பெரியார் கொள்கைகள் - பெருஞ்சித்திரனார் கொள்கைகள் - ஒன்றுபடும் புள்ளிகளும்… விலகும் புள்ளிகளும்…

பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் தனித்தமிழ் இயக்கத்தைச் சார்ந்தவர் என்பதாக மட்டுமே சிலர் அறிந்திருக்கின்றனர் பரப்பி வருகின்றனர்..

அவர் தனித்தமிழ் இயக்கத்தை மக்கள் இயக்கமாக மாற்றியவர் என்பதைக் கடந்து, தமிழ்த் தேசிய அரசியலை முன்னுக்கு நகர்த்தி வலிமைப்படுத்திச் செயல்படுத்தத் தொடங்கியவர் -என்பதோடு..

தமிழ்த் தேசத்தின் அடிப்படையான மொழியியல், குமுகவியல், அரசியல், பொருளியல், பண்பாட்டியல், வரலாற்றியல், மெய்யியல் என அனைத்துக் கூறுகளிலும் மிக ஆழமாக ஆய்வு செய்து பல்வகை கருத்தாக்கங்களைக் கொள்கைகளாக அறிவிப்பு செய்தவர்..

தனித் தமிழ் இயக்கம் சாதி ஒழிப்புக்காகவோ மத ஒழிப்புக்காகவோ தொடங்கப்பட்டதன்று.. அதற்கு வகுப்பு (வர்க்க) எதிர்ப்பு நோக்கமோ, வல்லரசிய எதிர்ப்பு நோக்கமோ, தமிழ்நாட்டு விடுதலை நோக்கமோ இருந்திடவில்லை.

தனித்தமிழ் இயக்கத்தின் தலைவர்களோ உறுப்பினர்களோ சாதி ஒழிப்புச் சிந்தனை உள்ளவர்களாகவோ, மத ஒழிப்புச் சிந்தனை யாளர்களாகவோ இருந்திடவில்லை, இருந்திருக்க வேண்டும் என்றும் சொல்ல இயலாது. அவர்களிடம் வகுப்புகள(வர்க்கம)ற்ற குமுகத்தைப் படைக்க வேண்டும் என்றோ தனித் தமிழ்நாட்டைப் பெற்றெடுக்க வேண்டும் என்றோ வல்லரசிய அதிகாரங்களை வீழ்த்திட வேண்டும் என்றோ நோக்கங்கள் இருந்திடவில்லை..

மறைமலை அடிகளார் சமயக் கருத்துடையவர்.. பொதுப்படச் சாதி பற்றிய மறுப்புக் கருத்து அவரிடம் இருந்தாலும் அதை ஒழிப்பதற் காகத் தனித்திட்டத்தோடான கருத்தை அவர் கொண்டிருக்கவில்லை..

ஆரியப் பார்ப்பனிய எதிர்ப்பை மொழி அளவில் சமய அளவில் ஓரளவுக் குமுக அளவில் அவர் கணித்திருந்தார்.. மொழி அளவில் சமசுக்கிருத மறுப்பு அவரிடம் இருந்த அளவிற்கு ஆரியப் பார்ப்பனிய அதிகார எதிர்ப்பை அரசியல் அளவில் பொருளியல் அளவில் அவர் மேற்கொண்டிருக்கவில்லை..

மொழிஞாயிறு தேவநேயப் பாவாணரும் சமயக் கருத்துடையவரே.. அவரும் சாதியின் கொடுமையை உணர்ந்திருந்தாலும் அதை ஒழிப்பதற்காக எந்தத் திட்டமும் கொண்டிருக்கவில்லை.. ஆரியப் பார்ப்பனியத்தை மொழி அளவில் எதிர்த்துச் செயல்பட வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்திய நிலையில் அதைச் செய்தாலே ஆரியம் பெருமளவில் வீழ்ந்து போகும் என்று கருத்துக் கொண்டிருந்தார்..

அதேபோல் தனித்தமிழ் உணர்ச்சி கொண்டிருந்த அண்ணல் தங்கோ, அப்பாத்துரையார் உள்ளிட்ட அறிஞர் பெருமக்களின் செயற் பாடுகளை அத்தகைய விரிவான பிற கூறுகளின் எதிர்ப்புகளை கருத்துகளாகவோ செயல்களாகவோ பார்க்க இயலாது..

ஆனால், பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் அவர்களின் நோக்கமும் செயலும் தனித் தமிழ் என்பதோடு நின்றுவிடவில்லை..

தனித்தமிழ்ச் செயற்பாட்டாளர் என்றளவோடு அவரைச் சுருக்கி நிறுத்திவிட முடியாது..

அவர் சாதி மறுப்புடையவராக மட்டுமல்லாமல் சாதியை எதிர்த்துத் திட்டங்களை வகுத்துக் கொண்டு போராடக் கூடியவராகவும் இருந்தார். மதங்களற்ற தமிழ்த் தேசத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்பது அவரின் கொள்கையாக இருந்தது.. இந்து மதத்திலிருந்து தமிழர்கள் அனைவரும் வெளியேற வேண்டும் என்று பலமுறை அறிவிப்புச் செய்து விரிவாக எழுதியிருந்தார்..

முதலாளியத்தின் கொடு நிலைகளை கடுமையாகச் சாடி அதற்கான செயற்பாடுகளோடும் இயங்கி இருக்கிறார்.. வல்லரசிய எதிர்ப்பை வலிமையாகப் பதிவு செய்திருக்கிறார்..

தமிழ்நாட்டு விடுதலை ஒன்றே தம்மின் இலக்காகவும் முயற்சியாகவும் மேற்கொண்டு அதற்காகப் பலமுறை போராடிச் சிறை சென்றிருக்கிறார்..

