தவமாய்
தவமிருந்தாள் பிள்ளைக்காக...
பிள்ளை பிறந்தான், சித்திரையில்...

விசிறியில்லா குடிசை
வீட்டில்
துகில்கொள்ள மறுத்தவனுக்கு,
வேம்பின் மூலிகைக் காற்றிலே
வேதப்பாடல்கள் பாடி
தாலாட்டினாள் - தன்
முந்தானித் தொட்டிலில்.

முட்டிப் போட்டு தவழும்போது
முகங்குப்பிற விழுந்தவனை
முன்சிந்தனையின்றி அணைத்தவள்.

முந்தானித் தொட்டிலின்
மூத்திரம் காயும் முன்
துப்பட்டாவோடு, அவன்
துகில் களைத்து
தூக்கிச் சென்றாள் - அவன்
துணைவி.

பசிக்காய் அழுதபோது
பாலூட்டிய மார்பின்
மடுக்களிலோ
இரத்தம் கசிகிறது!!.

ஒரு முந்தானையும்
தெருவில் காய்கிறது
மூத்திரத்தால்...

முந்தானை யிழந்தவளோ! சரணடைந்தாள்
முதியோர் இல்லத்தில்.
மதியிழந்த மங்கைகள்
கடைவீதியில்
காட்சி பொருளாய் அலைவதுபோல்.