங்கத் தொழிலாளர் நலநிதியை நிருவகிக்கும் பொறுப்பில் இந்திய அரசுக்கு ஆலோசனை வழங்கிவருகிறது. இக்குழுவில் தொழிற்சங்கச் சார்ப்பாளர்ள் மட்டுமன்றி ஆண் தொழிலாளர்கள் பெண் தொழிலாளர்களுக்கெனத் தனித்தனிச் சார்பாளர்களும் இடம் பெற்றுள்ளனர். எந்தவகையான குளியலறை அமைக்கப்பட வேண்டுமென்ற வினா குழுவின் ஆலோசனைக்கு விடப்பட்டு, குழுவின் ஒருமனதாக ஒப்புதலுடனேதான், தாரைக் குழாய்க் குளியலறைகள் அமைக்கப்படலாமென முடிவு செய்யப்பட்டது.
எனது தனிப்பட்ட கருத்தின்படியும் கூட, ஒருவரது உடலை மிகத் தூய்மையாய் ஆக்குவதற்கு, குளியல் தொட்டிகளையோ, கொட்டு குழாய்களையோ விடத் தாரைக் குழாய்களே மிகத் திறம்படத் துணைபுரியும். டாடா இரும்பு எஃகு நிறுவனத்தினர் திக்பாயில் அமைந்துள்ள சுரங்கங்களில் கட்டியுள்ள தாரைக்குழாய்க் குளியலறைகளின் உதாரணம் எனும் கருத்துக்கு வலிமை கூட்டுவதாக அமைவதை இங்கு சுட்டிக்காட்ட விரும்புகிறேன். இங்கு நீண்ட காலமாக நிலவிவரும் தாரைக் குழாய்க் குளியலறைகளைத் தொழிலாளர்கள் மிக நன்றாகப் பயன்படுத்தி வருகிறார்கள் என்பதும், இத்தகைய குளியலறைகளுக்குத் தொழிலாளர் எவரும் மறுப்பு தெரிவித்ததில்லை என்பதும் நமக்கு மனநிறைவு அளிக்கும் செய்திகள். சோப்பு பற்றியும் வினா எழுப்பப்பட்டது; ஒவ்வொரு சுரங்கத் தொழிலாளிக்கும் (விதிமுறை வகுத்து) விதிமுறைகளுக்கேற்ப சோப்பு வழங்கவே உத்தேசித்துள்ளோம் என்றும் அவைக்கு உறுதியளிக்கிறேன்; இதைப் பற்றி அவை உறுப்பினர்கள் ஐயமோ, கவலையோ கொள்ளத் தேவையில்லை.
எனது விளக்கம் மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினர்களுக்கு மனநிறைவு தருமென்று நம்புகிறேன். மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினர்களில் ஒருவர், உத்தேச மசோதா ஒரு அறிவிப்பாக அமையுமேயன்றித் (தாரைக்குழாய்களைக் கட்டாதவர்களுக்கு) தண்டனை ஏதும் விதிக்க வழிசெய்யவில்லையே எனக்கூறினார். அந்த உறுப்பினர் மசோதாவின் 39ஆம் பிரிவை நோக்கினால், அப்பிரிவு முழுதுமே, தண்டம் விதிப்பு வழிமுறைகளைப் பற்றியதென்று உணருவார்.
பேராசிரியர் என்.ஜி.ரங்கா: பெண் தொழிலாளர்களைப் பொறுத்தமட்டில் ஒரேயொரு சிக்கல் உண்டு. அவர்களது தலைக்குளிப்புக்கு வெறும் நீர் மட்டும் போதாது. எண்ணெய் அல்லது அது போன்ற பொருள் தேவைப்படலாம்.
டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: அவர்களுக்குத் தொப்பிகள் வழங்கப்படலாம்.
துணைத் தலைவர்:
“1923 ஆம் ஆண்டின் இந்தியச் சுரங்கங்கள் சட்டத்தைத் திருத்துவதற்கான மசோதா அவையின் ஒப்புதலுக்காக முன் வைக்கப்படுகிறது.”
தீர்மானத்துக்கு அவை ஒப்புதல் அளித்தது.
மசோதாவில் பிரிவுகள் 2, 3 சேர்க்கப்பட்டன.
மசோதாவில் பிரிவு 1 சேர்க்கப்பட்டது.
மசோதாவுக்குத் தலைப்பும், முகப்புரையும் சேர்க்கப்பட்டன.
டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்:
“மசோதாவுக்கு அவை ஒப்புதல் அளிக்கலாம்” என முன்மொழிகிறேன்.
மசோதா அவையில் நிறைவேற்றப்பட்டது.
(டாக்டர் பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் : பேச்சும் எழுத்தும் நூல் தொகுப்பு, தொகுதி 18)
- விவரங்கள்
- அம்பேத்கர்
- பிரிவு: அம்பேத்கர்
(மத்திய சட்டமன்ற விவாதங்கள், தொகுதி I, எண்.12, 1946, பிப்ரவரி 7, பக்.606)
அவைத்தலைவர்: அடுத்து, தாமோதர் பள்ளத்தாக்குத் திட்டத்தின் செயல்பாட்டுக்காக பீகார் மாநிலத்தின் ஹசாரிபாக், மண்பூம், சொன்தால் பர்கானா ஆகிய மாவட்டங்களைச் சேர்ந்த பல கிராமங்களிலிருந்து ஆயிரக்கணக்கான மக்களை வெளியேற்றுதலைப் பற்றி திரு.இராம் நாராயண் சிங் தீர்மானம் வருகிறது. இத் தீர்மானத்தின் வாயிலாய் மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினர் கூற முனைவது என்னவென்று அறிய விரும்புகிறேன்.