இத்தகையச் செயற்பாடுகள் தனித்தமிழ் இயக்கம் என்கிற இயக்கப் போக்கினை அதன் நோக்கத்தினைக் கடந்த விரிவான செயல்பாடுகளாகும்..

அதற்காகப் பாவலரேறு தனித்தமிழ் இயக்கத்தைச் சார்ந்தவர் இல்லை என்று பொருள் இல்லை.. அறிஞர்கள் நடுவில் மட்டுமே பரவி இருந்த தனித்தமிழ் இயக்கத்தை வெகு மக்கள் அளவில் மிக விரிவாகப் பரப்பியதில் பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனாரே முன்னுக்கு நிற்கிறார்.. தனித்தமிழ் இயக்கத்தின் செயல்வழி முன்னோடியாக நிற்கிறார்.. அண்ணல் தங்கோ அவர்கள் வெகு மக்களிடையே தனித்தமிழ் உணர்ச்சியைப் பரப்பத் தொடங்கித் தம் ஊரளவில் செயல்பட்டார் என்று சொன்னால், பாவலரேறு அவர்கள் மிக விரிந்த அளவில் உலகில் வாழும் தமிழர்கள் எல்லாம் உணரும் வகையில் பேரியக்கமாக இயங்கினார்..

தென்மொழி இயக்கத்தின் வழிதான் பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் தனித்தமிழ் இயக்கச் செயல்பாடுகளைப் பல நிலைகளில் விரிவுபடுத்தி ஆழப்படுத்திச் செயல்பட வைத்தார்..

மொழி நிலை கடந்து, அரசியல், பொருளியல், பண்பாட்டு, குமுக விடுதலைக் கண்ணோட்டங்களில் மதிப்பீடு செய்தார்.. செயல் பாடுகளை வகுக்கத் தொடங்கினார்..

தமிழை, தமிழினத்தை, தமிழ்நாட்டை ஈடேற்றுவதற்குத் தனித்தமிழ் இயக்கம் போதுமானதாக இல்லை என்கிற அளவில்தான் பாவலரேறு பல நிலைகளில் பல்வேறு இயக்கங்களைத் தொடங்கியும், கூட்டமைப்புகளை முன்னணிகளை உருவாக்கிச் செயல்பட வேண்டிய தேவை அமைந்தது..

அது ஒருபுறம் இருக்க.. அதேபோன்று, பெரியார் திராவிட இயக்கத்தைச் சார்ந்தவர்.. திராவிடக் கருத்தியல் கொண்டவர்.. என்பதாக மட்டுமே அடையாளப்படுத்துவதும் சரியானது அன்று..

திராவிடர் அல்லது திராவிடம் என்கிற கருத்துப் பெரியாரால் தொடங்கப்பட்டதும் அன்று..

ஆரியக் கருத்துகளை மறுத்த கருத்தாடல்களை ஒருங்கிணைத்துச் சொல்வதற்குத் திராவிடர், திராவிடம் என்கிற சொல்லாக்கங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்திருக்கின்றன..

திராவிட மொழிகள் என்பவை ஆரிய சமசுக்கிருத மூலத்திலிருந்து உருவாகிய மொழிகள் அல்லாதவற்றை அடையாளப்படுத்திச் சொல்வதற்கான சொல்லாக மொழியியல் அறிஞர்களால் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்திருக்கின்றது..

திராவிடர் என்ற கருத்துக் கொண்டிருந்தார் அயோத்திதாசப் பண்டிதர்.

ஆந்திரம், கர்நாடகம், கேரளம் உள்ளிட்டவை அன்றைக்குத் தமிழ்நாட்டோடு இணைந்து சென்னை மாகாணம் என்று இருந்த நிலையில் உருவாகி இருந்த நீதிக் கட்சியில் திராவிடர் என்ற கருத்து அனைவரையும் இணைத்த சொல்லாகவும், ஆரியர் அல்லாத இம்மொழிகளின் மக்களாகிய பிறரை இணைத்துக் குறிக்கும் சொல்லாகவும் பயன்பாட்டில் இருந்தது. எனவே பார்ப்பனர் அல்லாதார் இயக்கத்தை முன்னெடுத்த அனைவரிடமும் திராவிடம், திராவிட நாடு பற்றிய கருத்துக் காலூன்றி இருந்தது.. தொடர்ந்து பெரியாரால் தொடங்கப்பட்ட திராவிடர் கழகம்

 ஆரியப் பார்ப்பனிய எதிர்ப்புக் கழகமாகவே குமுகச் சீர்திருத்தக் கொள்கைகளை வகுத்துக் கொண்டு செயல்பட்டது. அதிலிருந்து தேர்தலில் பங்கேற்று மாற்றம் செய்ய வேண்டும் எனத் தொடங்கப்பட்ட திராவிட முன்னேற்றக் கழகமும் திராவிடம் எனும் கருத்தை ஆரியப் பார்ப்பனியம் அல்லாதவற்றையும் அடையாளப் படுத்துவதாகவும், தெலுங்கு, கன்னட, மலையாள இணைப்பைச் சொல்வதாகவும் என இரண்டு அடையாளங்களிலுமே பயன்படுத்தியது..

எனவே திராவிடம் என்கிற கருத்தாளர்களிடமும் திராவிடக் கருத்தை மேற்கொண்டிருந்தவர்களிடமும் சாதி ஒழிய வேண்டும் என்கிற நோக்கமும், திட்டமும் இருந்திருக்கவில்லை..

அவர்கள் சாதிய வன்மங்களைக் கடுமையாக எதிர்த்து வந்த போதிலும் சாதிகளற்ற ஒரு புதிய குமுகத்தை உருவாக்க வேண்டும் எனும் திட்டத்தை அவர்கள் வகுத்திடவில்லை, சமயங்கள் எதிர்ப்பையும் அவர்கள் மேற்கொள்ளவில்லை, வகுப்பு(வர்க்க) ஒழிப்புக் கொள்கை அவர்களிடம் இல்லை.. வல்லரசிய எதிர்ப்புத் திட்டம் அவர்கள் கொண்டிருக்கவில்லை..

