தலித் முரசு

விவரங்கள்

எழுத்தாளர்: சுலக் சிவரக்சா

பிரிவு: ஜனவரி10

வெளியிடப்பட்டது: 15 பிப்ரவரி 2010

• இலங்கை
• பவுத்தம்

தங்களுடைய சொந்த தமிழ்ச் சகோதரர்கள் மற்றும் சகோதரிகளுக்கு எதிராக, தாங்கள் புரிந்த குற்றங்களை ஏற்றுக் கொண்டு, தமிழர்களிடம் மன்னிப்புக் கேட்க வேண்டு மென சிங்கள பவுத்தர்களிடம் நாங்கள் வேண்டுகோள் வைக்க விரும்புகிறோம்.ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் கொல்லப்பட்டும், காணாமல் போயும், காயமடைந்தும், வல்லுறவுக்கு ஆட்பட்டும், லட்சக்கணக்கான மக்கள் இடம் பெயர்ந்தும், தடுத்து வைக்கப்பட்டும் உள்ள சூழலில் போர் வெற்றிகளைக் கொண்டாடுவது, தம்மத்திற்கு முற்றிலும் எதிரானது.

பாலி மொழியில் மன்னித்தலுக்கு "அபயா' அதாவது அச்சமின்மை என்று பொருள். நாம் ஆன்மீக அச்சமின்மையை வளர்த்தெடுக்க வேண்டும். பிறரின் உருவாக்கத்திலிருந்தே அச்சம் எழுகிறது. பிறரின் உருவாக்கம் என்பது, தன்னிலிருந்து பிறரை வேறுபடுத்துவதாலேயே எழுகிறது. இது, அறியாமை. உண்மையான எதிரி என்பது பேராசை, வெறுப்பு மற்றும் அறியாமை. அச்சமின்றி இருக்க, ஒருவர் அறியாமை மற்றும் பேராசை ஆகிய தளைகளிலிருந்து விடுபட வேண்டும்.

பெரும்பான்மையினர் ஆதிக்கம் செலுத்தக் கூடிய ஓர் அரசின் மீது கொண்ட பற்றுதலே இந்தப் போரை உருவாக்கி, கடும் துன்பங்களுக்கு வித்திட்டுள்ளது. பெரும்பான்மை, சிறுபான்மை ஆகியவை குறித்த கருத்தாக்கம் என்பது தவறான புரிதலாகும். நாம்அனைவரும் ஒருவருடன் ஒருவர் தொடர்புடையவர்கள் அல்லது "இணை உயிர்கள்.' இணை உயிர்களை உணர்ந்தவர்கள் அச்சமின்றி இருப்பர். இந்த அச்சமின்மையே, காலனி கட்டமைப்பினைக் கொண்ட இலங்கை ஒற்றை ஆட்சியை மாற்ற உதவக் கூடியது. இந்த கட்டமைப்பு, பேராசை மற்றும் வெறுப்பின் மீது கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது.

ஆழ்ந்த பவுத்த தியானத்தின் மூலம் இணை உயிர்களை நாம் உணர முடியும். நாம் பல இன அடையாளங்களைக் கொண்டவர்களாயினும், உண்மையில் நாம் அனைவரும் நண்பர்கள். சரியான மனநிலையில் ("சம்ம ஸ்மாதி') நோக்கினால் மட்டுமே, அவர்கள் அனைவரும் நமது எதிரிகள் அல்லர்; நண்பர்கள் என்பதை காண முடியும். போர் வெற்றி வீரர்கள் மற்றும் பயங்கரவாதிகள் ஆகியவை தவறான புரிதல்களே. ஒருவருடைய மரியாதையை மற்றவர் மதித்து நாம் இணைந்து வாழலாம். தமிழர்களும் மனிதர்களே.

எனவே, அவர்கள் நம்மைப் போலவே அடிப்படை மனித உரிமை கள் கொண்ட வாழ்க்கையை வாழ வேண்டும். சிங்களர்களைப் போலவே தாங்களும் தங்களின் சொந்த மண்ணில் வாழ விரும்புகின்றனர். வன்முறையிலிருந்து அன்பான கருணை கொண்டவராக மாறி, தனது அரச எல்லைக்குள் வாழ்ந்த அனைத்து இன மக்களையும் மரியாதை யுடனும் சம மதிப்புடனும் நடத்திய மாமன்னர் அசோகரின் வழியை இலங்கை அரசு பின்பற்ற வேண்டும். இருபத்தியோராம் நூற்றாண்டில் இருக்கும் உலகத்தை அமைதி, உண்மை மற்றும் அன்பினால் கட்டமைக்க, நாம் அந்த உயரிய பவுத்த மாமன்னரைப் பின்பற்ற வேண்டும். இலங்கை அரசுக்கு பண்பு மாற்றம் தேவை.

சுரண்டல் மற்றும் ஏகாதிபத்தியத்திற்கான நயவஞ்சகப் போக்கு முடிவுக்கு வருகிறது. பவுத்த அறிவுரையான "அனிக்கா' நிலையற்றத் தன்மை கூறுவது போல, ரோம் மற்றும் பிரிட்டிஷ் பேரரசுகள் முடிவை கண்டன. அமெரிக்கா சரிவை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருக்கிறது. மனித இனத்தின் எதிர்காலம் அகிம்சை மற்றும் சத்தியாகிரகத்தைச் சார்ந்து இருக்கிறது. உண்மையின் பலம் காந்தியால் மட்டும் வெளிப்படுத்தப்படவில்லை. அது புத்தரால் அறிவிக்கப்பட்டது.

துன்பம் எனும் உண்மையை நாம் எதிர்கொண்டு விட்டால் தனிப்பட்ட முறையில் மட்டுமல்ல சமூக அளவிலும் அதன் பிறகே துன்பத்தின் காரணங்களை நாம் அறிந்து கொள்ள முடியும். பேராசை "லோபா' (முதலாளித்துவம் மற்றும் நுகர்வுப் பண்பாடு), வெறுப்பு "தோசா' (தேசியம், ராணுவம், அரை குறை ஜனநாயகம்), "மாய மோஹா' (தலைக்கு அழுத்தம் கொடுத்து மனதை வளர்த்தெடுக்காத பொது கல்வி முறை, பெரும் ஊடகங்கள்) ஆகியவற்றுடன் துன்பம் நேரடியாகத் தொடர்புடையது.

சீலத்தின் உன்னத எண்முனைப் பாதையான, தன்னை மற்றும் பிறரை சுரண்டாத தன்மை, சமாதி, தன்னை அறிவதற்கான ஆழ்நிலை தியானப் பயிற்சி மற்றும் "பன்னா' அல்லது அறிவு அல்லது உண்மையான புரிதல் மூலம் நாம் அனைவரும் ஒருவரோடு ஒருவர் தொடர்புடையவர்களே என்பதை உணர்வதன் மூலம் சமூகத் துன்பங்களை நாம் வெல்லலாம். தமிழர்களும் சிங்களர்களும் சகோதர, சகோதரிகளாக இருக்க வேண்டும்.

இது எட்ட முடியாத கருத்தாக கருதப்படாமல், ஒரு நிச்சய உண்மையாக எடுத்துக் கொள்ளப்படுமானால், இலங்கை உண்மையிலேயே புத்தரின் தேசமாக இருக்கலாம். தமிழர்களும் சிங்களர்களும் வேற்றுமையில் ஒற்றுமை கொண்டு அருகருகே இருக்கலாம். இது உண்மையில் இருபத்தியோராம் நூற்றாண்டில் ஒரு சிறப்பான உதாரணமான நாடாக இருக்கும். இந்த நூற்றாண்டு, போலித்தனம் மற்றும் பலவீனங்களைக் கடந்த ஆன்மீக பலத்தைக் கொண்ட நூற்றாண்டாகத் திகழும்.