பாபு இராம் நாராயண்சிங் (சோடா நாகபுரி பிரிவின் முகமதியரல்லாதவர் சார்பாளர்): தலைவர் அவர்களே, சில மாவட்டங்களில் நிலம் கையகப்படுத்தும் செயல்பாடுகள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. தாமோதர் பள்ளத்தாக்குத் திட்டத்தின் நிறைவேற்றத்திற்காகப் பல கிராமங்களிலிருந்து மக்களை வெளியேற்றி நிலத்தை அரசு கையகப்படுத்திக் கொள்ளும் நிலை உருவாகி வருகிறது.
அவைத்தலைவர்: திட்டம் எப்போது தொடங்கியது? எவ்வளவு தூரம் முன்னேறியுள்ளது? என்பதை அறிய விரும்புகிறேன்.
டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர் (தொழிலாளர் நலத்துறை உறுப்பினர்): திட்டத்தின் இன்றைய கட்டத்தில் விவாதிப்பதற்குரிய சிக்கல் ஏதுமில்லை என்பதைத் தெரிவித்துக் கொள்ள விரும்புகிறேன். பீகார், வங்காள மாநிலங்களின் வழியே பாயும் தாமோதர் ஆற்றின் குறுகே சில அணைகளைக் கட்டும் திட்டம் அரசின் கருத்தில் இருந்து வருகின்றதென்பதில் ஐயமில்லை. ஆனால் ஒத்திவைப்புத் தீர்மானத்தில் குறிப்பிட்டிருத்தல் போன்று மக்களின் கட்டாய வெளியேற்றம் என்ற சிக்கல் ஏதும் இப்போது எழவில்லை. இப்போது நடந்து கொண்டிருப்பதெல்லாம், நீர்த்தேக்கப் பகுதியில் எவ்வளவு நிலம் மூழ்கும்? நீர்த்தேக்கத்தினால் மேலும் எவ்வளவு நிலம் பாதிக்கப்படும் என்பன போன்ற தகவல்களைத் திரட்டும் கள ஆய்வுப் பணிகளே. அப்பகுதிகளிலிருந்து எவ்வளவு மக்களை வெளியேற்ற நேரிடும்? அவர்களது உடைமைகள், உரிமைகளின் மதிப்பென்ன? என்பன போன்ற விவரங்களையும் திரட்டிக் கொண்டுள்ளோம். இவற்றில் குறிப்பிடத்தக்க செயல்பாடுகள் ஏதுமில்லை; அவையின் விவாதப் பொருளாகக் கூடிய எந்தவொரு செயலையும் அரசு செய்துவிடவில்லை. இதுகுறித்து அரசு தெளிவானதொரு முடிவுக்கு வரும் கட்டத்தில், அரசின் முடிவுகள் அவை உறுப்பினர்கள் அனைவருக்கும் சுற்றறிக்கையாய் அனுப்பப்படும் என்பதைத் தெரிவித்துக் கொள்வதுடன், அந்தக் கட்டத்தில் உறுப்பினர்கள் தாங்கள் விரும்பும் வகையில் விவாதத்தை எழுப்பலாம் என்பதையும் சுட்டியமைகிறேன்.
பாபு இராம் நாராயண் சிங்: ஹசாரிபாக் மாவட்டத்தில் நிலம் கையகப்படுத்தும் செயல்கள் நடைபெற்று வருகின்றன என்றும், ஊரைவிட்டு வெளியேறுமாறு மக்கள் வற்புறுத்தப்படுகின்றனரென்றும் எனக்குத் தகவல் கிடைத்துள்ளது.
அவைத் தலைவர்: உறுப்பினர் குறிப்பிடும் நிகழ்ச்சி, இத்திட்டப் பகுதியில்தான் நடைபெறுகிறதா?
பாபு இராம் நாராயண் சிங்: ஆமாம்.
அவைத் தலைவர்: ஆனால், அரசு இதுவரை ஏதும் செய்ததாகத் தெரியவில்லையே.
டாக்டர் அம்பேத்கர்: சாலைகள் அமைப்பதற்காக மட்டும், அரசு சிறிதளவு நிலத்தைக் கையகப்படுத்தியுள்ளது.
அவைத் தலைவர்: இந்தத் திட்டத்திற்காகவா?
டாக்டர் அம்பேத்கர்: ஆம். இந்தத் திட்டத்திற்காகத்தான். அணுகு சாலைகளுக்காக நிலம் காலி செய்ய வேண்டியிருக்கும் என்று முன்னறிக்கைகள்தான் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. காலி செய்யும் பிரச்சினை ஏதும் இதுவரை எழவில்லை…
அவைத் தலைவர்: தகவல் திரட்டும் கள ஆய்வுப் பணிகளுக்காக, இந்தக் கையகப்படுத்தல் என்று கொள்ளலாமா?