திராவிடம் என்று அறியப்படுகிற சொல்லுக்கு மொழி நிலையில் ஒரு பொருள் உண்டு எனில், குமுக, அரசியல் நிலையில் அதற்கு இன்னும் சில நிலைகளில் கூடுதலான பொருள் உண்டு..

பெரியார் கொள்கைகள் என்பவை திராவிடம் என்கிற சொல் விளக்குகிற பொருள்களை விட அதிகப்படியான பொருள் விளக்கம் கொண்டவை..

திராவிடம் என்று திராவிடர் கழகங்களின் உறுப்பினர் ஒருவர் அடையாளப்படுத்திக் கொள்ளுகிற பொருளுக்கும் திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் உறுப்பினர் ஒருவர் அடையாளப்படுத்திக் கொள்ளுகிற பொருளுக்கும் வேறுபாடு உண்டு..

ஆனால் பெரியார் கொள்கையை அப்படி வேறுபடுத்திப் பொருள் புரிந்து கொள்ள முடியாது..

திராவிட மாதிரி என்று அடையாளப்படுத்துகிற தி.மு.கழகத்தவர் அல்லது பொதுவான ஒருவர் கடவுள் மறுப்பாளராக இருப்பதில்லை.. அதேபோல் அவர் சாதி மறுப்பாளராகவும், மத மறுப்பாளராகவும் இருப்பதுமில்லை..

இன்றைய தேர்தல் அமைப்பு முறையை மறுத்து அவர்கள் சிந்திப்பதில்லை..

ஆனால், பெரியாருக்கு இன்றைய தேர்தல் அமைப்பு முறையில் உடன்பாடு இல்லை.. அயோக்கியன் பொறுக்கித் தின்னவே அரசியல் என்பதாக மதிப்பிட்டிருந்தார்..

ஆங்கிலேய அரசாங்கம் அவரை இரண்டு முறை முதலமைச்சராக இருக்க வலியுறுத்தியபோதும் அவர் அதை ஏற்காமல் மறுத்தார்..

இருக்கக்கூடிய தேர்தல் அரசியல் அமைப்பில் போட்டியிட்டவர்களை ஆரியப் பார்ப்பனிய எதிர்ப்புக் கண்ணோட்டத்தில் இருந்தே ஆதரிக்கவும் எதிர்க்கவும் செய்தார்.. காமராசருக்காகக் காங்கிரசை ஆதரித்தார் என்பதைவிட இராஷாஜியின் சூழ்ச்சிக்காகத் திமுகவை எதிர்த்தார்..

சாதி ஒழிப்பு அரசியலில் மிக அழுத்தமான உணர்வோடு இருந்தார்.. அவர் அதற்காக ஏற்றுக் கொண்ட திட்டம் முற்றும் முழுமையும் போதுமானதா இல்லையா என்பது வேறு.. ஆனால் ஏற்றுக்கொண்ட கொள்கை போராட்ட அளவீடுகளில் பின்வாங்கிடவில்லை..

எந்த நிலையிலும் இணங்கி போனதுமில்லை..

வருண எதிர்ப்புப் போராட்டம் இல்லாத வகுப்பு (வர்க்க) எதிர்ப்புப் போராட்டம் பயனளித்திடாது என்பது அவர் கருத்தாக இருந்தது..

மார்க்சிய நெறியில் அரசு என்கிற மதிப்பீட்டை அவர் கொண்டிராமல் இருக்கலாம்.. ஆனால் இந்திய அரசைப் பார்ப்பனிய பனியா அரசாக மதிப்பிட்டிருந்தார்.. அம்பேத்கர் மதிப்பிட்டது போல் முதலாளியமும் பார்ப்பனியமுமான அதிகார வர்க்கமாகவே இந்திய அரசு அதிகாரம் இருக்கிறது என்பதை ஒத்தளவிலேயே பெரியாரும் இந்திய அரசை மதித்திருந்தார்..

எனவே, வல்லரசு எதிர்ப்பினைப் பார்க்க, இந்திய அரசியலில் இன்றைய அளவில் வளர்ந்திருக்கிற அரசியல் கூர்மை அன்றைக்கு அவரிடம் இல்லாமல் இருந்திருக்கலாம்.. ஆனால் இந்தியப் பொதுவுடமைக் கட்சி பார்ப்பனிய எதிர்ப்பு இல்லாமல் தடுமாறியதை விடப் பெரியார் கொண்டிருந்த கொள்கை தடுமாற்றம் கொண்டதாகப் பார்க்க முடியாது..

சமய எதிர்ப்பிலும், கடவுள் எதிர்ப்பிலும் அவரிடம் பொருள் முதலியல் இயங்கியல் கண்ணோட்டம் இல்லை, அவர் கொச்சைப் பொருள் முதலிய கண்ணோட்டம் உடையவர் என்பதாகச் சிலர் மதிப்பீடு செய்திருந்தாலும்.. அவர் ஏற்றுக் கொண்டிருந்த சமய மறுப்பு கடவுள் மறுப்புக் கருத்தில் உறுதியாக இருந்தார்..

தமிழ்நாடு விடுதலைப் போராட்டத் தேவையை 1938 காலந்தொடங்கியே அவர் வலியுறுத்தி வந்தார். இடையில் 1940 தொடங்கி 1956 வரை திராவிட நாடு என்ற கருத்தை அவர் கொண்டிருந்தாலும், 1956 -க்கு பிறகு தன் இறுதிக் காலம் வரை தமிழ்நாடு தமிழருக்கே என்ற முழக்கத்தை அவர் மாற்றிக் கொள்ளவில்லை..