தமிழில் : கண்ணன்

தாய்லாந்து நாட்டைச் சேர்ந்த பவுத்தரான சுலக் சிவரக்சா, அமைதிக்கான மாற்று நோபல் பரிசு பெற்றவர்; சமூக மேம்பாட்டுக்கான பவுத்தம் என்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டு, தாய்லாந்தில் சமூக இயக்கம் ஒன்றை நடத்தி வருகிறார். தன்னை ஒரு பவுத்த நாடு என்று கூறிக் கொள்ளும் இலங்கையில் மகிந்த ராஜபக்சே தலைமையிலான அரசின் இனப்படுகொலையை கண்டித்து அவர் எழுதிய கடிதம்

Tweet

Whatsapp

விவரங்கள்

எழுத்தாளர்: பர்தீப் சிங் ஆட்ரி

பிரிவு: ஜனவரி10

வெளியிடப்பட்டது: 15 பிப்ரவரி 2010

• இந்து மதம்
• பார்ப்பனர்கள்

"தீண்டத்தகாதோர் யார்?' என்ற நூலை டாக்டர் அம்பேத்கர் குரு ரவிதாசுக்கு அர்ப்பணித்துள்ளார். : “தீண்டத்தகாதவர்களிடையே பிறந்து தங்களுடைய மேன்மைமிகு நடத்தையாலும், நற்பண்புகளாலும் அனைவரது நன்மதிப்பையும் பெற்ற துறவிகளான நந்தனார், ரவிதாஸ், சொக்கமேளா ஆகியோரின் நினைவிற்கு...''

குரு ரவிதாஸ், உத்தரப் பிரதேச மாநிலம் காசியில் உள்ள சீர்கோவர்தன்பூரில் 1433 ஆம் ஆண்டு பிறந்தார். அவருடைய தந்தையின் பெயர் சன்தோக் தாஸ். தாய் கல்சாதேவி. மாதா லூனா என்ற பெண்ணை அவர் மணந்தார். மாதா லூனா, குரு ரவிதாசின் வாழ்நாள் முழுவதும் அவருக்கு முழு ஆதரவாக நின்ற மிக எளிமையான பெண்.

ரவிதாஸ் காலத்தின் சமூகத்தில் கொடுமையாகவும் கடுமையாகவும் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்ட சாதி அமைப்பின் காரணமாகவும், தீண்டாமை வழக்கங்களாலும் பெரும்பான்மை மக்கள் பெரிதும் வேதனைகளை அனுபவித்து வந்தனர். அதிலும் இதனால் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தீண்டத்தகாதவர்களே. சமூக அளவில் தனிமைப்படுத்தப்பட்டு, சாதி அடிப்படையிலான கடும் கட்டுப்பாடுகளால் அவர்கள் மிருகங்களை விட மோசமான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து வந்தனர்.

இந்த சூழலில், செருப்பு தைக்கும் தீண்டத்தகாதவரான குரு ரவிதாஸ், பார்ப்பனிய ஆதிக்கத்திற்குப் பெரும் சவாலாக எழுந்து, ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் உரிமைகளுக்காக குரல் கொடுத்தார். பார்ப்பனிய நூல்களான வேதங்கள், புராணங்கள், ஸ்மிரிதிகள், உபநிடதங்கள் போன்றவை அனைத்தும் பார்ப்பன ஆதிக்கத்திற்கு துணை போவதாகவும், சமூக சமத்துவமின்மையை நியாயப்படுத்துவதாகவும், பெரும்பான்மை மக்களை சுரண்டுவதாகவும் இருப்பதால் அவை அனைத்தையும் எதிர்த்தார் : “ரவிதாஸ் ஆகிய நான், வேதங்கள் அனைத்தும் பயனற்றவை என்று பிரகடனப்படுத்துகிறேன்.''

வேதங்கள் மற்றும் பிற பார்ப்பனிய எழுத்தாக்கங்கள், குற்றமற்றவை என்றும், உண்மை மற்றும் அறிவின் ஊற்றுக்கண் என்றும் கூறுவதன் மூலம் பார்ப்பனர்கள் செலுத்தி வந்த ஆதிக்கத்தை, நேரடியாக எதிர்த்து தாக்குதல் நடத்தினார். பார்ப்பனியப் பிரச்சாரத்தின் உள்நோக்கங்களையும் குற்றங்களை யும் வெளிப்படுத்தியதோடு, உழைக்கும் பெரும்பான்மை மக்களுக்கும் அனைத்து மனிதர்களுக்குமிடையே சமத்துவத்தை நாடுவதாகவும், எவ்வித மத சடங்குகளும் இல்லாததுமாகிய ஒரு சமூக மதமாற்றினை அளிக்க பெரும் முயற்சிகளை குரு ரவிதாஸ் மேற்கொண்டார்.

குரு ரவிதாஸ்இந்த நாட்டின் சமூக மத சமத்துவமின்மையை எதிர்ப்பதோடு நில்லாமல் சுதந்திரம், சமத்துவம் மற்றும் சகோதரத்துவத்திற்காகப் பரப்புரையை மேற்கொண்டார். அவர் மிகச் சிறந்த கவிஞராக இருந்தார். அவருடைய கவிதைகள் இன்றளவிலும் நாட்டின் உழைக்கும் மக்களிடையே பாடப்பட்டு வருகின்றன.

பார்ப்பனர்களின் ஒட்டுமொத்த ஆதிக்கத்தில் இருந்த சமஸ்கிருதத்திற்கு எதிராக "குருமுகி' என்ற மொழியை உருவாக்கியவராகவும் அவர் அறியப்படுகிறார். பிற சாதி இந்துக்களுக்கான கருவியாகவும் அந்த மொழியை அறிவித்தார். சீக்கிய அறிவுரை ஆக்கங்கள் அனைத்தும் "குருமுகி' மொழியிலேயே அமைந்திருந்தன என்ற உண்மையின் மூலம், இந்திய சமூகத்தில் குரு ரவிதாசின் தாக்கம் எந்த அளவிற்கு இருந்தது என்பது விளங்கும்.

கல்வியறிவு பெறுவதன் அவசியத்தை பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் எந்த அளவுக்கு வலியுறுத்தினார் என்பதை நாம் அறிவோம். அவரைப் போலவே பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே குரு ரவிதாஸ் கூறினார் : “அறியாமை, கல்வியறிவின்மை பெரும் சேதத்தை விளைவித்துள்ளது. நமது பகுத்தறிவினை அது தேய வைத்திருக்கிறது.''

“ஒரு சமூகத்தை அழிக்க வேண்டும் என்றால், அதன் வரலாற்றை அழித்தால் போதுமானது. அந்த சமூகம் தானாகவே அழிந்துவிடும்'' என்றார்அம்பேத்கர்.

தலித் பெரும்பான்மை மக்களின் வரலாற்றை அழிப்பதன் மூலம், அவர்களை உளவியல் ரீதியாக இயலாதவர்களாகவே இருக்க வைக்க இந்து அடிப்படைவாதிகள் எப்போதுமே தனி அக்கறை செலுத்தி வந்துள்ளனர். வரலாற்றாய்வாளர்களும் வழக்கம் போல உண்மையோடு விளையாடி, பல நூற்றாண்டுகளாக மக்களை தவறாக வழி நடத்தி வந்தனர். புத்தரை விஷ்ணுவின் பத்தாவது அவதாரமாக முன்னிறுத்துவதைப் போலவே, குரு ரவிதாசையும் தங்களின் 33 கோடி போலி கடவுள்களுள் ஒருவராக முன்னிறுத்த, பார்ப்பனிய சக்திகள் தங்களால் இயன்ற அனைத்தையும் செய்தன. சுவாமி ராமாநந்த் என்பவர் தான் ரவிதாசின் குரு என காட்ட பல அறிஞர்கள் முயன்றனர். சுவாமி ராமாநந்த் குரு ரவிதாசை தனது சீடர்களில் ஒருவராக எப்படி ஏற்றுக் கொண்டிருக்க முடியும் என்பதை நாம் அனைவரும் அறிவுப்பூர்வமாக சிந்திக்க வேண்டும்.

