விடிவதற்காகக் காத்திருக்கும் கதாபாத்திரத்தின் கண்முன்
பூக்களை உதிர்த்தவாறு காற்றில் ஆடுகின்றன மரக்கிளைகள்
எழுந்து நின்று சுற்றும் முற்றும் நோட்டம் விட்டவாறு
கவிந்திருந்த தெருப்புழுதியை உதறி விட்டுக்கொண்டே
இம்முறை மாற்றுப்பாதையில்
தன் பயணத்தைத் தொடர்கிறான் ஒரு வழிப்போக்கன்
காகங்களும் அணில்களும் தவிட்டுக் குருவிகளும்
அழிந்து வரும் சிட்டுகளுக்காக
ஒருநாழிகை அனுதாபம் சொரிந்துவிட்டு
தங்கள் தங்கள் மொழிகளில் விடியலை அறிவிக்கின்றன
இரவுகளின் மர்மங்கள் அவிழ்ந்து அம்பலமாகிப் போனது என்னும் கணக்காய்
பின்னிரவின் கைகளிலிருந்து விடுபட்ட பெருமிதத்துடன்
வீதிகளில் வழிந்தோடுகிறது கண்கூசும் காலை வெளிச்ச்ம்
திடீர் தட்பவெப்ப மாற்றம்போல் நிகழ்கிறது பகற்பொழுது
பொங்கல் பண்டிகைக்கு சுண்ணாம்பு பூசி புதுப்பிக்கப்பட்டதொரு
கிராமத்து சீமை ஓட்டு வீடுபோல ஒளிரும் தெருவில்
மற்றவர்களுக்கு நிகரானவனாக கம்பீரமாய் நடைபோடுகிறது
விடிவதற்காகக் காத்திருந்த அந்த கதாபாத்திரம்
வெய்யில் ஏறஏற மத்தியான வேளை
உடலைத் தீய்க்கும் வெப்பம் பட்டு கரைந்தொழுகுகிறது
பகல் கனவாய் ஆகிப்போன அக்கதாப்பாத்திரத்தின் பொழுது
அந்தியைச் சாப்பிட்டு முன்னிரவைக் குடித்து
இளைப்பாறப்போகும் ஒரு கறுப்பு இராட்சத மிருகமென உலகின்மீது கவிகிறது இரவு
இராஜாப்பாட்டை ஒப்பனை உரிந்து
அரிதாரம் கழுவப்பட்டவனிடம் வெளிப்படும் வறியவன் போல்
ஒரு பீடி வலிக்கத் துவங்குகிறது விடிவதற்காகக் காத்திருந்த அந்த கதாபாத்திரம்.
- வெ.வெங்கடாசலம்