1956 இல் தமிழ்நாடு தமிழருக்கே என அறிவித்த பொழுது, திராவிட நாடு திராவிடருக்கே என்று தான் தெலுங்கர்களையும் கன்னடர்களையும் நம்பி ஏமாந்துவிட்டதாகவும் இனி தமிழ்நாடு தமிழருக்கே என்பது மட்டுமே தீர்வு என்பதாகவும் வெளிப்படையாக அறிக்கை விடுத்தார்..

பொதுப்பட மொழி குறித்தும், தமிழ் மொழி குறித்தும் பெரியார் அவர்களிடம் தெளிவான பார்வை இருந்ததாகச் சொல்ல இயலாது..

அவர் தமிழைக் காட்டுமிராண்டி மொழி என்று சொன்னபோது தென்மொழி இதழில் பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் கடிந்து எழுதியதைக் கண்ணுற்று அதன் பிறகு அவ்வாறு அறிவிக்காமல் இருந்தார் என்பது கவனிக்கத்தக்கது..

ஆக, பெரியாரின் கொள்கையில் ஒரு பகுதியே திராவிட கருத்திய லாக ஆகுமே ஒழிய திராவிடக் கருத்தியல் அனைத்துமே பெரியாரின் கருத்து என்றோ.. பெரியாரியல் கருத்தை அப்படியே திராவிடக் கருத்தாளர்கள் பின்பற்றி வருகிறார்கள் என்றோ எண்ணுவதும் நம்புவதும் பரப்புவதும் தவறானதும் புரட்டலானதுமே ஆகும்..

எப்படித் தனித்தமிழ் இயக்கங்களின் கொள்கைகளை மட்டுமே பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் அவர்தம் கொள்கைகள் எனச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கவில்லையோ, அப்படிச் சொல்ல முடியாதோ, கூடாதோ...

அப்படித் திராவிட இயக்கங்களின் கொள்கைகள் மட்டுமே பெரியாரின் கொள்கைகள்தாம் என்று சொல்லிவிடவும் முடியாது; கூடாது...

தனித்தமிழ் இயக்கத்தின் கருத்துகளின் வளர்ச்சியில் பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனாரின் கொள்கைகள் பொதுமை அறம் சார்ந்த தமிழ்த் தேச விடுதலை அரசியல் கொள்கையாக வளர்ச்சி கொண்டது..

பாவலரேறு மொழி, இனம், நாடு -எனத் தொடக்கத்தில் சிந்திக்கவும், செயல்படவும் தொடங்கினார். பின்னர் சாதி ஒழிப்பும், அரசியல் விடுதலையும், பொருளியல் விடுதலையும், பண்பாட்டு, வரலாற்று விடுதலையும் என்றெல்லாம் அளாவிச் செயல்படலானார்.

தமிழே எனக்கு உயிர் மூச்சு என்று கருத்து கொண்டிருந்த பாவலரேறு தமிழில் சமசுகிருதத் திணிப்பையும், இந்தித் திணிப்பையும் கடுமையாக எதிர்த்தார்.

உயர் நெறி மன்றத்தில் மட்டுமன்றி தில்லி உச்ச நெறி மன்றத்திலும் தமிழிலேயே தருக்கமிட்டார்.

தமிழுக்காக உலகத் தமிழ்க் கழகத்தையும், தமிழினத்திற்காக உலகத் தமிழின முன்னேற்றக் கழகத்தையும் தொடங்கி நடத்தினார்.

மொழியையும் நாட்டையும் ஆளாமல் துஞ்சுவதில்லை எனும் கொள்கை நோக்கில் 1959 -இல் தென்மொழி இதழைத் தொடங்கினார். 1965 -இல் தமிழ்ச்சிட்டு -எனும் பெயரில் இளைய தலைமுறையினரைத் தட்டி எழுப்ப இதழ் நடத்தினார். 1982 -இல் தமிழ்நிலம் எனும் அரசியல், பொருளியல் விடுதலைக்கான இதழைக் கொண்டு வந்தார்.

புலவர் கலியபெருமாள், தோழர் தமிழரசன், வே. ஆனைமுத்து, சாலை இளந்திரையன், எசு. என். நாகராசன் உள்ளிட்டவர்களோடு இணைந்து தமிழக வரலாற்றிலேயே முதன்முதலில் 'தமிழக மக்கள் விடுதலைக் கூட்டணி’யைக் கூட்டி இயங்கினார்.

தமக்குத் தூய தமிழ் உயிர்க் கொள்கையானாலும், தமிழ்நாட்டு விடுதலைப் போராட்டத்தை முன்னெடுத்துச் செல்ல வேண்டும் என்பதற்காகத் தம் தனித்தமிழ்க் கொள்கையைக் கூடக் கொஞ்சம் தள்ளி வைப்பேன் என்றார்.

பெரியாரின் ஆரியப் பார்ப்பனிய எதிர்ப்பிலும், சாதி ஒழிப்பிலும், வைதீகப் புராணங்கள், வேத சாஸ்திரங்களிள் மீதான கடும் எதிர்ப்பிலும், இந்திய அரசு எதிர்ப்பிலும், தமிழ்நாடு விடுதலைக் கருத்திலும் பாவலரேறுவுக்கு முழுமையாக உடன்பாடு இருந்தாலும், அவரின் மொழிக் கருத்துகளில் உள்ள பிழையைக் கடுமையாகவே சாடினார்.