சூத்திர முனிவரான சம்பூகன் தவம் அதாவது கடவுளை வணங்கியதற்காக அரசனான ராமனால் கொல்லப்பட்டார். துரோணாச்சாரியார் ஏகலைவனை வற்புறுத்தி, தனது வலது கை கட்டை விரலை வெட்டிக் (குருதட்சிணையாக) கொடுக்க வைத்தார். சாதியும், பாகுபாடுகளும் உச்சத்தில் இருந்த காலத்தில், தலித்துகள் கொல்லப்பட்ட காலத்தில், கடவுளைப் போற்றும் சொற்களை கேட்டாலோ அல்லது கடவுளை வணங்க முற்பட்டாலோ அவர்கள் காதுகள் வெட்டப்பட்ட காலத்தில் ஒரு தொடுதலோ, ஏன் ஒரு நிழலோகூட சாதி இந்துக்கள் என்று சொல்லிக் கொள்பவர்களின் புனிதத்தைக் கெடுத்துவிடும் என்று நம்பப்பட்ட காலத்தில், அரசனான ராமனின் வழியை பின்பற்றிய வரான சுவாமி ராமநந்த், குரு ரவிதாசை தனது சீடராக எவ்வாறு ஏற்றுக் கொண்டிருக்க முடியும்?

குரு ரவிதாஸ் சாதி அமைப்பிற்கு எதிராக நேரடியாக ஏற்படுத்திய சவாலால் அவமானத்தை சகிக்க முடியாமல் குரு ரவிதாசை ஒரு பார்ப்பனராகவோ, முற்பிறவியில் அவர் ஒரு பார்ப்பனர் என்றோ காட்ட வேறு சிலர் முனைந்தனர். சர்வக் போன்று யாரேனும் ஒரு பார்ப்பனர் சாதி அமைப்பிற்கு எதிராகக் குரல் எழுப்பி இருந்தாலோ, தங்களது மேலாதிக்கத்தை கேள்வி எழுப்பி இருந்தாலோ அவர்கள் சகித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். அறிஞர்கள் என்று சொல்லிக் கொண்ட பலர் குரு ரவிதாஸ் முற்பிறவியில் ஒரு பார்ப்பனராக இருந்தார் என்றும், அவர் அப்போது இறைச்சி உண்டதால் அவரால் கடவுளை அடைய முடியவில்லை என்றும் அதனால்தான் மறு பிறவியில் கீழ் சாதியில் பிறந்தார் என்றும் கூறினர்.

பசுக்கள், குதிரைகள் மற்றும் ஆடுகள் கொல்லப்பட்டு, அவற்றைப் பார்ப்பனர் அல்லாதவர்கள் மட்டுமில்லாது பார்ப்பனர்களும் உண்டனர் என ரிக் வேதம் குறிப்பிடுகிறது.

“... வால்மீகியின் கூற்றுப்படி உணவில் அனைத்து விதமான சுவையான பதார்த்தங்களும் கலந்திருந்தன. இறைச்சி, பழங்கள் மற்றும் மதுவும் அதில் இருந்தன. ராமன் மது பழக்கம் அற்றவன் அல்ல. அவன் மதுவை விரும்பி உண்டான். தான் மது அருந்தும் நேரங்களில் சீதாவும் தன்னுடன் இணைந்து பருகுவதை ராமன் உறுதி செய்ததை வால்மீகி பதிவு செய்கிறார்...'' (உத்தர காண்ட சர்கம் 42 சுலோகம் 8) "இந்து மதத்தின் புதிர்கள்' டாக்டர் பி.ஆர். அம்பேத்கர்.

இந்து கடவுளர்களில் எத்தனை பேர் இறைச்சியை சாப்பிட்டு கடவுளை அடைய முடியாததால் கீழ் சாதியில் பிறந்தனர்

என்ற கேள்வியை நாம் எழுப்ப வேண்டும்! இந்துக்களின் எந்த மத நூலிலும் ஒரு மனிதன் இறைச்சி உண்டதால் கீழ் சாதியில் பிறந்ததாக எந்தவொரு நிகழ்வும் குறிப்பிடப்படவில்லை. பின் ஏன் குரு ரவிதாஸ் மட்டும்? (குரு ரவிதாஸ் ஒருபோதும் இறைச்சி உண்டதில்லை என்பதையும், சொல்லப்போனால், பக்ரீத் மற்றும் பிற இந்து மத விழாக்களில் ஆடு மாடுகள் கொல்லப்படுவதை அவர் எதிர்த்தார் என்பதையும் நாம் தெளிவுபடுத்தியாக வேண்டும்)

ஒவ்வொரு முறையும் மநுவாதிகள் மோசமாக தோல்வியடைந்தனர். ஏனெனில், குரு ரவிதாஸ் தனது கவிதைகள் மற்றும் பாடல்கள் பலவற்றிலும் தன்னை "சமார்' என்றே அழைத்துக் கொண்டார்.

“ரவிதாஸ், ஒரு விடுதலை பெற்ற செருப்பு தைப்பவன், கூறுகிறான்'' என்றொரு பாடலிலும் மற்றொரு பாடலில் குரு ரவிதாஸ் எழுதுகிறார் :

“என்னுடைய சாதி குத்பந்த்லா; தோல் வேலை செய்கிறேன்; காசிக்கு அருகே வாழ்கிறேன்.''

(குத்பந்த்லா உத்தரப் பிரதேசத்தில் உள்ள ஒரு உட்சாதிப் பிரிவு)

மற்றொரு பாடலில் ரவிதாஸ் எழுதுகிறார் :

“எனது கூட்டாளிகள் தாழ்வானவர்கள் என்பது என்னை தவிப்பில் ஆழ்த்துகிறது/என்னுடைய நடவடிக்கைகள் தீதானவையாகக் கருதப்படுகின்றன/என்னுடைய பிறப்பு தாழ்வானது.''

இவை எல்லாம் குரு ரவிதாசின் சிந்தனைகளிலிருந்து தலித் பெரும்பான்மை மக்களை விலக்கி வைக்க முயன்ற பார்ப்பனர்களின் மற்றொரு சதித் திட்டமே. தலித் பெரும்பான்மை மக்கள் சாதி எனும் தடையை உடைத்து விடுதலை பெற குரு ரவிதாசின் சிந்தனைகள் வழிநடத்தும். ஏனெனில் சமத்துவம், சுயாட்சி, "பேகம்புரா' எனப்படும் துயரற்ற நகரம் ஆகியவற்றைப் பற்றி பேசியவர்களில் குரு ரவிதாஸ் முதன்மையானவர் (டாக்டர் பி.ஆர். அம்பேத்கர் பேகம்புராவை மனதில் வைத்தே இந்தியாவின் அரசியல் சட்டத்தை எழுதினார் என தோன்றுகிறது).

குரு ரவிதாசின் குரு யாரெனக் கேட்டால், குரு ரவிதாஸ் ஒருபோதும் 33 கோடி போலி கடவுள்கள் எதையும் வணங்கியதில்லை. அவர் தியானம் செய்ததும் வணங்கியதும் ஒரே கடவுளை நோக்கியே. அவர் சொல்கிறார் : “(கடவுளாகிய) உனக்கும் எனக்கும் எந்த வேறுபாடும் இல்லை. தங்கத்திற்கும் நகைகளுக்கும் இடையிலும், நீருக்கும் அதன் அலைகளுக்கும் இடையிலும் எந்த வேறுபாடும் இல்லாதது போல.''

