எப்போதும்
முகத்திற்கு
இடம் பெயர்ந்திருக்கும்
நீங்கள் அதை
அறிய முடியாதபடி
தாடி மயிர்
மறைத்திருக்கும்

அவன் நெஞ்சிலிருக்கும்
கனல்
சில நேரம்
விரலிடுக்கு வரை
இறங்கி வந்துவிடும்

அவனைச் சிலர்
கவிஞன் என்று
அழைப்பதுண்டு

உங்களைப் பெரும்பாலும்
தாமதமாகவே
அடையாளம் கண்டுகொள்ளும்
அவன் மேல்
வருத்தப்பட வேண்டாம்

காகிதம் தேடிக்
கிடைப்பதற்குள்
தன் கவிதைகளையே
மறந்து விடுபவன் அவன்

ஏதாவது
பூங்கா மரத்தடியில்
எழுதிக்கொண்டிருப்பவனைப்
பார்க்க நேர்ந்தால்
சாப்பிட்டாயா
என்று கேட்பது தப்பில்லை

நீங்கள் உண்பதைக்
கொஞ்சம்
அவனுக்கும் கொடுத்தால்
தன்மானம் பார்க்காமல்
வாங்கித் தின்றுவிட்டு
இன்னும் கொஞ்சம்
எழுதுவான்