‘”அவர் பேசிய பேச்சுகளை ஏதென்சு நகரைச் சுற்றிவந்த சாக்ரடீசும் பேசியிருக்க முடியாது. உலகப் பெரும் பேச்சாளர் என்று பெயரெடுத்த மெகசுதனிசும் பேசியிருக்க முடியாது. அவர் சுற்றிய தொலைவைக் கிரேக்க மன்னன் அலெக்சாண்டரும் சுற்றியிருக்க முடியாது. அவர் பிரெஞ்சு மாமறவர் நெப்போலியனைவிடப் போரிட்டவர். உருசிய இலெனினைவிடப் பொதுமக்களை நேருக்கு நேராகக் கண்டுபேசியவர். குருசேத்திரப் பாரதப் போரைவிட ஆரியத்தின் மேல் அவர் தொடுத்தப் போர் மிகப் பெரியது. கடுமையானது. வேறு எவரும் தொடுக்க அஞ்சியது. நினைத்துத் தொடை நடுங்கியது”

-என்று 1971 இல் பெரியாரைப் பற்றி பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் எழுதினார்.

“பெரியார் ஒரு கட்சியின் தலைவர் அல்லர். ஓர் இனத்தின் தலைவர். ஒரு காலத்தின் தலைவர். ஒரு வரலாற்றின் நாயகர். அவர் தோன்றியிருக்கவில்லையானால், ஓர் இனத்தின் அடிமை வரலாறே முற்றுப் பெற்றிருக்காது. ஒரு நாட்டின் மேல் போர்த்துக் கிடந்த இருள் விலகியிருக்காது. தமிழனின் தலையெழுத்தே மாற்றப் பெற்றிருக்காது. தன்மானமற்ற நம் இனம் ஆரியச் சேற்றில் மேலும் மேலும் அழுந்திக் கதிகலங்கிப் போயிருக்கும்” - என்று தன் அழுத்தமானக் கருத்தைப் பதிவு செய்ததோடு, பல்கலைக்கழகங்களே பெரியாருக்கு முனைவர் பட்டம் கொடுத்துப் பாராட்டுங்கள் என்று அதே காலத்தில்(1971) பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் எழுதியிருந்தார்.

பெரியார், தமிழ் ஆராய்ச்சி என்று எழுதிய கட்டுரைக்காகவும், தமிழைக் காட்டுமிராண்டி மொழி என்று எழுதியதற்காகவும் 1967 ஆம் ஆண்டில் மிகக் கடுமையாகப் பாவலரேறு பெரியாரைச் சாடி தென்மொழியில்,

‘அவர் ஓர் அரசியல்காரர் அல்லது குமுகாயச் சீர்திருத்தக்காரராக இருக்கலாம். ஆனால் ஒரு மொழிப் பேராசிரியராகவோ, வரலாற்றுப் பேராசிரியராகவோ, மக்களியல் பேராசிரியராகவோ ஆகிவிட முடியாது. அவர் கூறியிருக்கின்ற தமிழைப் பற்றிய கருத்துகள் தம்மை ஒரு மொழிப் பேராசிரியராக எண்ணிக் கொண்டு கூறிய கருத்துகளாகும். எனவே அவை அவருக்குத் தொடர்பில்லாத கருத்துகளே என்று விடுக்கவும்”

என்றும்,

‘‘இவர் அரசியலைப் பொறுத்தவரை ஒரு இலெனினாக இருக்கலாம், குமுகவியலைப் பொறுத்தவரையில் ஒரு கமால் பாட்சாவாக இருக்கலாம். பொருளியலைப் பொறுத்தவரையில் ஒரு மார்க்சாக இருக்கலாம். சீர்திருத்தத் துறையைப் பொறுத்தவரையில் ஒரு பெரியாராகவும் இருக்கலாம். ஆனால் மொழித் துறையைப் பொறுத்தவரையில் இவர் வெறும் இராமசாமிதான்”- என்று மிகக் கடுமையாக எழுதினார் பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார்.

அதற்கு முன்பும் பின்பும் பலவகையில் பெரியாரைப் பாராட்டிப் பாடல்களும், கட்டுரைகளும் எழுதியிருந்தார் பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார்.

‘‘திருவள்ளுவருக்குப் பின் தந்தை பெரியாரைத் தவிர வேறு எவரையும் தம்மால் முழு அறிஞராக முழுத் தலைவராக ஏற்றுகொள்ள முடியவில்லை” என்று 1989 இல் சிந்தனையாளன் மலரில் எழுதியிருந்தார் பாவலரேறு.

பெரியாரை இப்போது சிலர் மறுக்கின்றனர். மறுக்கின்றனர் என்பதைவிட எதிர்க்கின்றனர், இழிவுபடுத்துகின்றனர் என்றுகூடக் காணலாம்.

ஏன் அவர்கள் அவ்வாறு செய்கின்றனர்?

பெரியார் பிறப்பால் தமிழரல்லர், அவர் கன்னடத்தைத் தாய்மொழியாகக் கொண்டவர் என்றும், அவர் தமிழர் எனத் தமிழர்களை அடையாளப்படுத்தாமல் திராவிடர் என அடையாளப்படுத்தித் தமிழ்த் தேச எழுச்சிக்குத் தடையாக இருந்தார் என்றும் அவரைக் குற்றப்படுத்துகின்றனர்.

தமிழ்நாடு விடுதலை அடையவேண்டும் என்பதான கருத்துத் தமிழக வரலாற்றில் 1938லேயே தொடங்கிவிட்டதாயினும், அக்கருத்து அதன் தொடக்கத்திலேயே விடுதலை அரசியலைத் தெளிவானதாய்ப் பெற்றிருக்கவில்லை. அக்கருத்தை முன்வைத்தவர்கள் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு கண்ணோட்டத்தில் முன்வைத்தனர்.

இன்றைய அளவிலும் தமிழ்த் தேச விடுதலையை முன்மொழியும் இயக்கங்கள் பலவும் எவ்வாறு பல்வேறு அளவீடுகளில் அவ்விடுதலைக் கருத்தை விளங்கிக் கொள்கிறார்களோ, அப்படித்தான் அந்தக் காலத்திலும் விளங்கியிருந்தார்கள்.