கடந்த ஆண்டு குரு ரவிதாசின் பிறந்த நாளின்போது "ரோசனா ஸ்போக்ஸ்மேன்' செய்தித்தாள், குரு ரவிதாஸ் (அந்நாளிதழ் "பகத்' என்றே குறிப்பிட்டது) சீக்கிய குருக்களின் அறிவுரைகளை அறியாதவராக இருந்தார் என்று கூறிய ஒரு கட்டுரையை வெளியிட்டது. குரு ரவிதாசை பற்றிய கதைகள் தவறான வகையில் கட்டுரையாசிரியரால் எடுத்தாளப்பட்டிருந்தன. குரு ரவிதாசின் வாழ்க்கை குறித்த எந்த வரலாறும் இல்லையென்று அக்கட்டுரை தவறாகக் குறிப்பிட்டிருந்தது. இவ்வாறு குறிப்பிடுவது மடத்தனமானது மட்டுமல்ல, சூழ்ச்சியானதும்கூட. ஏனெனில் குரு ரவிதாசின் பாடல்கள், சீக்கியர்களின் புனித நூலான குரு கிராந்த்தில் இருக்கிறது. சீக்கியர்களின் பத்தாவது குருவான குரு கோவிந்த் சிங் தனக்குப் பிறகு குரு கிராந்த் சாகேபையே குருவாகக் கருதி பின்பற்றுமாறு கூறியிருந்தார்.

ஆகவே, குரு கிராந்த் சாகேபில் உள்ள அனைத்து குருக்களின் (குரு ரவிதாஸ் உட்பட) "பானி'க்களும் சமமாகவே கருதப்பட வேண்டும். ஏன் சிலரை "பகத்' என்றும் வேறு சிலரை "குரு' என்றும் குறிப்பிட வேண்டும்? இந்த முறை இத்தகைய வேலையை செய்தவர்கள் பார்ப்பனிய சக்திகளின் பிடியில் உள்ள சீக்கிய அறிஞர்களே. இவர்கள், இந்து மதத்தின் சாதியத்திற்கு எதிராக சமத்துவத்திற்காக உருவான தனித்த மதமே சீக்கிய மதம் என்பதை மறந்து விட்டனர்.

யார் பகத்? யார் குரு? ஒருவர் வாழ்வின் உண்மையை அறிய தியானம், வணங்குதல் போன்ற வழிகளின் மூலம் நிறைவான நிலையை அடைய முயலும் வரையில், அந்த மனிதர் ஞானத்தை அடையாத நிலை வரையில் அவரை "பகத்' என்று அழைக்கலாம். ஆனால் அந்த மனிதன் வாழ்வின் உண்மையை அடைந்துவிட்டால், ஞானத்தைப் பெற்றுவிட்டால், கற்றுக் கொடுக்கத் தொடங்கிவிட்டால் அவர் குரு ஆகிறார். அந்த நிலையில் அவர் "பகத்'தாகவே இருப்பதில்லை.

ஏராளமான அரசர்களும் அரசிகளும் குரு ரவிதாசின் சீடர்களாக ஆகியுள்ளனர். அவரை குருவாக ஏற்றுக்கொண்டுள்ளனர். குருவாக மட்டுமல்ல, ராஜகுருவாகவே ஏற்றுக் கொண்டுள்ளனர். அவர்களில் முக்கியமானவர்கள் ராஜா பிபா, ராஜா நாகர் மால், ரேவா நரேஷ், ராணி ஜலன் பாய் மற்றும் மீரா பாய். மீரா பாய் அரசன் கிருஷ்ணனின் ரசிகையாக முன்னிறுத்தப்படுகிறார். உண்மையில் அவர் குரு ரவிதாசை பின்பற்றுகின்றவராகவே இருந்தார்.

மீரா நே கோபிந்த் மில்யா ஜிகுரு மல்யா ரவிதாஸ்

(மீரா பாடாவளி 4)

குரு ரவிதாசிற்கு அர்ப்பணித்து பல கோயில்களை அவருடைய சீடர்களான மன்னர்கள் கட்டினர். ஆனால் பிற்காலத்தில் அவை இடிக்கப்பட்டன அல்லது இந்து கோயில்களாக மாற்றப்பட்டன.

"சிறீ குரு ரவிதாஸ் வாழ்வும் எழுத்துகளும்' என்ற நூலின் 116117 பக்கங்களில் அதன் ஆசிரியர் டாக்டர் லேக் ராஜ் பர்வானா பதிவு செய்துள்ளதன்படி, குரு ரவிதாஸ் வட இந்தியாவிற்கு இரண்டு முறை சென்றுள்ளார். முதல் முறை செல்லும் போது அவருடன் கபீர் ஜி, தர்லோசன் ஜி, சாயின் ஜி மற்றும் தன்னா ஜி ஆகியோர் சென்றுள்ளனர். இவர்கள் அனைவரும் தற்பொழுது "நான்கானா சாகேப்' என்று அழைக்கப்படும் "சுர்கானா'வில் குரு நானக் தேவை சந்தித்துள்ளனர். அங்கு குரு நானக் தேவ் அவர்களுக்கு உணவளித்ததோடு, அவரது மதிப்பிற்குரிய தந்தை மேத்தா காலு ஒரு லாபகரமான வியாபாரத்தை நடத்த தனக்கு அளித்த 20 ரூபாயை இவர்களிடம் அளித்துள்ளார்.

இரண்டாவது முறை பஞ்சாபிற்கு சென்ற போது, சுல்தான்பூர் லோதியில் உள்ள காலி பெயினின் சந்த் கந்தில் குரு நானக் தேவை அவர் சந்தித்தார். மூன்றாவது முறை அவர் குரு நானக் தேவை காசியில் உள்ள "குரு காபாக்' எனும் இடத்தில் சந்தித்தார். அவர்கள் மதம், சமூக அமைப்பு, மனிதர்களின் விடுதலை ஆகியவை குறித்து பல்வேறு கருத்துகளைப் பகிர்ந்து கொண்டனர். குரு நானக் தேவின் விருப்பத்திற்கு இணங்க, குரு ரவிதாஸ் 40 பாடல்களும் ஒரு குறளும் கொண்ட ஒரு பானியை அவருக்கு பரிசளித்தார். குரு நானக் தேவுடன் வசித்து வந்த மர்தானா, பல நேரங்களில் குரு நானக் தேவின் விருப்பத்திற்கிணங்க அவர் முன் குரு ரவிதாசின் பாடல்களைப் பாடுவார். குரு நானக் தேவின் வாழ்க்கைக்கும் அவருடைய அறிவுரைகளுக்கும் ஒரு சரியான திசையை அமைத்தவர் குரு ரவிதாசே. அதனால் இன்றைய சீக்கிய அறிஞர்கள் யார் உண்மையான குருவாக இருந்தார்கள், யாரை அவர்கள் குரு அல்லது பகத் என்று அழைக்க விரும்புகிறார்கள் என்பதை குறித்து கேள்வி எழுப்ப அவர்களுக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை.

1920 வரை சீக்கியர்களின் புனித தலமான தங்கக் கோயிலில்தீண்டத்தகாதவர்களின் நைவேத்தியங்கள் ஏற்றுக் கொள்ளப்படுவதில்லை. அதோடு அவர்கள் பெயரில் அர்ச்சனை செய்யப்படுவதும் இல்லை ("அமிர்தசரசின் பழம்பெருமை' எஸ் எஸ். ஜோகர்). இவை எல்லாம் சீக்கிய அறிஞர்கள் எந்த அளவு சீக்கிய மத கோட்பாடுகளைப் பின்பற்றுகிறார்கள் என்பதையே காட்டுகிறது. டாக்டர் அம்பேத்கரால் மதமாற்றத்திற்கு கவனத்தில் கொள்ளப்பட்ட ஒரு மதம் சீக்கிய மதம். ஆனால் சீக்கிய தலைவர்கள், தலித்துகளுக்கு எதிரான சிந்தனை கொண்டவர்களாகவும் அவர்கள் மீது வெறுப்பு கொண்டவர்களாகவும் இருக்கின்றனர்.

