கனவில் கை தேடும் விரல் வருடல்
பகல் பொழுதுகளை
பதம் பார்க்கத் தொடங்கின!

குரல் ஒடுக்கம்; குரலில் ஒடுக்கம்
இரணத்த இதயம் இரத்தம் கசிய
இதுவரைப் பார்த்திடாத கண்களுக்குள்!

எலும்புக் கூடுகளுக்கிடையே
நாவை திறந்து மூடி, மூடி திறந்து
இழந்த குமிழிகளின் விபரீதம் நிறைய...
திசை தெரியாது நீடிக்கிறது
நிசப்தம் மட்டும் மனித மனங்களில்...

முடியவில்லை யாருக்கும்
சரிந்த பிம்பங்களை
சலிப்பின்றி பார்க்க...

காயங்களாய் பெருகும்
குருதியின் ரணம் வியாபித்து
வழிந்தோடும் அசைவுகள் எங்கிலும்
காயங்கள்!
விழிக்கும் பொழுத நள்ளிரவு நீள...
தூங்கும் நேரம் துக்க இழைகளின்
ரீங்காரம்!

பயத்தை ரசித்தப்படி
எண்ணற்ற வழிகளில்
பாவங்களும்... பரிதாபங்களும்...
உடலுதவா உயிர் புணர்வதை
கண்டு தேட ....
அலர் அலர் அலர்.

மெல்ல மெல்ல மனிதம் வெளியேற...
பிரேதமானேன் நானுங்கூட...
தூக்கம் பாவிக்கும் நிலையில்
இனியெல்லாம் மரணம் கூடவே!