1938 இல் திருச்சி மாநாட்டில் இயற்றப்பட்ட தீர்மானம் முதன்முதலில் தமிழ்நாடு தமிழருக்கே என இருந்தாலும், நிறைவேற்றப்பட்டதான அத் தீர்மானமே போதுமான விளக்கங்களைக் கொண்டிருக்க வில்லை என்பதை அறிய முடியும்.

4.8.1940 இல் திருவாரூரில் நடைபெற்ற தென்னிந்திய நலவுரிமைச் சங்க மாநாட்டில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானம்:

“திராவிடர்களுடைய கலை, நாகரிகம், பொருளாதாரம் ஆகியவை முன்னேற்றமடைவதற்கும், பாதுகாப்பதற்கும் திராவிடர்களின் தேசமாகிய சென்னை மாகாணம் இந்திய மந்திரியின் கீழ் ஒரு தனிநாடாகப் பிரிக்கப்பட வேண்டும்” என்கிற வகையில் விடுதலையைப் பேசியது.

1940 இல் சென்னை (மாகாணம்) தலை மாநிலம்(பிரசிடென்சி) என்கிற அளவிலேயே இருந்ததும், இன்றைய ஆந்திராவின் நெல்லூர் வரையிலும், சில கருநாடகப் பகுதிகளும், கேரளத்தின் பல பகுதிகளும் இணைக்கப்பட்டதாகவே சென்னைத் தலைமாநிலம் இருந்தது. எனவே, அவற்றை இணைத்தப் பகுதிகளை அடையாளப்படுத்தியே திராவிட நாடு என்று பேச வேண்டியிருந்தது.

மேலும், அன்றைய பிரிட்டீசு ஆட்சியரே இந்தியாவை ஆண்டதால், சென்னை தலைமாநிலத்தை நேரடி அரசின்கீழ்க் கொண்டுவர வேண்டும் என்ற அளவிலேயே விடுதலை பற்றிய விளங்குதல்கள் இருந்தன.

(இந்த இடத்தில், இந்தியப் பொதுவுடைமைக் கட்சிகளின் மொழித் தேச உரிமை அரசியல் எவை எனவும், தமிழ்த் தேச இயக்கங்கள் தமிழ்நாடு விடுதலை குறித்து வைத்திருந்த தொடக்கக் கால அரசியல் மதிப்பீடுகள் எப்படியானவை என்பதையும், அவற்றை அவை செழுமைப்படுத்தி வளர்த்துக் கொண்டிருந்த முறைகளையும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால், பெரியாரின் தமிழ்நாடு விடுதலை அரசியலின் படிநிலை வளர்ச்சி நிலை விளங்கும்.) அதன்பிறகு அக் கருத்து படிப்படியே வளர்ந்ததைக் காணமுடியும்.

1947 இல், இந்தியா விடுதலை பெற்றதை விடுதலை என்று கொண்டாட இயலாது, அது ஓர் அதிகாரக் கைமாற்று, எனவே அது நமக்கு இழவு நாள் என்று அறிவித்தவர் பெரியார் ஒருவரே.

‘இந்துசுத்தான் ‘சுயராட்சியம்’ என்று கொண்டாடப் போகும் வடநாட்டு ஏகாதிபத்திய ஆட்சி, பிரிட்டீசாருக்கு ஏஷெண்டாக, வடநாட்டுப் பிர்லா, பஷாஜ் குழுவினர் செய்துள்ள ஒப்பந்த ஆட்சியேயன்றி, சுயாட்சி என்று எந்த அரசியல் நிபுணராலும் கூறமுடியுமா?” என்று மிக விரிவாகக் கேள்வியெழுப்பி மறுத்தார்.

அந்தவகையில் இந்தியப் பொதுவுடைமைக் கட்சியின் எந்தத் தலைவரும் சரி, தமிழ் அறிஞர்கள், கருத்துடையவர்கள் எவரும் அவ்வாறு அக்காலத்தில் அறிக்கைவிடவில்லை, கருத்தை வெளிப்படுத்திடவில்லை என்பதை அறிய வேண்டும்.

1956- மொழிவழி மாநிலப் பகுப்புக்குப் பின்னர் ‘திராவிடர் நாடு’ என்று அடையாளப்படுத்துவதைத் தவிர்த்துவிட்டுத் ‘தமிழ்நாடு விடுதலை’ என்றே முழங்கியும், வலியுறுத்தியும் வந்தார் பெரியார். பார்ப்பனர் அல்லாதாரை அடையாளப்படுத்திட வேண்டிக் கால்டுவெல், அயோத்திதாசப் பண்டிதர் உள்ளிட்டு அக்கால அறிஞர்கள், ஆய்வாளர்கள் பலர் பார்ப்பனர் அல்லாதார் அனைவரையும் பொதுப்பட திராவிடர் என அழைத்திட்ட வகையிலேயே பெரியாரும் அடையாளப்படுத்தினார்.

‘இனியாவது, ’தமிழ்நாடு தமிழருக்கே’ என்று ஆரவாரம் செய்யுங்கள்! உங்கள் கைகளில் ’தமிழ்நாடு தமிழருக்கே’ எனப் பச்சைக் குத்திக் கொள்ளுங்கள். உங்கள் வீடுகள்தோறும் ’தமிழ்நாடு தமிழருக்கே’ என்ற வாசகத்தை எழுதிப் பதியுங்கள். நம் வீட்டுக்குள் அன்னியர் புகுந்து கொண்டதோடு அல்லாது, அவர் நம் எசமான் என்றால் நமக்கு இதைவிட மானமற்றத் தன்மை இழிதன்மை வேறு என்ன எனச் சிந்தியுங்கள்.

புறப்படுங்கள், தமிழ்நாட்டுக்குப் பூட்டப்பட்ட விலங்கை உடைத்துச் சின்னாபின்னமாக்குங்கள் என்று 1957 (திசம்பர் 3ஆம் நாள் விடுதலையில்) எழுதியுள்ளார்.