டாக்டர் அம்பேத்கர்: இந்தக் கட்டத்தில் கையகப்படுத்தல் என்ற பேச்சே இல்லை. தாமோதர் ஆற்றின் குறுக்கே சில அணைகளைக் கட்ட அரசு முடிவு செய்துள்ளதென்பதில் ஐயமில்லை; அதற்கான ஆய்வுகள் நடத்தத் தேவைப்படும் அணுகுச்சாலைகளுக்குச் சில துண்டு நிலங்கள் தேவையாதலின், அந்த நிலங்களிலிருந்து கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. ஒத்திவைப்புத் தீர்மானத்தில் கூறப்பட்டுள்ளவாறு ஹசாரிபாக் மாவட்டத்திலும், மண்பூம், சொனதால் பர்கானாக்களிலிருந்தும் நூற்றுக்கணக்கான ஊர்களிலிருந்த பல்லாயிரக்கணக்கான மக்கள் கட்டாய வெளியேற்றம் என்பது போன்ற நிலையேதும் இப்போது கிடையாதென உறுதியாய்க் கூறலாம்; இந்தக் கட்டத்தில் இனி என்ன செய்யலாமென்ற திட்டம் ஏதும் இப்போது அரசின் கவனத்தில் இல்லை; யாவும் தொடக்க நிலையிலேயே உள்ளன.
அவைத் தலைவர்: அணைகள் கட்டப்பட வேண்டும் என்று அரசு முடிவெடுத்திருந்தால், தற்போது சாலைகள் அமைப்பதற்காகச் சிறிது நிலம் மட்டுமே கையகப்படுத்தப்படுவதாயிருப்பினும், அணைகள் கட்டப்பபடும்போது பெரும்பகுதி நிலங்கள் நீரில் மூழ்குமென்பதும் மக்கள் பலர் இடம்பெயர நேரிடுமென்பதும், என்றைக்கிருந்தாலும் எதிர்கொள்ள வேண்டிய நிலைதானே என்பதே இப்போதைய சிக்கல் என உணருகிறேன்.
டாக்டர் அம்பேத்கர்: இப்போதைய நிலை அதுவன்று; திட்டம் பற்றிச் சரியான முடிவு எடுப்பதில் வெளிநாட்டு வல்லுநர்களின் ஆலோசனையையும் இன்னும் நாடிக் கொண்டிருக்கிறோம். திட்டம் மிகவும் தொடக்க நிலையிலேயே இருப்பதால், அது குறித்து அவையில் அறிக்கையேதும் தர இயலா நிலைமைக்கு வருந்துகிறேன்.
அவைத் தலைவர்: அணைகள் கட்டப்பட வேண்டுமென அரசு முடிவெடுத்துள்ளதா வென்பதை அறிய விரும்புகிறேன்.
டாக்டர் அம்பேத்கர்: இது அம்மாநில மக்களின் திட்டம்; திட்டம் குறித்து இறுதி முடிவு ஏதும் எய்தப்படவில்லை.
திரு.மோகன்லால் சாக்சேனா (லக்னோ முகமதியரல்லா கிராமியச் சார்பாளர்): திட்டம் அவையின் முன் வைக்கப்படுமா என்பதை அறிய விரும்புகிறேன்.
டாக்டர் அம்பேத்கர்: திட்டம் ஆய்விலேயே உள்ளது. திட்டத்திற்கான நிதி வழங்காணையேதும் இதுவரை பெறப்படவில்லை.
(டாக்டர் பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் : பேச்சும் எழுத்தும் நூல் தொகுப்பு, தொகுதி 18)
- விவரங்கள்
- அம்பேத்கர்
- பிரிவு: அம்பேத்கர்
(மத்திய சட்டமன்ற விவாதங்கள், தொகுதி I, எண். 12, 1946, பிப்ரவரி 8, பக். 714)
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர் (தொழிலாளர் நலத்துறை உறுப்பினர்):
தலைவர் அவர்களே,
“1923 ஆம் ஆண்டின் தொழிலாளர் இழப்பீட்டுச் சட்டத்தை மேலும் திருத்துவதான மசோதா அவையின் பார்வைக்கு எடுத்துக் கொள்ளப்படலாம்” எனும் தீர்மானத்தை முன்மொழிகிறேன்.