"ஜதேதார்'கள் என்று அழைக்கப்படும் சீக்கியத் தலைவர்கள் மற்றும் அறிஞர்கள் மநுவாதி மக்களின் கைப்பாவைகளாக மாறிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இது, சீக்கிய மதத்தின் முடிவுக்குதான் இட்டுச் செல்லும். இது தொடர்ந்தால், இந்து மதக் கடவுள்களின் சிலைகள் "தர்பார் சாகேப்' என்று அழைக்கப்படும் தங்கக் கோயிலில் காணும் நாள் அதிக தொலைவில் இல்லை. ஆர்.எஸ்.எஸ். தன்னுடைய சொந்தப் பெயரில் சீக்கிய தலைவர்களை சந்திப்பதும் அவர்களை தவறாக வழி நடத்துவதும் கடினம் என்பதால் "பிரேரனா', ராஷ்டிரிய சீக்கிய சங்கத்', "குரு கிரந்த் சாகேப் விசார் சன்ஸ்தா' என்ற பெயர்களில் துணை அமைப்புகளை உருவாக்கி உள்ளது. தற்பொழுது சீக்கிய அறிஞர்கள் இந்த அமைப்புகளின் நடவடிக்கைகளில் பங்கெடுப்பதும் முழுமையாக ஆதரிப்பதும் நாம் அனைவரும் காணக்கூடியதாக இருக்கிறது.

ஜதேதார்களும் மற்றும் பலரும் மறந்தது என்னவெனில் :

1. சீக்கிய குருக்கள் ஒற்றைக் கடவுளை மட்டுமே நம்பினர். மாறாக, இந்துக்கள் பல ஆண், பெண் கடவுளர்களை வணங்குகின்றனர்.

2. இந்து முப்பெரும் கடவுளர்களான பிரம்மா, விஷ்ணு மற்றும் சிவனை சீக்கிய குருக்கள் ஒட்டுமொத்தமாக நிராகரித்தனர்.

3. வடிக்கப்பட்ட சிலைகளையோ, உருவங்களையோ வணங்குவது சீக்கிய மதத்தில் முற்றிலுமாக தடை செய்யப்

பட்டுள்ளது. மாறாக, இந்து மதத்தில் அவை ஏற்கப்பட்டுள்ளன.

4. சீக்கியர்களால் பசு ஒரு புனித மிருகமாகக் கருதப்படுவதில்லை. அதனால் அது வணங்கப்படுவதுமில்லை.

5. வேதங்கள், கீதை மற்றும் பிற இந்து எழுத்தாக்கங்களின் மேலாதிக்கத்தை சீக்கிய மதம் அங்கீகரிக்கவோ, ஏற்றுக்கொள்ளவோ இல்லை.

6. சீக்கிய குருக்களும் குரு ரவிதாசும் சாதி அமைப்பை முற்றிலுமாக நிராகரித்தனர். அனைத்து ஆண்களும் பெண்களும் அவர்களின் சாதி, நிறம், இனத்திற்கு அப்பாற்பட்டு சமமாக நடத்தப்பட வேண்டும் என்றே கூறினர். இந்து மதம் இவற்றை எல்லாம் செய்கிறதா?

7. மரணம் மற்றும் திருமணத்தை ஒட்டிய சீக்கிய மத சடங்குகளும் மரபுகளும் இந்து மதத்திலிருந்து முற்றிலும் வேறுபடுகின்றன.

குரு கிராந்த் சாகேபில் "பகதா தி பானி' பகத்தின் பாடல் என்றே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதாக பல சீக்கிய அறிஞர்கள் கோருகின்றனர். அப்படியெனில், குரு நானக் தேவ் தொடங்கி குரு கோவிந்த் சிங் வரை எங்கும் குரு என்ற சொல் அவர்களை குறிக்கப் பயன்படுத்தப்படவில்லை. மகளா1, மகளா2 போன்றவற்றில் "குரு நானக் தேவின் பானி', "குரு கோபிந்த் சிங்கின் பானி' என்று போடவில்லை. (மகளா என்றால் பொது மனிதன்) குரு நானக் தேவை, ஒரு பொது மனிதராக சீக்கிய அறிஞர்கள் ஏற்றுக் கொள்வார்களா? குரு நானக் தேவின் பிறப்பு கதைகளில் பல இடங்களில் அவரைக் குறிப்பிடும்போது பாபா, தபா, பிர் என்று பல பெயர்களில் குறிப்பிடுகின்றனர். குரு நானக் தேவ் தானே பல இடங்களில் தம்மை பொது மனிதன், ஷாயார், நீய்ச் என்று குறிப்பிடுகிறார். சீக்கிய அறிஞர்கள் குரு நானக் தேவை ஷாயார், நீய்ச் அல்லது பாபா என்று ஏற்றுக் கொள்கிறார்களா?

குரு ரவிதாசை குரு என்று ஏற்றுக் கொள்ள விரும்பாதவர்கள் அவர் பெயருக்கு முன் "குரு' என்று எழுத விரும்பாதவர்கள்; குரு ரவிதாசின் அறிவுரைகளிலிருந்து எதையும் கற்க விரும்பாதவர்களே ஆவர். அவர்கள் வெறுப்பு நிரம்பியவர்களாக இருக்கிறார்கள். சமத்துவத்திற்கு ஆதரவு தெரிவிக்காதவர்கள். பாகுபாட்டைப் பின்பற்றுபவர்கள்.

தலித் பெரும்பான்மை மக்கள் மீதான வன்கொடுமைகள் புதியவை அல்ல. மநுவாதிகள் எப்போதுமே தலித் பெரும்பான்மை மக்களை அடக்கி, ஒடுக்கி, கொடுமைக்குள்ளாக்கி, கொல்ல முயன்று, கொலையும் செய்து, கொள்ளை அடித்து என அனைத்துவித வன்கொடுமைகள் செய்யவும் தொடர்ந்து முயன்று வருகின்றனர். இந்த கொடுமைகளை எதிர்த்து குரல் கொடுக்க யார் முனைந்தாலும் அவர்கள் இந்து மதத்தால் கொல்லப்படுகின்றனர் அல்லது உயிருடன் எரிக்கப்பட்டுள்ளனர். குரு நாம்தேவ் கொடுமைப்படுத்தப்பட்டு மகாராட்டிரத்தை விட்டு வெளியேற்றப்படுகிறார். குரு (சந்த்) துகாராம், சந்த் சோக்கா மால் கொல்லப்பட்டனர். சந்த் நாத் நார் உயிருடன் எரிக்கப்பட்டார். அதைப் போலவே குரு ரவிதாஸ், அவரை எப்போதும் எதிர்த்த மக்களால் சிட்டார்காரில் கொல்லப்பட்டார்.

தனது வாழ்க்கை முழுவதும் குரு ரவிதாஸ், சமத்துவத்திற்காகவும்சமூக, அரசியல், பொருளாதார ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிராகவும் தொடர்ந்து போராடி வந்தார். பல பாடல்களையும் "ஷலோ'க்களையும் இயற்றினார். அவை இந்து மக்களால் அன்றைய காலத்தில் எரித்து அழிக்கப்பட்டன. குரு கிராந்த் சாகேபில் குரு ரவிதாஸ் இயற்றிய 40 பாடல்களும் 1 குறளும் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. "ஒருவனே தேவன்' என்ற சொற்றொடரை முதன் முதலில் பயன்படுத்தியவர்களில் ஒருவர் குரு ரவிதாஸ். 15 ஆம் நூற்றாண்டில் எந்த அளவுக்குப் பொருந்தியதோ அதே அளவுக்கு இன்றைக்கும் அவருடைய அறிவுரைகள் பொருந்துகின்றன. அனைவரும் அவருடைய அறிவுரைகளிலிருந்து ஒளி பெற்று, அறியாமை இருளிலிருந்து வெளிவரட்டும்.

