முள்ளாய்
இமைகளுக்குள்
உறுத்துகிறாய்

இருளும்
ஒளியும்
மங்கித்தெரிய ...

தொட்டிக்குள்
சுருளும் வேராய்
உனக்குள்
என்னைச் சுருக்காதே ...

நீரின்றி
மலரும் செடிபோல
மனதெனது

உனக்கு அழகாகவோ
பிறருக்கு நிழலாகவோ
வாழமுடியாமற் போகலாம்
நான் உடைபடும் போது. 

- அ. லட்சுமிகாந்தன்