இஃது ஓர் எளிய மசோதாவே; இதன் நோக்கம், இப்போதைய சட்டத்தால், இன்றைய சூழ்நிலையில் ரூ.300க்கு மேல் மாத வருவாய் பெறும் தொழிலாளர்களுக்கு நேரிடும் அநீதியொன்றுக்கு மாற்றுத் தீர்வு காண்பதேயாகும். இப்போதைய தொழிலாளர் இழப்பீட்டுச் சட்டத்தில் ‘தொழிலாளர்’ என்பதன் வரையரைப்படி, மாதம் 300 ரூபாய்க்குக் குறைவாக வருவாய் பெறுபவர்களே, இழப்பீடு பெறத் தகுதியுடையோராவர் என்பதை அவையுறுப்பினர்கள் அறிவர். போருக்கு முந்தைய காலத்தில் ரூ.300க்குக் கீழ் மாத ஊதியம் பெற்றுவந்த பெரும்பாலான தொழிலாளர்கள், இழப்பீட்டுக்குத் தகுதி பெற்றிருந்தார்கள். ஆனால், போர்க்காலப்படி, பஞ்சப்படி, வீட்டு வசதி, நன்னடத்தைப் படி முதலான பல வகையான வருவாய்ப் பெருக்கத்திற்கு போர்க்காலத்தையடுத்து வாய்ப்பு பெற்றிருப்பதன் விளைவாய், மாத மொத்த வருவாய் பலருக்கு ரூ.300ஐத் தாண்டி விடுவதால், பல தொழிலாளர்கள், தொழிலாளர் இழப்பீட்டுச் சட்டத்தின் பலனைப் பெறும் தகுதியை இழந்துவிடுகின்றனர். இதற்குக் காரணம், இப்போதைய, தொழிலாளர் இழப்பீட்டுச் சட்டத்தில் ‘ஊதியம்’ என்பதன் வரையறையில் இழப்பீட்டின் மதிப்பைக் கணக்கிடும் நோக்கில் கூடுதல் வருவாய் அனைத்தும் அடிப்படை ஊதியத்துடன் சேர்த்துக் கொள்ளப்படுகின்றன. இதன் விளைவாக, முன்னர் இழப்பீட்டுக்குத் தகுதிபெற்றிருந்த தொழிலாளர்களில் பலர், தற்போது அத்தகுதியை இழந்துவிட்டனர். இந்த இழப்பிலிருந்து தொழிலாளர்களைப் பாதுகாப்பதற்காக, இழப்பீட்டுத் தகுதி பெறுதற்கான மாத ஊதிய வரம்பு ரூ.300இல் இருந்து ரூ.400 ஆகத் திருத்தியமைக்கச் சட்டத்திருத்தம் முன்மொழிகிறது. இம்மாசோதா இரண்டு திருத்தங்களை முன்மொழிகிறது. முதலாவதாகத் தகுதி ஊதிய வரம்பு ரூ.300இலிருந்து ரூ.400 ஆக உயர்த்தப்படுதல், இரண்டாவதாகத் தொழிலாளர்கள் இறப்பு, தற்காலிக ஊனம், வாழ்நாள் ஊனம் ஆகியவற்றுக்காகப் பெறும் இழப்பீட்டின் மதிப்பை வரையறுக்கும் பட்டியல் IV இல் திருத்தம் செய்யவும் மசோதா முன்மொழிகிறது.
நான் ஏற்கெனவே குறிப்பிட்டவாறு, இம்மசோதா ஒர் எளிய நடவடிக்கையே; இது பிரிட்டனில் மேற்கொண்ட நடவடிக்கையை அப்படியே பின்பற்றுகிறது. அங்கும் இழப்பீடு பெறத் தகுதி பெற்ற தொழிலாளர்களின் உரிமையைப் பாதுகாக்கும் நோக்கில் தகுதி ஊதிய வரம்பு 350 பவுண்டில் இருந்து 425 பவுண்டாக உயர்த்தப்பட்டது. இது எளிய நடவடிக்கை மட்டுமன்று; எவரும் பிழை சுட்டவியலாத நடவடிக்கையும் ஆகும். இம்மசோதாவின் கூறுகள் குறித்து மாநிலங்களின் கருத்தையும் அறிய முற்பட்டதில், மசோதா முன்மொழியும் திருத்தங்களுக்கு குழு உறுப்பினர் அனைவரின் ஒருமித்த ஆதரவு கிடைத்துள்ளதென அறியலாம். இதற்கு மேலும் மசோதா குறித்து விரிவாகப் பேச வேண்டிய தேவையிராது என்பதால், மசோதாவை நான் அவையில் தாக்கல் செய்கிறேன்.
***
அவைத்தலைவர்: (மத்திய சட்டமன்ற விவாதங்கள், தொகுதி I, எண்.12, 1946, பிப்ரவரி 8, பக்.715)
“1923 ஆம் ஆண்டின் தொழிலாளர் இழப்பீட்டுச் சட்டத்தில் திருத்தம் செய்வதற்கான மசோதாவுக்கு அவையின் ஒப்புதல் வேண்டப்படுகிறது.”
அவை தீர்மானத்துக்கு ஒப்புதல் அளித்தது.
மசோதாவில் பிரிவுகள் 2, 3 சேர்க்கப்படுகின்றன.
மசோதாவில் பிரிவு I சேர்க்கப்படுகிறது.
மசோதாவுக்கு தலைப்பும் முன்னுரையும் சேர்க்கப்படுகின்றன.
டாக்டர் அம்பேத்கர்: “மசோதாவை அவை ஏற்கலாம்”
எனும் தீர்மானத்தை முன்மொழிகிறேன்.
அவைத் தலைவர்: தீர்மானம் தாக்கலாகிறது.
“தீர்மானத்திற்கு அவை ஒப்புதல் அளிக்கிறது.”
***
அவைத் தலைவர்: மாண்புமிகு உறுப்பினர் மேலும் ஏதாவது கூற விரும்புகிறாரா?
(மத்திய சட்டமன்ற விவாதங்கள், தொகுதி I, எண். 12, 1946, பிப்ரவரி 8, பக்.715.)