தமிழில் : பூங்குழலி

Tweet

Whatsapp

விவரங்கள்

எழுத்தாளர்: கே.ஜி.பாலகிருஷ்ணன்

பிரிவு: ஜனவரி10

வெளியிடப்பட்டது: 15 பிப்ரவரி 2010

• மனித உரிமைகள்
• காவல்துறை அத்துமீறல்
• தலித்

தலித்துகளுக்கு எதிரான சாதிய பாகுபாடுகள் இன்னும் குறைந்து விடவில்லை. ஒரு தலித் சிறுவனாக இருந்து, உச்ச நீதிமன்றத்தின் தலைமைப் பதவியை அடைந்திருப்பதற்கான நெடும் பயணம், அவ்வளவு எளிதானது அல்ல. இன்றைக்கும்கூட என்னைப் போன்ற ஒரு தலித் சிறுவன் இத்தகையதொரு பதவியை அடைய வேண்டும் என்றால், அது மிகவும் கடினமானதாகவே இருக்கும். சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாடுகள் அதிகரித்தே வருகின்றன. மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் அது புலப்படாது; ஏனெனில், அவை இன்று மிகவும் நுட்பமான வடிவத்திலேயே வெளிப்படுகின்றன.

-கே.ஜி. பாலகிருஷ்ணன் , (உச்ச நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி, "டைம்ஸ் ஆப் இந்தியா'வுக்கு அளித்துள்ள பேட்டியில்)

மத்திய அரசின் கீழ் இயங்கும் மனிதவள மேம்பாட்டுத் துறையில் இடஒதுக்கீடு முறை இருப்பினும், அவை நடைமுறைப்படுத்தப்படுவதில்லை. இத்துறையின் கீழ் இயங்கும் மத்திய பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் உயர் கல்வி நிறுவனங்களான அய்.அய்.டி., என்.அய்.டி., அய்.அய்.எம்., என்.சி.இ.ஆர்.டி. போன்றவற்றில் தலித் மற்றும் பழங்குடியினருக்கான உரிய பிரதிநிதித்துவம் (22.5%) மறுக்கப்படுகிறது. டிசம்பர் 2009இல் தகவல் பெறும் உரிமைச் சட்டத்தின் கீழ் பெறப்பட்ட புள்ளிவிவரத்தின்படி, தலித் மற்றும் பழங்குடியினருக்கான பிரதிநிதித்துவம் : உதவிப் பேராசிரியர் 8.86% இணை பேராசிரியர் 2.13% பேராசிரியர் 1.04% ஒட்டுமொத்த ஆசிரியர் பணியிடங்கள் 5.06%

"நம்பர் ஒன்' கிரிமினல் துறை

மனித உரிமை பற்றி வாய் கிழியப் பேசப்படும் இந்தக் காலத்தில், திருட்டுப் பட்டம் சுமத்தப்பட்ட ஒருவரை (சென்னை தியாகராயர் நகரில் வசிக்கும் அருண்குமார்) தமிழக காவல் துறை எப்படி துன்புறுத்தி இருக்கிறது என்பதை அவரே விவரிக்கிறார் :”தி. நகர் காவல் நிலையத்தில் சப்–இன்ஸ்பெக்டர்கள் "நகை திருடினாயா?' என்று கேட்டனர். "இல்லை' என்றேன். உடனே என்னை நிர்வாணமாக்கி ஒரு மணி நேரம் நிற்க வைத்தனர். திருட்டை ஒப்புக் கொள்ளச் சொல்லி, என் வீட்டுக்கு அழைத்துச் சென்று, நான்கு மாத கர்ப்பிணியாக இருந்த என் மனைவி ருக்மணியையும் ஸ்டேஷனுக்கு கொண்டு வந்தனர். அங்கே இன்ஸ்பெக்டர் அழகேசன், சில எஸ்.அய்.கள் மற்றும் சில போலிஸ்காரர்கள் என் மனைவியை ஓடவிட்டு, மூங்கில் கொம்பால் அடித்த கொடுமையை சாகும்வரை என்னால் மறக்க முடியாது. போலிஸ் தாக்கியதில் என் மனைவிக்கு கருக்கலைப்பு ஏற்பட்டது.அதன் பிறகு என் இரண்டு கைகளையும் மேலே தூக்கச் செய்து, ஒவ்வொரு விரலிலும் நைலான் கயிறு கட்டி அதில் செங்கல்லை கட்டித் தொங்க விட்டனர். தோள் பட்டையில் லத்தியை வைத்துக் கட்டி என்னைத் துவைத்தனர். நான் மரண வேதனையை அனுபவித்தேன்.

என் கையை ஜீப்பின் பின்னால் கட்டி, கண்ணம்மாபேட்டை சுடுகாட்டுக்குள் இரண்டு முறை சுற்றி வந்தனர். உடல் முழுவதும் ஏற்பட்ட ரத்தக் காயங்களால் ஒரு கட்டத்தில் நான் உணர்விழந்தேன். என் கால் மூட்டுகளுக்கு கீழ்ப் பகுதியில் செங்கற்களை வைத்து காலின் மேல் பகுதியில் செங்கற்களால் அடித்தனர். வலியால் துடித்தேன். இரண்டு நாட்களில் எனக்கு மூச்சுத் திணறல் ஏற்பட்டது. சிறுநீரில் ரத்தம் வந்தது. அதன் பிறகு மருத்துவமனையில் நான் சேர்க்கப்பட்டு, 11 நாட்கள் எனக்கு டயாலிசிஸ் செய்யப்பட்டது. அழுகிக் கொண்டிருந்த என் கைவிரல்களுக்கு சிகிச்சை தரப்படவில்லை. அதன் பிறகு ஸ்டான்லி மருத்துவமனையில் ஒன்பது விரல்களும் அறுவை சிகிச்சை மூலம் நீக்கப்பட்டன. என்னால் எந்த வேலையும் செய்ய முடியாது. கடந்த மூன்று ஆண்டுகளாக போலிசுக்கு பயந்து அமைதியாக இருந்த நான், தற்பொழுது "மக்கள் சிவில் உரிமைக் கழகத்தின்' தொடர்பு கிடைத்து, எனக்கு நடந்த அநீதிகளுக்கு எதிராகப் போராடி வருகிறேன்'' ("குமுதம் ரிப்போர்ட்டர்', 11.2.2010). தமிழ் நாடு போலிஸ்தான் உலகிலேயே சிறந்தது என்று சில அரசியல் வாதிகளும், காவல் அதிகாரிகளும் பீற்றிக் கொள்வது எந்த அளவுக்கு வடிகட்டின பொய் என்பதற்கு இது ஒரு சிறிய சான்று. இதுபோன்ற எண்ணற்ற கொடுமைகள் உறைந்து கிடக்கின்றன.

