நிசப்த இரவை குலைக்கும் அலறலாய்
சொட்டும் துளி நிரப்பும்
தரையாகி
நச நசக்கிறது
இதயம்
காலடி ரேகையின் ஈரக் காட்டில்
தணிவதில்லை
அனல்
என்றோ நாசி தட்டிய வாடை மேல்
காளான் படர
இதழ் வெடிப்புகளின் அகலக் குழிக்குள்
உறங்கும் தழும்புகளுக்கு
தீரா தாகம்
பழக்கிய வார்த்தைகள் ஒவ்வொன்றும்
சல்லடை போர்த்திய குழிக்குள்
தஞ்சம் புகுந்திட
திரட்டி வைத்த 'அத'ற்கு
உயிர்நீர்
தெளித்து செல்கிறாய்
- ப்ரீத்தி ஸ்ரீதரன்