டாக்டர் அம்பேத்கர்: நான் முன்னரே குறிப்பிட்டவாறு தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் ஒரு பகுதியினருக்கு நேர்ந்த அநீதியை நீக்கும் நோக்கத்துடனேயே இத்திருத்த மசோதா கொண்டுவரப்பட்டது. இதற்கு மேல் மசோதாவுக்கு நோக்கம் வேறில்லை. இந்தக் கட்டத்தில் என்னால் கூற முடிவதெல்லாம், தீர்மானத்தின் மீது பேசிய மதிப்பிற்குரிய நண்பர்கள் பலரது ஆலோசனைகளைக் கருத்தில் கொண்டு அவற்றுக்குச் செயல்வடிவம் தருவது பற்றிக் கருதப்படும் என்பதே. தொழிலாளர் இழப்பீட்டுடன், நோய்க் காப்பீடு, மகப்பேறுகாலச் சலுகைகள் முதலான பல்வேறு ஆலோசனைகளையும் உள்ளடக்கிய, அரசுக் காப்பீட்டுத் திட்டம் ஒன்று (இங்கிலாந்து நாட்டில் செயல்படுத்தப்பட்டதைப் போன்றது) அரசின் கூர்ந்த கவனத்தில் உள்ளது என்பதையும் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். அந்தத் திட்டத்தில் நண்பர் ஆலோசனை கூறியது போன்று ஒட்டுமொத்தத் தொகைக்கு மாற்றாக, தொடர்ந்து தொகை வழங்கவும் அத்திட்டத்தில் வகை செய்யப்படும்.
அவைத்தலைவர்: “மசோதாவுக்கு அவையின் ஒப்புதல் கோரப்படுகிறது.”
அவை ஒப்புதல் தீர்மானத்தை நிறைவேற்றியது.
(டாக்டர் பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் : பேச்சும் எழுத்தும் நூல் தொகுப்பு, தொகுதி 18)
- விவரங்கள்
- அம்பேத்கர்
- பிரிவு: அம்பேத்கர்
(மத்திய சட்டமன்ற விவாதங்கள், தொகுதி I, 1946 ஜனவரி, 22, பக்கங்கள் 106-108.)
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர் (தொழிலாளர் நலத்துறை உறுப்பினர்): தலைவர் அவர்களே, இன்று காலையில் ஒத்திவைப்புத் தீர்மானம் அனுமதிக்கப்பட்டபோது, தொழிலாளர் நலத்துறையும் இவ்விவாதத்தில் கலந்து கொண்டு தனது நிலையை விளக்க வேண்டிய தேவை ஏற்படாதென்று கருதினேன். ஆனால், விவாதத்தின்போது பேசிய இரண்டு உறுப்பினர்கள் தொழிலாளர் நலத்துறையைக் கடுமையாகத் தாக்கிப் பேசியதைக் கவனித்தேன் பூசல் நெடுங்காலமாகவே நிலவி வந்துள்ளது என்ற போதிலும், இதில் தலையிட்டுத் தான் ஆற்ற வேண்டிய பணியைத் தொழிலாளர் நலத்துறை ஆற்றத் தவறிவிட்டது என்பதே அவர்களது குற்றச்சாட்டு. இந்த விவகாரத்தில் தொழிலாளர் நலத்துறைக்குப் பெருமளவில் பொறுப்பு உண்டு என்பதை நான் ஏற்றுக்கொள்கிறேன். தொழிலாளர் வர்க்கம் உரிமைகளை அடைவதற்கு உதவும் பொருட்டாகவே நிறுவப்பட்ட தொழிலாளர் நலத்துறை அதன் கடமையிலிருந்து தவறியிருப்பின், உறுதியாக அது கண்டனத்திற்குரியதேயாகும். ஆனால் தீர்மானத்தின் மீது பேசும்போது தொழிலாளர் நலத்துறையின் பொறுப்பு பற்றிக் குறிப்பிட முனைந்த மதிப்பிற்குரிய நண்பர் சர்தார் மங்கள் சிங், தொழிலாளர் நல அமைச்சர் என்ன தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறாரா? இல்லை வயலின் வாசித்துக் கொண்டிருக்கிறாரா? என்று பழித்துப் பேசுமுன்னர், இவ்விகாரம் தொடர்பாகத் தொழிலாளர் நலத்துறை என்னென்ன செய்துள்ளது என்பதைச் சற்றும் அறிந்து கொள்ளாமல் பேசிவிட்டார் என்பது மிக வருத்தமளிக்கிறது. எனவே, இவ்விவகாரம் தொடர்பான மெய்த்தகவல்களை அவையின் முன்வைப்பது தேவை என்று கருதுகிறேன்.
ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனத்தின் அமர்வில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானங்கள் அடங்கிய கடிதம் ஒன்றைச் சம்மேளனத்தின் உறுப்பினர் ஒருவர் 1945, அக்டோபர் 5இல் அனுப்பிய போது தான் ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனத்துக்கும் ரயில்வே வாரியத்துக்குமிடையே நிலவும் பூசல்கள் குறித்து, முதன் முதலாக தொழிலாளர் நலத்துறைக்குத் தகவல் கிடைத்தது. தொடர்ந்து 1945 அக்டோபர் 10ஆம் நாள் வந்த இரண்டாவது கடிதத்தில், தீர்மானத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள பூசல்களை விசாரிக்க நடுவர் ஒருவரை நியமிக்க வேண்டுமென்று, தொழிலாளர் நலத்துறைக்கு வேண்டுகோள் விடப்பட்டிருந்தது. அப்படியோரு நடுவர் எவரையும் நியமிக்குமுன், பூசலிடும் இருதரப்பாரையும் முறைப்படி நேரடியாகச் சந்திகக வைத்து, இருசாரார்க்குமிடையே நிலவும் பூசல் குறித்த முக்கியமான கூறுகள் பற்றிய கலந்துரையாடல் மூலம் ஒருசாரார் கோரிக்கைகளை மறுசாரார், ஒருவருக்கொருவர் புரிந்து, விட்டுக் கொடுக்கும் முறையில் வேறுபாடுகளைக் குறைத்துக் கொள்ள வழிவகை செய்யத் தூண்டுவதே, தொழிலாளர் நலத்துறையின் தலையாய கடமையாகுமென்று உறுதியாக நம்பினேன். இக்கடைமையைத் தொழிலாளர் நலத்துறை உடனடியாக மேற்கொண்டு ரயில்வேத் தொழிலாளர் கூட்டமைப்பும், ரயில்வே வாரியமும் உடனடியாகச் சந்தித்து அவற்றுக்கிடையே நிலவும் மாறுபாடுகளை குறைத்துக் கொள்ள வழிவகுத்தது என்பதை மிக மகிழ்ச்சியுடன் கூறிக்கொள்ள முனைகிறேன். ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனத்துக்கும், ரயில்வே வாரியத்துக்கும் இடையே நிலவும் பூசல்களைப் பற்றி இருசாராரும் கூடிப் பேசினர் என்பதை ரயில்வே வாரியத்தின் அறிக்கையிலிருந்து மதிப்பிற்குரிய உறுப்பினர்கள் அறிவீர்கள். இக்கூட்டம் டிசம்பர் 5ஆம் நாள் நடைபெற்று அறிக்கையும் அன்றே வெளியிடப்பட்டது. டிசம்பர் 5இலிருந்து இன்றுவரை நீண்ட கால இடைவெளியோ தாமதமோ ஆகிவிட்டதாகக் கூறிவிட முடியாது; தொழிலாளர் நலத்துறை இவ்விவகாரத்தில் தான் ஆற்ற வேண்டிய கடமையில் புறக்கணிப்போ, தாமதமோ ஏதும் செய்துவிட்டதாகவும் கூறமுடியாது.
ஒரேயொரு முக்கிய செய்தியையும் அவையின் கவனத்திற்குக் கொணர விரும்புகிறேன். பேச்சுவார்த்தைகள் முடிவடைந்து விட்டதென எவரும் கூறமுடியாது; இதுகுறித்த தகவல் திரு.குருசாமிக்கு தெரிந்திருக்குமென்று கருதுகிறேன். ரயில்வே துறையும், ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனமும் மேற்கொண்டு பேச்சு வார்த்தைகளை நடத்தும் பொருட்டு, ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனத்தின் துணைக்குழுவொன்று நியமிக்கப்பட வேண்டுமென்று உடன்பாடு செய்து கொண்டு, இத்துணைக்குழுவும், ரயில்வே துறையும் 1946, ஜனவரி இறுதிக்குள் கூடிப் பேச வேண்டுமென்றும் முடிவு செய்துள்ளனர். 1946 ஜனவரித் திங்கள் இன்னும் முடிந்து விடவில்லை. பேச்சுவார்த்தை நடத்த இன்னமும் காலம் உள்ளது…
ஶ்ரீபிரகாசா: மாத இறுதி நெருங்கிவிட்டது.
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: மெய்தான்! ஆனால் அது என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள இயலாத கருத்து.
திவான் சமன்லால் (மேற்கு பஞ்சாப் – முகமதியரல்லாதார் சார்பாளர்): ஒரு நிமிடம் குறுக்கிட்டு நண்பரிடம் கேள்வியொன்று எழுப்ப விரும்புகிறேன். நடுவர் ஒருவரை நியமிக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை அரசு தள்ளுபடி செய்துவிட்டதென்பது மெய்தானா?
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: அதைப் பற்றித்தான் குறிப்பிட முனைந்தேன். பேச்சுவார்த்தைகள் வாயிலாய் இருதரப்பும் மனமொத்த ஒப்பந்தத்திற்கு வரும் முயற்சிகள் முழுமையாகத் தோல்வியடைந்து விட்டாலன்றி, நடுவர் எவரையும் நியமிக்கும் கருத்து அரசுக்குக் கிடையாது. எனது நண்பருக்குச் சுட்டிக் காட்ட விரும்புவதென்னவென்றால், பேச்சுவார்த்தை மூலம் தீர்வு காண்பதற்கு வாய்ப்புகள் ஏற்படுத்திக் கொடுக்கப்பட்டன. அவ்வாய்ப்பு இன்னும் மறைந்து விடவில்லை என்பதே. ரயில்வேத் துறையை எப்போது சந்திக்கப் போகிறார்கள் என்ற சரியான தேதியை அவர்களுக்கு அறிவிக்கும் பொறுப்பு ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனத்திடமே தற்போது உள்ளது…
திவான் சமன் லால்: எனதருமை நண்பரை மீண்டும் கேட்க விரும்புகிறேன். ஆட்குறைப்புத் திட்டத்தினால் எத்தனை பேர் வேலை இழப்பார்கள் என்ற தகவலை ரயில்வேத் தொழிலாளர் கூட்டமைப்புக்குத் தெரிவிக்க அரசு மறுத்துவிட்டது என்பது உண்மையா? அடுத்து, நடுவர் ஒருவரை அரசு நியமிக்க மறுத்து விட்டது என்பதும், ஆட்குறைப்புத் திட்டம் மேலும் தொடரும் என்பதும் உண்மையா? ஏற்கெனவே 10,000 பேர் வேலையிழந்துள்ளனர் எனக் கருதுகிறேன். இதைப் பற்றி அரசு ஏதும் கண்டுகொள்ளாமல் நடந்து கொள்கிறது எனும் நிலையில், மேலும் பேச்சு வார்த்தைகள் நடத்தலாம் என்பதில் பொருளுண்டா?