ஜாதியை நாள்தோறும் புனிதப்படுத்தும் இந்து கோயில்கள்

மதுரை ஒத்தக்கடை காவல் நிலையத்திற்கு உட்பட்ட பகுதி உத்தங்குடி. இங்குள்ள அய்யப்பன் கோயில் தேர் பவனியின்போது, அலங்காரக் குடையை தொட்டதற்காக தலித் இளைஞர் ஒருவர் தாக்குதலுக்கு உள்ளாகியிருக்கிறார். மேலும் தலித் வகுப்பைச் சேர்ந்த நிறைமாத கர்ப்பிணியை (லட்சுமி) செருப்பால் அடித்து, "உனக்குப் பிறக்கப் போற குழந்தையும் நாளைக்கு எங்களுக்கு எதிராகப் பேசும்' என்று திட்டிக் கொண்டே அவரை சாக்கடையில் தள்ளி செருப்புக் காலால் மிதித்தனர் ("குமுதம் ரிப்போர்ட்டர்', 10.1.2010) சேலம் மாவட்டத்தில் உள்ள தொளசம்பட்டி கிராமத்தில் நடைபெற்ற சிறீ அபூர்வமாயா பெருமாள் கோயில் திருவிழாவில் பங்கேற்க தலித் மக்களுக்கு உரிமை மறுக்கப்பட்டுள்ளது. தாங்கள் அனுமதிக்கப்படாததை தட்டிக் கேட்க, அங்கு நிறுத்தப்பட்டிருந்த கோயில் பகுதிக்குள் தலித்துகள் நுழைந்தனர். இந்நிலையில் அங்கிருந்த தேர் எரிக்கப்பட்டுள்ளது. இதை தலித்துகள்தான் செய்திருப்பார்கள் என்று கருதிய சாதி இந்துக்கள், சேரிக்குள் நுழைந்து 13 தலித் வீடுகளைத் தாக்கினர் ("தி இந்து', 26.1.2010) விருதுநகர் மாவட்டத்தில் உள்ள உளுத்திமடை கிராமத்தில் கோயிலுக்குள் நுழைய முற்பட்ட ஏழு தலித்துகள் சாதி இந்துக்களால் கடுமையாகத் தாக்கப்பட்டனர். இதில் 55 வயது தலித் பெண்மணியும் கடுமையாகத் தாக்கப்பட்டுள்ளார். விடுதலைச் சிறுத்தைகளின் ஒன்றியச் செயலாளர் முத்துப்பாண்டி, சனவரி 15 அன்று முனியசாமி கோயிலுக்குள் சென்றிருக்கிறார். அங்கிருந்த பூசாரி அவர்களை வழிமறித்திருக்கிறார். இதை மீறிய தலித்துகள் அரிவாள்களாலும் உருட்டுக்கட்டையாலும் தாக்கப்பட்டனர் ("தி இந்து', 19.1.2010) சிவகங்கை மாவட்டம் திருப்பாச்சேத்தி காவல் எல்லைக்கு உட்பட்ட கிராமம் வேம்பத்தூர். இந்த கிராமத்தைச் சேர்ந்த முத்துக்கிருஷ்ணன் (28), தலித் வகுப்பை சேர்ந்தவர். சாதி இந்து ஒருவரின் சாவுக்கு கொம்பு ஊத வர மறுத்ததால் ஏற்பட்ட முன்விரோதம் காரணமாக, இந்த தலித் இளைஞர் கொலை செய்யப்பட்டிருக்கிறார் ("குமுதம் ரிப்போர்ட்டர்', 11.2.2010).

கோயிலில் நுழைவது தொடர்பாகவே பெரும்பாலான வன்கொடுமைகள் நடத்தப்படுகின்றன. ஆனால், மார்க்சியவாதிகள் கோயிலில் நுழைவதையே புரட்சிகர செயல்திட்டமாக மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஒரு தலித் கோயிலில் நுழைவதால் எந்த வகையிலும் பண்பு மாற்றம் ஏற்படப் போவதில்லை. மாறாக, அவன் தன்னை ஓர் இந்து அடிமையாகவே வாழ்நாள் முழுவதும் கருதிக் கொள்வதற்குதான் இச்செயல்திட்டம் பயன்படும். இந்துவாக இருக்கக் கூடாது என்பது மார்க்சிஸ்டுகளின் கொள்கை அல்ல; அது அம்பேத்கரிஸ்டுகளின் கொள்கை. ஓர் இந்து, நல்ல இந்துவாக இருக்க வேண்டும் என்பது மார்க்சிஸ்டுகளின் ஆசை. ஆனால், "நல்ல' இந்து என்றோ, "கெட்ட' இந்து என்றோ ஒருவன் இருக்க முடியாது. எப்படி ஒருவன் "நல்ல முதலாளியாக' இருக்க முடியாதோ, அதே போல "நல்ல இந்து'வாகவும் ஒருவன் இருக்க முடியாது என்பதை என்றைக்குதான் மார்க்சிஸ்டுகள் புரிந்து கொள்வார்களோ?

இழிவைத் தேடிக் கொள்ளாதே!

என்னை "இந்து' என்று அழைப்பது என்னை இழிவுபடுத்துவதாக இருக்கிறது என்று கூறுகிறார், ஓம்பிரகாஷ் வால்மீகி என்ற புகழ்பெற்ற தலித் எழுத்தாளர். ஜெய்பூரில் நடைபெற்ற இலக்கிய விழாவில் இந்திய வாழ்க்கை முறையில் ஒவ்வொரு நிலையிலும் சாதி கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது என்று அவர் கூறியிருக்கிறார். "ஜுதான்' என்ற தன் வரலாறை எழுதியிருக்கும் வால்மீகி, “ஒரு சாதியவாதி தலித் இலக்கியத்தை எழுத முடியாது. அவர் அதை எழுதுவதற்கு முன்னால் தன்னை சாதியற்றவராக்கிக் கொள்ள வேண்டும். அப்பொழுதுதான் அவரால் சரியான பார்வையை அளிக்க முடியும். எனக்கு கடவுள் தேவையில்லை. ஏனெனில் "அவர்' ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் பக்கம் இல்லை. கல்விக் கடவுளான சரஸ்வதியை என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. ஏனெனில், நம் மக்களுக்கு கல்வி மறுக்கப்படும்போது அவள் நம் பக்கம் இல்லை. புத்தரும் அம்பேத்கரும்தான் நம் பக்கம் இருந்தார்கள்'' என்று கூறியுள்ளார்.

1.1.1818 வரலாறு மறைத்து விட்ட வெற்றி

"பவுத்தத்திற்கும் பார்ப்பனியத்திற்கும் இடையில் நடைபெற்ற போராட்டமே இந்தியாவின் ஒட்டுமொத்த வரலாறு' என்றார் அம்பேத்கர். பார்ப்பனியத்திற்கு எதிரான போரில், 202 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு குறிப்பிடத்தகுந்த வெற்றி ஈட்டப்பட்ட நாள் சனவரி 1. மிகுந்த வியப்புக்குரிய இந்நாள் குறித்த வரலாற்றுத் தகவல்களை பர்தீப் சிங் ஆட்ரி பதிவு செய்திருக்கிறார் : “1.1.1818 அன்று 500 பேர் மட்டுமே கொண்ட தீண்டத்தகாத போர்வீரர்கள் (மகர் ரெஜிமன்ட்) எண்ணிக்கையில் பலம் பொருந்திய 30 ஆயிரம் போர்வீரர்கள் அடங்கிய பேஷ்வா ராணுவத்தினரை முறியடித்தனர். மகாராட்டிர மாநிலத்தில் உள்ள பூனாவில் பார்ப்பன பேஷ்வா ஆட்சியாளர்கள் மிகக் கொடூரமான ஆட்சியை நடத்தி வந்தனர். இதை எதிர்த்து பிரிட்டிஷ் ராணுவத்தில் இருந்த மகர் ரெஜிமன்ட் வீரர்கள், ஒரே நாளில் பேஷ்வாக்களின் ஆட்சியை முடிவுக்கு கொண்டு வந்தனர். இப்போருக்கு இணையான ஒன்றை வரலாற்றில் குறிப்பிட முடியாது. தீண்டத்தகாத போர்வீரர்களால் நடத்தப்பட்ட இப்போர், சுயமரியாதைக்கும் மனித மாண்புக்குமானது; மநுஸ்மிருதியின் மேலாதிக்கத்திற்கு எதிரானது! பார்ப்பன ஆட்சியின் கீழிருந்த மகாராட்டிராவில் சாதி அடிப்படையிலான சமூகப் பாகுபாடுகளும் ஒடுக்குமுறைகளும் கடுமையாக இருந்தன. இவர்களின் ஆட்சியில்தான் தீண்டத்தகாத மக்கள் தங்கள் இடுப்பில் துடைப்பத்தைக் கட்டிக் கொண்டு செல்ல வேண்டும். இம்மக்களுக்கு கல்வி முற்றாக மறுக்கப்பட்டிருந்தது. கல்வி கற்க முனையும் தீண்டத்தகாத மக்கள் கொல்லப்பட்டனர். பீம கோரெகான் போர்தான் இந்த அநீதிகளுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்தது. இப்போர் கோரெகானில் உள்ள பீமா ஆற்றங்கரையின் ஓரத்தில் நடைபெற்றது. பேஷ்வா ராணுவத்தினர் 20 ஆயிரம் குதிரைப் படையினர் மற்றும் 8 ஆயிரம் காலாட் படையினருடன் தயாராக இருந்தனர். 12 மணி நேரத்தில் தீண்டத்தகாத போர் வீரர்கள் அவர்களை வெற்றி கொண்டனர். 1851 ஆம் ஆண்டு பிரிட்டிஷ் அரசு இப்போரில் மடிந்த 22 மகர் வீரர்களின் நினைவாக ஒரு தூணை எழுப்பியது. அம்பேத்கர் ஒவ்வொரு ஆண்டும் கோரெகானுக்குச் சென்று இந்நினைவுத் தூணுக்கு வீரவணக்கம் செலுத்துவார். 1.1.1927 அன்று இவ்விடத்தில் மாபெரும் பொதுக்கூட்டத்தை அவர் கூட்டினார் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.''