தமிழ்நாடு நீங்கலாக இந்தியப் படத்தை எரிக்கச் சொல்லியதற்கும், முன்னெடுத்து நிகழ்ச்சிகள் நடத்தியதற்கும் தடுப்புக்காவல் சட்டத்தில் 1960 இல் சிறையிலிடப்பட்டார்.

‘சுதந்திரத் தமிழ்நாடு ஏன்’ என்ற சிறுநூலை வெளியிட்டார்.

அதன்பிறகும் ஆங்காங்கே நிகழ்ச்சிகளில் தமிழ்நாடு விடுதலையை வலியுறுத்தித் தொடர்ந்து பேசி வந்தவர் 1973 இல் தாம் மறையும் வரை தமிழ்நாடு விடுதலைக்காகப் பெரும் போராட்டமாக முன்னெடுத்து நடத்த இயலாவிட்டாலும் தொடர்ந்து பேசி வந்தார்.

தன் உடல்நிலை ஒத்துழைக்காத போதும் தியாகராயர் நகரில் நடைபெற்ற இறுதிச் சொற்பொழிவில் தன் மூச்சுப் போகும் நிலையிலும் தமிழ்நாடு விடுதலையை வலியுறுத்தினார்.

வடநாட்டான் கடைமறியல், இந்தியக் கொடி எரிப்பு, தமிழ்நாடு நீங்கலாக இந்தியப் பட எரிப்பு என்று போராட அழைத்ததோடு, போராடிப் பெற வேண்டிய நிலையில் போராடாமல் சட்டமன்ற, நாடாளுமன்றத்திற்குச் செல்ல விரும்புகிறவர்கள் பித்தலாட்டக் காரர்கள் -என்று சாடினார்.

1940-இலும், 1942-இலும், சென்னைத் தலைமாநில முதலமைச்சராகப் பொறுப்பேற்று அமைச்சரவையைக் கூட்டும்படி ஆளுநர் அழைத்தபோதும், பெரியார் அதை ஏற்கவில்லை என்பதை இந்த இடத்தில் இணைத்து உணர வேண்டும்.

பலரும் அறிந்து வைத்திருப்பதுபோல் அவர் கடவுள் மறுப்புக் கருத்துக்காகவே பெரும்பொழுது உழைத்தவர் அல்லர். அவரின் முனைப்பு பல்துறை சார்ந்தது. இட ஒதுக்கீடு தொடங்கி சாதி ஒழிப்பு நோக்கிய வகுப்புவாரித்துவம், இந்தி எதிர்ப்பு, பெண்ணுரிமை, மூடநம்பிக்கை எதிர்ப்பு, முதலாளிய எதிர்ப்பு, வடநாட்டான் எதிர்ப்பு, இன விடுதலை, தமிழ்நாட்டு விடுதலை என அவர் எடுத்து செயலாற்றிய பரப்பு விரிந்தது.

இவற்றில் எவருக்காகவும், எந்த அடக்குமுறைகளுக்காகவும் தன் கருத்துகளை கைநெகிழ்த்தவரோ, மாற்றிக் கொண்டவரோ அல்லர். தமிழ்மொழிபற்றிய அவரின் சில கருத்துகூட பிழையான கருத்துகளே அன்றி, யாரையும் நிறைவுபடுத்துவதற்காக அவர் பொய்யாகப் பேசியவை அன்று. யாருக்கும் அஞ்சிக்கொண்டு போராடாமல் இருந்தவரும் அல்லர்.

ஆனால், அவர் காலத்தில், தமிழ்நாடு விடுதலை குறித்துப் பேசிய பலரும் இடைமுறிந்துப் போனதும் பிறருக்காக மாற்றிப் பேசியதும், அடக்குமுறைக்கு அஞ்சி அடங்கிப் போனதும்போல் பெரியார் இருந்திடவில்லை என்பதை உணர வேண்டும்.

1963 -பிரிவினை தடைச் சட்டத்திற்காகத் திராவிட நாடு கேட்பதற்கான காரணங்கள் அப்படியே இருக்கின்றன நாங்கள்தாம் கைவிட்டுவிட்டோம் -எனத் திமுக சொன்னதுபோல், தான் பேசிய கருத்துக்கு நேர்மாறாய்ப் பேராயக் கட்சியின் இந்திய அரசு அழைத்துத் தந்த பாராட்டை அண்ணல் தங்கோ ஏற்றுக் கொண்டது போல், 1938 இந்தி எதிர்ப்பு மாநாட்டில் தவிர மறைமலையடிகள் வேறு எங்கும், வேறு எப்போதும் தமிழ்நாடு விடுதலை குறித்துப் பேசாததுபோல், தம் தமிழ்த்தேசியக் கருத்துக்கு நேர்மாறாய் இந்திய தேசியத்தில் ஈ.வெ.கி. சம்பத் கரைந்ததுபோல், பிற்காலங்களில் இராசாசியுடன் கைகோர்த்துக் கொண்டு தமிழுக்கு எதிராகவும், தமிழ்நாட்டு விடுதலைக்கு எதிராகவும் தமிழீழத்தை எதிர்த்தும், ம.பொ.சி. பேசியதுபோல், இடையிடையே மேடையில் பேசியதுதவிர வேறு போராட்டம் ஏதும் செய்யாமல் கி.ஆ.பெ. விசுவநாதம் அவர்கள் அடங்கிப் போனது போலெல்லாம் பெரியார் எப்போதும் இருந்திடவில்லை.