மாண்புமிகு டாக்டர் பி.ஆர்.அம்பேத்கர்: விவாதத்தில் நான் குறுக்கிட்டுப் பேசியபோது, நடுவர் நியமனம் பற்றித் தெளிவுறுத்தவே எழுந்தேன் என்பதை மதிப்பிற்குரிய நண்பர் மறந்து விட்டார். அதற்குமேல், ஆட்குறைப்பு நடக்குமா? நடந்தால் எத்தனை பேர் வேலையிழப்பார்கள், வேலையிழக்கும் தொழிலாளர்களின் வருங்காலம் பற்றி அரசு என்ன செய்யவுள்ளது? என்பன போன்ற வினாக்களுக்கெல்லாம், எனது உரைக்குப் பின் மாண்புமிகு ரயில்வேத் துறை அமைச்சர் விடையிறுப்பார். தொழிலாளர் நலத்துறையின் வரம்புக்குள் வரும் பொறுப்புகளை மட்டுமே என்னால் நிறைவேற்ற முடியும் என்பதை முன்னரே தெரிவித்துள்ளே. ஒப்பந்தங்கள் வாயிலாகப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வுகாணும் வழிகள் அனைத்தும் அடைப்பட்டுவிட்டன என்ற அறுதியான நிலை தோன்றினாலன்றித் தொழிலாளர் நலத்துறை தலையிட்டு நடுவர் ஒருவரை நியமிக்கும் நடைமுறைக்கு இடமேதும் இல்லை என்னும் சட்ட நிலையை நான் வலியுறுத்த முயன்றேன். விவாதத்தில் நான் குறுக்கிட்டதன் நோக்கம், தொழிலாளர் நலத்துறை தக்க தருணத்தில் தலையிட்டுத் தன் கடமையைச் செய்யவில்லை என்ற எனதருமை நண்பரின் குற்றச்சாட்டுக்கு விளக்கம் தருவதற்காகவே; எனவே, நண்பர் தாமாகவே முன்வந்து தொழிலாளர் நலத்துறை அமைச்சர் வயலின் வாசித்துக் கொண்டிருந்தார்” என்ற நையாண்டியைத் திரும்பப் பெற்றுக் கொள்வார் என நம்புகிறேன்; ஏனெனில், அது சற்றும் உண்மையன்று.
அடுத்து, இந்தச் சிக்கலின் மற்றொரு பக்கத்தையும் குறித்துத் தெளிவுபடுத்த விரும்புகிறேன். அதாவது, இந்தியப் பாதுகாப்புச் சட்டத்தின் 81ஆம் பிரிவின் கீழ் நடுவர் ஒருவரை நியமிக்கும் அதிகாரம் இந்திய அரசுக்கு உண்டென்பது உண்மையா எனக் காண்போம். நாம் இயற்றுவது அவசரச் சட்டம் எனும் வகைக்குள் வருவதாயினும் கூட, சட்டத்தின் பிரிவு 81இன் கீழ் பெற்றுள்ள அதிகாரங்களைப் பயன்படுத்தும் சூழ்நிலையிலும், சட்டவியல் கோட்பாடுகளை முழுமையாகக் கைவிட்டுச் செயல்பட முடியாது எனல், நடுவர் தீர்ப்பாயத்திற்கும் பொருந்தும். பூசல் என ஒன்று இருந்தால்தான் நடுவர் தீர்ப்பு என்ற பேச்சே எழமுடியும். நான் முன்னர் தெளிவுறுத்தியவாறு சிக்கல் பேச்சுவார்த்தை மூலம் உடன்படிக்கை காணும் நிலையை இன்றும் மீறவில்லையென்பதால், இத்தருணத்தில் பூசல் எதுவும் கிடையாது.