Tweet

Whatsapp

விவரங்கள்

எழுத்தாளர்: தலித் முரசு செய்தியாளர்

பிரிவு: ஜனவரி10

வெளியிடப்பட்டது: 15 பிப்ரவரி 2010

• புத்தக விமர்சனங்கள்

உலகத் தமிழர் மாநாட்டு மலர்

“இலங்கை அரசியல் சாசனத்தின் கீழ் தமிழர் தேசிய தன்னுரிமை சாத்தியப்படாத நிலையில், ஆயுதப் போராட்டத்தைக் கையிலெடுக்கும்நெருக்கடி, ஈழத் தமிழர் விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு ஏற்பட்டது. முறையற்ற காலனிய நீக்கமே தமிழ் ஈழக் கோரிக்கைக்கு அடிப்படை. ஆனால், கியூபாவும் பொலிவியா வும் நிகரகுவாவும் எதற்காக இந்தியாவின் அல்லது இலங்கை அரசின் பரப்புரைக்குச் செவி சாய்த்து, ஈழத் தமிழர்களுக்கு எதிரான நிலைப்பாட்டை எடுக்க வேண்டும்?''

அறிவரசன் பக்கங்கள் : 504 விலை : ரூ. 200 உலகத் தமிழர் பேரமைப்பு சென்னை 58 தொலைபேசி : 044 2377 5536

நான் சந்தித்த மரணங்கள்

“நகர வாழ்வின் விளிம்பு மனிதனின் உதிரிக் கதையாடலை எவரும் முன்வைக்காத மொழியில் சொல்லத் துணிந்திருக்கிறார் விஜி. இலக்கியமென இதுகாறும் எழுதிக் குவிக்கப்பட்ட, மய்யப்படுத்தப்பட்ட சொற்குவியல்களிலிருந்து விலகி நின்று வெளிப்படுத்தக்கூடிய பிரிவனுபவங்களை வேறொரு பார்ப்பன/சாதி இந்து மனம் சந்திக்குமெனில், தத்துவ உபன்யாசத்திற்கோ, நாசமாய்ப்போன சூன்யப்பெருங்கதையாடலுக்கோ நம்மை அழைத்துச் செல்ல முயலும்.''

மரண கானா விஜி பக்கங்கள் : 66 விலை : ரூ. 40 கருப்புப் பிரதிகள் சென்னை 5 தொலைபேசி: 94442 72500

புதைந்த பாதை

“இழிவு, பெருமை எனும் எதிர்வுகளுக்குள் மட்டுமே குறுக்கப்பட்ட தலித் வாழ்வை அவற்றிலிருந்து விலகி நின்று, பாவனையேதுமின்றி வட்டார வரலாறு எனும் நவீன ஆய்வு அணுகுமுறையின் துணைகொண்டு,

சாதியத்தின் இருண்ட குகைகளான கிராமங்கள், அவற்றினை எதிர்கொண்டு தொடர்ந்து போராடும் தலித் மக்களின் வாழ்வு என்று தேடிச்செல்லும் யாருக்கும் ஒவ்வொரு கிராமமும் இவ்வகையான

வரலாற்றைத் தரும் என்ற வகையில் தமிழின் முன்னோடி முயற்சி இது.''

ஜெ. பாலசுப்பிரமணியம்பக்கங்கள் : 32 விலை : ரூ. 10 தென்கரிசல் பதிப்பகம் திருநெல்வேலி 10 தொலைபேசி : 98945 10722

டாக்டர் கே. பாலகோபால்

“எல்லா அதிகாரங்களுக்கும் எதிராக நின்ற பாலகோபாலுக்கு அரணாக இருந்தது அவரது நேர்மை, அர்ப்

பணிப்பு, எளிமை, துணிவு, உழைப்பு ஆகியவை மட்டுமே. ஒரு மனித உரிமைப் போராளிக்கு இவை

மட்டுமே பாதுகாப்பு அளித்துவிட இயலும். அதுவும் கூட ஒரு குறிப்பிட்ட வரைக்குந்தான். மனித

உரிமைப் பணி என்பது இன்று ஒரு தொழிலாகவும் பணம் ஈட்டும் வழி முறையாகவும் மாறியுள்ள நிலையில், யாரையும் சார்ந்திராமல் முற்றிலும் சுயேச்சையான நிதிப் பின்புலத்துடன் தன் அமைப்பை இயக்கியவர் அவர்.''

தொகுப்பு : அ. மார்க்ஸ்பக் : 48 விலை : ரூ. 18 மனித உரிமைகளுக்கானமக்கள் கழகம்சென்னை 600 020 தொலைபேசி :94441 20582

வெட்சி : தமிழக தலித் ஆக்கங்கள்

“இத்தொகுப்பில் உள்ள கட்டுரைகள், தலித் படைப்பாளிகள்/ படைப்புகள் பற்றிய அடிப்படைத் தரவுகள், விவரணங்கள் மற்றும் சமூகத்திற்கும் இலக்கியத்திற்குமான ஊடாட்டத்தைப் பதிவு செய்யும் விமர்சனங்களோடு அமைந்திருக்கின்றன. அறிவுஜீவிகள் தளத்தில் மட்டுமே விவாதிக்கப்பட்டு, வந்த தலித் இலக்கியம், இன்று ஆய்வு மாணவர்கள் தளத்திலும் பேசப்படுகிறது. தலித் இலக்கியத்தின் முக்கியத்துவம் குறித்து இத்தொகுப்பு பேசுகிறது.''

ஆய்வுத் தொகுப்பு பக்கங்கள் : 264 விலை : ரூ. 150 பரிசல்சென்னை 5 தொலைபேசி : 93823 53646

லால்கர் ஒரு மூன்றாவது பாதை

“அரசதிகாரம், கார்ப்பரேட்கள், உலகமய நடவடிக்கைகளுக்கு எதிராக இந்த நூற்றாண்டிலுங்கூட வெகுமக்கள் எழுச்சி எந்த அளவிற்குச் சாதிக்க இயலும் என்பதற்கு நந்திகிராம், சிங்கூர் ஆகிவற்றிற்குப் பின் லால்கர் நம்முன் சாட்சியாக நிற்கிறது. அரசு, மாவோயிஸ்டுகள் மற்றும் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியினரின் வன்முறைத் தாக்குதலுக்கிடையில் ஒரு வீரஞ்செறிந்த பழங்குடி மக்கள் இயக்கம் ஒடுக்கப்பட்டுவிடக் கூடாது என்கிற கவலையோடு எழுகிறது இந்த மூன்றாவது பார்வை.''

சந்தோஷ் ராணாபக்கங்கள் : 56 விலை : ரூ. 30 புலம் சென்னை 5 ஃதொலைபேசி : 97898 64555

Tweet

Whatsapp