சில நேரங்களில் அவர் பிழைபட சில செய்திகளைப் பேசியதைச் சுட்டிக் காட்டுகிற இன்றைக்கு இருக்கிற சிலரின் கருத்துகள் பிழைபாடு இல்லாமலும் முரண்பாடு இல்லாமலும் வளர்ந்ததாகப் பார்க்க முடியாதுபோலவே, பெரியாரின் பேச்சிலும் சில பிழைகள் உண்டு. ஆனால் அவ்வகையில் சரியான சுட்டிக்காட்டல்களைப் பெரியார் ஏற்காமல் விட்டதுமில்லை என்பதையும் அறிய வேண்டும்.

பெரியார் செய்யும் பெரும்பிழை என்று தமிழ்குறித்துப் பெரியாரின் கருத்தைப் பிழையெனப் பாவலரேறு 1967 -இல் திறனாய்ந்து எழுதிய கருத்துகளைப் பெரியார் படித்து ஏற்றுச் சிந்தித்தது மட்டுமன்றி, பாவலரேறு எழுதிய கருத்தை மறுத்துப் பிறர் எழுதியதை விடுதலையில் வெளியிடாமல் இருந்ததையும் தென்மொழியிலேயே பாவலரேறு பதிவு செய்துள்ளார்.

ஆக, பெரியாருடைய கருத்துகள் மட்டுமன்று, எவருடைய கருத்துகளானாலும் திறனாய்வுக்குரியவையே.

ஆனால் பெரியார் பிறப்பால் கன்னடர், இன்ன பிறப்பினர் அதனால் அவரின் கருத்து இப்படியாகத்தான் இருக்கும் என்ற கண்ணோட்டத்தில் மதிப்பிடுகிற ஆரியப் பார்ப்பனிய வருணாச்சிரமக் கண்ணோட்டத்தை நாம் ஏற்றிட முடியாது.

ஒருவர் என்ன கருத்துடையவர், யாருக்காக உழைப்பவர், என்ன வகையான நடைமுறைகளைக் கொண்டிருப்பவர் என்பதே ஆய்வுக்குரியவையே அன்றி, என்ன பிறப்புடையவர் என்ற கண்ணோட்டம் தவறானது மட்டுமன்றி இழிவானதுமாகும்.

இந்தவகையில் பெரியாரின் சில பிழையான கண்ணோட்டங்களை, செயல்பாடுகளை நாமும் திறனாய்ந்து பேசியிருக்கிறோம். அவ்வகையில் அப் பிழைகளை ஓரமாக வைத்துவிட்டு, அவர் மேற்போட்டுக்கொண்டு உழைத்த பெரும் கொள்கைச் செயற்பாடுகளை மதிப்பிடுவதும், அவற்றை ஏற்றுக் கொண்டு நாமும் செயல்பட வேண்டும் என்பதுமே இன்றைய காலத்தின் தேவை என்பதை உணர்ந்தாக வேண்டும்.

வல்லாட்சி அதிகார வகுப்புகளை எதிர்த்து மக்களின் விடுதலைக்கு மார்க்சியம் எந்த அளவு அடிப்படைத் தேவையுடையதோ, தமிழிய அறவுணர்வுக்குத் திருவள்ளுவம் எந்த அளவு தேவையானதோ, அந்த அளவு இந்தியப் பார்ப்பனிய எதிர்ப்புக்கும், சாதி ஒழிப்புக்கும் பெரியாரியமும், அம்பேத்கரியமும் கட்டாயத் தேவையானவையே. அவர்களின் கருத்துகளையும், செயல்பாடுகளையும் அறியாமல் முன்னெடுக்காமல் ஆரியப் பார்ப்பனிய எதிர்ப்பு, சாதி ஒழிப்பு இவற்றை நாம் கடந்திட முடியாது.

தமிழ்த் தேச விடுதலைக்கு, தமிழர்களின் உரிமைப் போராட்டங்களுக்குத் தடையாக இருக்கும் இந்தியத்தை எதிர்க்க வேண்டுமானால், பார்ப்பனியத்தை எதிர்க்க வேண்டுமானால், பெரியாரின் கருத்துகளும் போராட்டங்களும் பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் அவர்களின் கருத்துகளும் போராட்டங்களும் தமிழர்களுக்குரிய போர்க்கருவிகள் என்று உணர்ந்துகொள்ளவும் கையிலெடுக்கப்படவும் வேண்டும்.

இந்தியப் பேராதிக்கத்தை, வல்லரசியச் சூறையாடல்களை, ஆரியப் பார்ப்பனியத்தை, சாதிய கொடுநெறியையெல்லாம் வீழ்த்திப் புதிய தமிழகம் காணவேண்டும் எனும் நோக்கமுடையோர் அனைவரையும் சிந்தாமல் சிதறாமல் கூட்டிட வேண்டுமானால் பாவலரேறு கொள்கை வழியிலான தமிழிய அற உணர்வாளர்களும், மார்க்சிய நெறி உணர்வாளர்களும், பெரியாரியக் கருத்தாளர்களும், அம்பேத்கரியக் கருத்தாளர்களும் ஓரணி திரண்டாக வேண்டிய நெருக்கடியான காலத்தில் உள்ளோம் என்பதை விளங்கியாக வேண்டும்.

இந்த அறிதலின்றி தங்களுக்குள் குத்துதல், குடைதல் செய்து ஒற்றுமையைக் குலைப்போரைத் தமிழ்த் தேச விடுதலை எழுச்சியில் அக்கறை அற்றோர் என்று சொல்லாமல் வேறு எப்படிச் சொல்வது?

பெரியாரை மட்டுமன்றி பாவலரேறு அவர்களையும் அவர்களின் அனைத்து நிகழ்வுகளையும் போராட்டங்களையும் இயங்கியல் வழிப்பட்ட குமுக அறிவியல் ஆய்வுடன் அறிய வேண்டுவதே சரியான பார்வை..

தமிழ்த்தேசம் காக்க உணர்வாளர்கள் அனைவரையும் ஒன்றிணைப்போம் வாருங்கள்...

- பொழிலன்