இரண்டாவதாக, ஒரு சிக்கல் நடுவர் தீர்ப்புக்கு விடப்பட வேண்டுமெனில், வேலையின் சட்ட திட்டங்கள் குறித்து பூசல் எழுவதாயிருக்க வேண்டும்; வேலை நேரம், ஊதியம் போன்ற விவகாரங்களை எடுத்துக்காட்டாய்க் குறிப்பிடலாம். ரயில்வேத் துறைக்கும், ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனத்துக்குமிடையே எது குறித்துப் பூசல் நிலவுகிறது எனக் கூற முடியுமா? ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனம் இப்போதைய விவகாரங்களை நடத்திச் செல்ல வேண்டிய முறையில் நடத்திச் செல்லவில்லையென்பதை வருத்தத்துடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். அவர்கள் தற்போதைய நடைமுறைகளினால் தங்களுக்குத் தீங்கையே வரவழைத்துக் கொண்டுள்ளனர். இந்தக் கட்டத்தில் நான் எழுப்ப முனையும் கேள்வி இதுவே. ரயில்வேத் தொழிலாளர்கள் கூட்டமைப்பு எதுபற்றியி கோரிக்கையை முன்னிறுத்திப் போராடுகிறது? வேலை நேரத்தைப் பற்றியா? இல்லை, ஊதியத்தைப் பற்றியா? கோரிக்கை இவ்விரண்டில் எதையும் சார்ந்தனவல்ல என்பதை நான் உறுதியாய்க் கூறமுடியும். வேலை நேரம் குறித்தும், ஊதியம் குறித்தும் ரயில்வேத் தொழிலாளர்கள் சம்மேளனம் பற்பல தீர்மானங்களை நிறைவேற்றியுள்ள என்பது உண்மையே. ஆனால் பூசலின் அடிப்படைக் கோரிக்கைகளுக்கும், கூடுதல் கோரிக்கைகளுக்கும் இடையே நாம் வேறுபடுத்திப் பார்க்க வேண்டும்.
சம்மேளனம் நிறைவேற்றியுள்ள பல்வேறு தீர்மானங்களையும் கூர்ந்து நோக்கினால், ரயில்வேத் தொழிலாளர்களில் ஒருவரைக் கூட வேலை நீக்கம் செய்யக்கூடாது என்பதே அவர்களின் முதன்மையான (ஒரே) கோரிக்கை என்பது தெளிவாகும். வேலைநேரம், ஊதியம் போன்ற கோரிக்கை கூடுதலாக மேலோட்டமாகவே சேர்க்கப்பட்டுள்ளன; அவை கருத்து வேறுபாடு தோற்றுவிக்கும் சிக்கல்களுமல்ல. நான் கூறுவதன் சுருக்கக் கருத்து என்னவென்றால், ரயில்வேத் துறைக்கும், தொழிலாளர் சம்மேளனத்துக்கும் இடையில் எழுந்துள்ள பூசல் ஆட்குறைப்பு பற்றியதொன்றே; அதாவது, எவ்வளவு பேர் வேலையில் நீடிப்பார்கள்? எவ்வளவு பேர் வேலையிழப்பார்கள்? என்பதே. இது தொடர்பான இரண்டொரு சூழ்நிலைகளையும் சுட்டவிரும்புகிறேன். முதலாவதாக, நான் முன்னர் குறிப்பிட்ட 1945, டிசம்பர் 5ம் நாள் கடிதத்தில் (பதினான்கு) பதினைந்து கோரிக்கைகள் காணப்படுகின்றன. அவற்றுள், அடிப்படையான கோரிக்கைகள் யாவையென விவாதிக்க தொழிலாளர் நலத்துறையும், ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனத்தின் தலைவர் திரு.கிரியும் பங்குபெறும் மாநாடு ஒன்று ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. 15 தீர்மானங்கள் மொத்தமிருப்பினும் அவற்றுள் மூன்று மட்டுமே தொழிலாளர் நலத்துறையின் ஆய்வுக்கு வைக்கப்பட்டன. எஞ்சியவற்றை முக்கியமல்லவென்று தொழிலாளர் சம்மேளனம் வாளா விட்டுவிட்டது.
மீண்டும் தொழிலாளர் சம்மேளனத்துக்கும் ரயில்வேத் துறைக்குமிடையே முறையான பேச்சுவார்த்தை ஏற்பாடு செய்யப்பட்டபோது, அம்மூன்று கோரிக்கைகளும் கூடப் பின்தள்ளப்பட்டு, ஆட்குறைப்புப் பிரச்சினையொன்றே முன்வைக்கப்பட்டது. சம்மேளனத் தலைவர் மற்றும் பேச்சுவார்த்தைகளில் கலந்து கொண்ட பலரும் எனது மதிப்புக்குரியவர்களே; எனினும், ஒருதுறையின் பணிகளுக்கு எத்தனை பணியாளர்கள் தேவையென்பது எப்படிப்பட்ட சட்டப்பூர்வப் பூசலாக முடியுமென எனக்கு விளங்கவில்லை. ரயில்வேத் தொழிலாளர் சம்மேளனத்தின் தலைவர் ரயில்வே வாரியத்தோடு சட்டப்பூர்வப் பூசலாக எந்தக் கோரிக்கை எழுகிறது என்பதைத் தெளிவுறுத்துவாரெனில், பூசலில் தலையிட்டு, நடுவர் ஒருவரை நியமிக்கத் தொழிலாளர் நலத்துறை காத்துக் கொண்டிருக்கிறது என்று தெளிவாக அறிவிக்கிறேன். எனவே, இங்கு எழுப்பப்பட்டுள்ள கண்டனத் தீர்மானம் தேவையற்றதென்றே கருதுகிறேன்.
(டாக்டர் பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் : பேச்சும் எழுத்தும் நூல் தொகுப்பு, தொகுதி 18)